Tarnowskie Studia Teologiczne, 2022, T. 41, cz. 1
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/18448
Przeglądaj
Przeglądaj Tarnowskie Studia Teologiczne, 2022, T. 41, cz. 1 wg Tytuł
Teraz wyświetlane 1 - 9 z 9
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja „Argumentum ex prophetia” u ojców Kościoła a współczesna krytyka funkcji proroctwa w apologetyce. Justyn MęczennikSwitek, Mateusz (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)Używany w apologetyce argument ze spełnienia proroctw w Chrystusie był istotnym motywem w teologii przez wiele wieków. Mimo to po soborze praktycznie zniknął w konsekwencji surowej krytyki sposobu jego użycia w klasycznej apologetyce. W celu rozważenia przyczyn i uzasadnienia tej współczesnej niechęci wydaje się interesujące przyjrzeć się pismom apologetów epoki patrystycznej, zwłaszcza Justynowi Męczennikowi, który jako pierwszy tak poważnie zajął się argumentem skrypturystycznym. Patrystyczna forma argumentu może ukazać jego znaczenie oraz pomóc na nowo docenić jego teologiczną wartość.Pozycja Biblijne podstawy sakramentalnej interpretacji Listu św. Jakuba 5, 13–16Głuchowski, Robert (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)Sobór Trydencki określił sakrament namaszczenia chorych jako „prawdziwy i we właściwym znaczeniu tego słowa sakrament, ustanowiony przez Chrystusa naszego Pana i ogłoszony przez św. Jakuba Apostoła” (DS 1716). Określił również, że „starsi Kościoła”, których św. Jakub zaleca wezwać do namaszczenia chorego (Jk 5, 14), to „kapłani wyświęceni przez biskupa” (DS 1719). Autor niniejszego artykułu odpowiada na pytanie: jak pogodzić te twierdzenia ze współczesną wiedzą biblijną na temat Listu św. Jakuba 5, 13–16. Dziś wiemy bowiem, że List Jakuba powstał zaraz po połowie I wieku, gdy nie wykształciła się jeszcze kościelna hierarchia i nie funkcjonowało pojęcie sakramentu. Analiza dokonana jest w dwóch etapach. Pierwszym jest semantyczna analiza fragmentu 5, 13–16. Drugim etapem – bazującym na wnioskach analizy semantycznej – jest odpowiedź na pytanie: Czy obrzęd ukazany w tym fragmencie jest przez autora listu pojmowany jako szczególny ryt kontynuujący działanie Jezusa.Pozycja Główne obchody Jubileuszu 200-lecia Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Koncert jubileuszowy i konferencja historyczna 1–2 maja 2022 rokuSoprych, Jacek (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)Pozycja Krakowska szkoła antropologiczna w kręgu fenomenologii. Zarys wybranych koncepcjiMaziarka, Tomasz (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)Fenomenologia była i jest ważnym nurtem w historii filozofii. Chociaż nie jest tworem jednolitym, lecz zróżnicowanym i bogatym, istnieje coś, co łączy fenomenologów: jest to pragnienie, by powrócić do samych rzeczy i opisywać je tak, jak one jawią się naszej świadomości. Jedną z rzeczy jawiącą się naszej świadomości jest człowiek. W polskim środowisku filozoficznym odnajdujemy licznych filozofów zajmujących się naturą i kondycją człowieka. Niektórzy pochodzą ze środowiska krakowskiego, a ich szeroka i bogata twórczość pozwala mówić o istnieniu krakowskiej szkoły antropologicznej. Niniejszy artykuł prezentuje filozoficzną sylwetkę kilku zaliczanych do tej szkoły fenomenologów. Należą do nich: Roman Ingarden, Karol Wojtyła, Władysław Stróżewski i Józef Tischner.Pozycja Michała Hellera koncepcja teologii naukiPabjan, Tadeusz (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)Tematyka artykułu oscyluje wokół koncepcji teologii nauki zaproponowanej przez Michała Hellera. W ujęciu tego autora teologia nauki ma być nową dyscypliną teologiczną, która uczyni przedmiotem swoich analiz fakt istnienia nauk ‒ w szczególności nauk przyrodniczych ‒ oraz uzyskiwane w tych naukach wyniki. W pierwszej części artykułu omówiona zostanie sama idea teologii nauki. W zamyśle Hellera dyscyplina ta ma spoglądać na nauki przez pryzmat teologicznej prawdy o stworzeniu świata przez Boga. Problematyka stworzenia staje się w tym ujęciu punktem odniesienia dla analiz poświęconych teoriom naukowym, które mówią o początku świata i o ewolucyjnym początku życia biologicznego. Te i tym podobne zagadnienia, które mogą być przedmiotem zainteresowania teologii nauki, zostaną krótko omówione w dalszej części artykułu.Pozycja Rola cudu w teologii fundamentalnej po soborze watykańskim II. Refleksja na podstawie analizy wybranych podręczników akademickichPlata, Łukasz (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)W artykule podjęto refleksję nad tym, jaka była rola cudu w wykładzie podręcznikowym teologii fundamentalnej po soborze watykańskim II. Szukając odpowiedzi na to pytanie, najpierw przedstawiono nauczanie soboru na temat cudu i jego roli. Następnie poddano analizie kilka posoborowych polskojęzycznych podręczników akademickich do teologii fundamentalnej, aby zbadać w nich funkcję cudu w relacji do Objawienia. Podkreśla się w nich rolę cudu jako znaku religijnego przynależącego do Objawienia.Pozycja Seksualność a życie duchowe w świetle wybranych wypowiedzi Jana Pawła II, Benedykta XVI i FranciszkaMarzec, Paweł (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)Dla wielu ludzi zmysłowe ciało jest zagrożeniem dla duchowości, a duchowość jest synonimem odrzucenia przyjemności zmysłowej. Taka interpretacja prowadzi do wyzwolenia seksualności od wszelkich norm w poszukiwaniu spełnienia duchowego. Współczesne nauczanie Kościoła katolickiego proponuje trzecią drogę. Aby w pełni rozwinąć i przeżywać seksualność należy uwzględnić biologiczny, psychologiczny, społeczny i duchowy charakter życia ludzkiego. Przyjęcie zbawienia w Chrystusie pozwala na uszlachetnienie ludzkiego erotyzmu na drodze rozwoju duchowego. Bóg jest obecny w więzi miłości, a nie w przyjemności, która powinna pozostać skutkiem ubocznym spotkania osób, a nie jego celem.Pozycja Zjazd Księży Profesorów i Wykładowców Historii Kościoła. Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie, 20–22 kwietnia 2022 rokuKamieński, Krzysztof (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)Pozycja Znaczenie Janowej frazy „gennēthḕ(i) eks hýdatos kaí pneúmatos” (J 3, 5)Baran, Grzegorz M. (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie. Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie, 2022)Występująca w dialogu Jezusa z Nikodemem fraza gennēthḗ(i) eks hýdatos kaí pneúmatos (J 3, 5) ma głębokie znaczenie teologiczne. Jej przesłanie wynika z poszczególnych terminów: hýdōr („woda”), pneúma („duch”), które w tradycji biblijnej posiadają bogatą symbolikę, nabudowaną na ich dosłownym znaczeniu. Teksty ksiąg biblijnych, a zwłaszcza czwarta Ewangelia, ukazują ścisły związek pomiędzy rzeczywistościami, które wyrażają oba terminy. We frazie gennēthḗ(i) eks hýdatos kaí pneúmatos terminy hýdōr i pneúma odnoszą się do tej samej rzeczywistości, czyli duchowych (nadprzyrodzonych) narodzin, których sprawcą jest Duch. Wzmianka o „wodzie” ma za zadanie dookreślenie okoliczności, w których dokonuje się owo „zrodzenie z wody i Ducha”. Okoliczności te zachodzą w kontekście sakramentu chrztu.