Studia Paradyskie, 1987, t. 2
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4552
Przeglądaj
Przeglądaj Studia Paradyskie, 1987, t. 2 wg Tytuł
Teraz wyświetlane 1 - 19 z 19
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Determinizm - jako podstawa wyjaśniania prawidłowości materiiDziedziak, Kazimierz (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Geografia terenu diecezji gorzowskiejDworak, Henryk (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Henryk Sienkiewicz w rocznicowym rokuWolak, Józefa (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Ks. Anzelm Weiss. Organizacja diecezji lubuskiej w średniowieczu. Lublin 1977, s. 294.Dratwa, Bolesław (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Kult świętego Józefa w Polsce (rys historyczny)Sinka, Tarsycjusz (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Neopozytywistyczna teoria czasu w ujęciu Zdzisława AugustynkaBalbus, Jan (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Odpowiedzialne wychowanie społeczne w KościeleRaba, Stanisław (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Ogólnopolski kongres mariologiczny i maryjny (Lublin-Wąwolnica 28-31 sierpnia 1986)Gręś, Stanisław (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Pojęcie narodu w interpretacji polskich marksistówKowalczyk, Stanisław; Patruś, Kazimierz (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Pojęcie organizacji biotycznejNowik, Henryk (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Teoria organizacji jest uniwersalną dziedziną ludzkiego poznania. Pełni ona doniosłą rolę w zakresie syntezy nauk szczegółowych. Próby stosowania tej teorii w biologii organizmalnej zainicjowały powstanie i rozwój ogólnej teorii systemów. Na pojęcia organizacji w aspekcie teorii wykresów zostały interpretacyjnie nałożone formuły zasad organizacji hierarchii biotycznej. Charakterystyka tych zasad została podjęta na kanwie analiz teorii biologicznych. A oto wykaz tych zasad: 1) centralizacja i koncentracja, 2) decentralizacja i dekoncentracja, 3) centralizacja i dekoncentracja, 4) dyferencjacja i integracja progresywna. Analiza wykazała, że najbardziej uniwersalną zasadą jest centralizacja i dekoncentracja.Pozycja Posłuszeństwo w literaturze pozabiblijnej starożytnego WschoduSzewciw, Andrzej (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Pytania w sprawie istoty życia zakonnego i jego duchowościLangkammer, Hugolin (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Rozwój pojęcia genu w klasycznych teoriach dziedziczeniaNowik, Henryk (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Rozwój ruchu ekumenicznego. Próba syntezy oparta na materiałach publikowanych w miesięczniku „Znak”Gręś, Stanisław (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Miesięcznik „Znak” w ciągu 38 lat wydał 356 numerów o łącznej liczbie 47 532 stron druku; opublikował 969 artykułów (13 502 strony) o tematyce teologicznej, w tym 123 artykuły (1337 stron) z dziedziny ekumenicznej oraz 77 artykułów religioznawczych — 819 stron. W tak bogatej literaturze możemy dostrzec: 1. Podstawy doktrynalne ekumenizmu rozpatrywane ze strony katolickiej, prawosławnej i protestanckiej. Jednak najwięcej miejsca poświęcono ekumenizmowi w ujęciu katolickim, komentując obszernie dokumenty Kościoła katolickiego. Dlatego też niniejszy artykuł ukazuje dokumenty lub ich w yjątki dotyczące ekumenizmu. O wiele skrom niej w porównaniu z katolicką literaturą przedstaw iają się publikacje źródeł odnośnie do podstaw doktrynalnych teologii praw osław nej i protestanckiej. W związku z praw osław iem na uwagę zasługuje „Encyklika o jedności i ekumenizmie” wydana w 1973 roku, a w związku z protestantyzm em — Konferencja Genewska, Zjazd Światowej Rady Kościołów w Uppsali w 1968 roku oraz dokument pt. „Eucharystia jako ofiara”, a także deklaracja anglikańsko-rzymskokatolicka z Windsor. 2. Ogólna charakterystyka ekumenizmu. T utaj możemy dostrzec cztery kierunki ekumenizmu. Pierwszy to ekumenizm reprezentowany w wypowiedziach teologów katolickich. Drugi kierunek — to ekumenizm w wydaniu prawosławia. Trzeci — to ekumenizm prezentowany przez autorów protestanckich. Wreszcie czwarty nurt dialogu dotyczy religii niechrześcijańskich. 3. Przejaw y ekumenizm u praktycznego możemy szczególnie dostrzec w takich ośrodkach, jak: Taizé, Chevetogne, centrum ekumeniczne w Niederaltaich oraz Paderborn. Ekumenizm praktyczny prezentuje także Ruch Cimande. Ekumenizm praktyczny sięga poza granice teologii i eklezjologii. Nie można więc pominąć go także w duszpasterstw ie parafialnym . Cechą charakterystyczną współczesnego duszpasterstw a powinno być powszechne nastawienie i dążenie ekumeniczne.Pozycja Sacrum w „Ogniem i Mieczem” Henryka SienkiewiczaWolak, Józefa (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Sumienie osobowe a samorealizacja człowiekaKowarz, Jan Krzysztof (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Teoria hierarchii układów ożywionychNowik, Henryk (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Na teorię układów biotycznych złożyły się uogólnienia nauk biologicznych w zakresie charakterystyk relacji hierarchicznych. Wyodrębnione rodzaje stosunków znalazły swoją interpretację w teorii organizacji. W następstwie tej interpretacji powstał szereg różnych typów układów ożywionych w aspekcie struktury, funkcji i rozwoju. Do tego szeregu należą następujące typy biosystemów: 1) centralizacyjnokoncentracyjny, 2) docentralizacyjno-dekoncentracyjny, 3) centralizacyjno-dekoncentracyjny, 4) dyferencjacyjno-integracyjny. Układy biotyczne szeregują się w trzy ciągi hierarchiczne: a) hierarchia poziomów biosferycznych, b) hierarchia stopni organizmalnych, c) hierarchia stopni nadorganizmalnych.Pozycja Witold Jakóbczyk. Towarzystwo Czytelni Ludowych 1880-1939, Poznań 1982, s. 34.Dworak, Henryk (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)Pozycja Wychowanie seksualne w aspekcie psychologicznymChlewiński, Zdzisław (Gorzowskie Wyższe Seminarium Duchowne, 1987)