Teologia w Polsce, 2011, Tom 5, nr 1
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/33657
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Średniowieczne modele i teorie unii hipostatycznej – tło i struktura chrystologii św. Tomasza z AkwinuWilkołek, Rafał (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)One of the principles of the scholastic Christology was the conviction about the necessity and possibility of creating the hypostatic union’s theological models. As theoretical constructions their roles were to make presenting of the new theological hypotheses easier. As the author of this article points out, remarkable medieval attempts of showing the hypostatic union with the correct patterns could be found in the works of Peter Abelard, Saint Bonaventure and Albert the Great. These models were rarely developing their intuitions suggesting the wider perspective only. Because of that the reader learns about systematic panoramic view of the 13th century Christology in the second turn. These are the three existing in that time theories pronounced by Peter Lombard in his Sentences. They define the limits of the medieval Christological reflection and they are the basis of Aquinas’ thought which by critically using the whole-part model is the most important subject of this article.Pozycja Ks. Jerzy Szymik, Theologia benedicta, t. 1, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2010, ss. 366.Szołtysek-Grzesikiewicz, Anna (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja Deus providebit. Bóg wobec cierpienia według J. Ratzingera/Benedykta XVISzymik, Jerzy (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pytanie o Boga w perspektywie cierpienia, a co za tym idzie o Jego stosunek do ludzkiego doświadczenia cierpienia jest newralgicznym punktem teologii, a odpowiedź na nie łączy się nierozerwalnie z samym obrazem Boga i należy do istoty chrześcijańskiej wiary. J. Ratzinger/Benedykt XVI wydobywa obraz Boga wyłaniający się z biblijnych historii cierpienia: Abrahama (Moria), Hioba, a w końcu – ich historiozbawczego apogeum – samego Chrystusa (krzyż). Nawiązując do opowieści o ofierze Izaaka, Papież czyni ze słów Abrahama „Bóg się zatroszczy” niejako oś, a zarazem puentę teologicznej analizy problemu i wskazuje na wielorakie konotacje tego sformułowania. Bóg nie rozwiązuje tajemnicy cierpienia poza sobą; dlatego człowiek może uzyskać odpowiedź tylko powierzając Bogu cały ciężar swojej egzystencji. Szczerość, ufność i pokora modlitwy pozwalają człowiekowi dostrzec i rozumieć, że cierpienie – choć pozostaje dramatem i budzi uprawniony sprzeciw – okazuje się miejscem poznania Boga, który w nim (w cierpieniu) ostatecznie „podmienia” człowieka, ratuje go i zbawia.Pozycja Wcielenie zaprzeczeniem Bożego cierpienia?Szwarczyński, Jakub (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Przypisywanie Bogu zdolności do cierpienia wydaje się uzasadnione we współczesnej teologii. Przyczyną tego stanu jest sytuacja w jakiej teologia jest uprawiana (po Auschwitz), gdzie Bóg niecierpiętliwy sprawia wrażenie niewrażliwego na problemy własnego stworzenia. Dlatego też teologowie starają się wprowadzać kategorie „cierpienia aktywnego”, nawet jeżeli jest ono obce bytom przygodnym. Takie podejście zdaje się jednak pomijać fundamentalną tajemnicę chrześcijaństwa, czyli Wcielenie. Objawienie pokazuje, że Bóg nie jest nieobecny, wręcz przeciwnie, osobiście wkracza w sytuację człowieka, przyjmując jego naturę, aby go odkupić między innymi poprzez jego własne cierpienie. Tym samym Syn Boży dokonał rekapitulacji każdego ludzkiego życia i nadał sens zbawczy, męce, słabością, cierpieniu itp. Wcielenie jest ostateczną odpowiedzią Boga na problem cierpienia, dzięki niemu niecierpiętliwy Bóg stał się cierpiący tak jak Jego stworzenie.Pozycja Kościół jako realitas complexa w świetle tajemnicy obcowania świętychSzwarc, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)The article is an attempt of perceiving a complex reality of the Church – realitas complexa – in the light of the article of faith: I do believe in the Communion of Saints. In the light of this mystery of the Church is a community of people – both these being on a pilgrimage way of faith and those who had already entered through death into a state of eschatological fulfillment, or need any further purification after death, to be fully unified with God. This is a complex community, embracing either the living people or deceased ones. It is based on a community of love created by the Triune God in Himself. Communio sanctorum is made of people (living on the earth and being on the pilgrimage way of faith to heaven, the saved ones and the purifying ones) with the within-trinitarian Divine life (KDK 18.19.21). This community initiated by Father is built by Christ, and it creates in Him a community of life, love and truth of the One Mystical Body (KK 9.50; KDK 32; DM 3), where Christ is both the source of this community and its eschatological end at the same time (KK 50; KDK 39; DE 20). The Holy Spirit is the principle of unity, mutual communication and relations within this complex reality (KK 13; DE 2; DM 40). The One Spirit creates and animates the One Body of Christ, guiding one to which others had already been reached by the other ones. And what builds the Mystical Body of Christ and constitutes a community to some extent, is the Eucharist, which unifies the one Who builds – Christ (head of the Body) with those from whom the construction is made and who wants to co-build (members of the Body). Here a purpose and a meaning of the built community of saints is revealed in the most absolute way – brotherly supper of a heavenly feast. Here the conclusion and its purpose is comprised, where some go and others are already sitting down, but all of them standing together around the same table, which means a fulfillment for ones and only a foretaste for the others. At the same time, the Eucharist gives us the subject of the fullest communion of saints – a community of people taking part in the community of goods and it is widely understanding. These living on the earth may share material goods apart from the spiritual goods. The purifying ones, the saved ones and those being on the pilgrimage way of faith exchange among themselves the spiritual goods and prayer, forming a community of life, love and truth. This exchange of goods, which occurs in a community of people, is dictated by the mutual concern of love to fulfill a purpose of the communion sanctorum. And this goal is reflected in a glory of God, praised by the community of Church on the earth and in heaven, in the form of a holy life, unified with God.Pozycja Jan Paweł II. Wokół tajemnicy pontyfikatuSkowronek, Alfons Józef (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja Chrześcijańska tożsamość w teologii ks. W. Granata (1900-1979)Rychlicki, Czesław (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja Faith and Reason Today. „Fides et Ratio” in Post-modern Era, red. V. Manimala, Indian Philosophical Studies, XIII, The Council for Research in Values and Philosophy: Washington D.C. 2008, ss. 196.Durda, Arkadiusz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja O. Andrzej A. Napiórkowski OSPPE, Teologia jedności chrześcijan – podręcznik ekumenizmu, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2011, ss. 221.Wendlik, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja Pierwsza Osoba Trójcy Świętej w teologii Elizabeth A. Johnson. Analiza „She Who Is...” na tle tendencji teologii feministycznejMaliszewska, Anna (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Celem niniejszego artykułu jest ukazanie, w jaki sposób Elizabeth Johnson opisuje Pierwszą Osobę Trójcy. Aby uwypuklić charakterystyczne cechy Pierwszej Osoby, autorka artykułu ukazuje najpierw jak Johnson przedstawia dwie pozostałe osoby Trójcy. Następnie autorka przechodzi do części poświęconej Pierwszej Osobie Trójcy, którą Johnson nazywa Matka – Mądrość i przedstawia teologię amerykańskiej zakonnicy na tle innych teolożek feministycznych, które również ukazują Boga jako Matkę. Wnioski są następujące. 1° Johnson przypisuje dużą rolę językowi mówiącemu o Bogu. 2° Jonson jest skłonna przypisywać cechy i działania Bogu w ogólności, nie zaś konkretnym Boskim Osobom. 3° Pomimo tego, możemy wskazać jedną cechę odróżniającą Pierwszą Osobę Trójcy od pozostałych – jest nią bycie źródłem i celem całego stworzenia, a także boskim praźródłem w samej Trójcy.Pozycja Wolność osoby ludzkiej według Karola Wojtyły – Jana Pawła IIKupczak, Piotr (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)W antropologii Jana Pawła II wolność jest ściśle związana z fenomenem osoby ludzkiej. Człowiek afirmuje się przez wolność, która stanowi o jego życiu moralnym. Wolność jest właściwością stworzonej ludzkiej natury, należy do struktury ontologicznej człowieka. Permanentne stawanie się osoby przez czyn, umożliwia transcendencję. Wolność realizuje się i aktualizuje w człowieku przez osobowy wybór rzeczywistego dobra. Gwarancją właściwego używania wolności jest prawda. Najpełniej realizuje człowieka odpowiedzialne korzystanie z wolności. Wolność urzeczywistnia się przez miłość, rozumianą jako dar z samego siebie. Dramat ludzkiej wolności wynika z grzechu, z zaprzeczenia prawdy o sobie samym. Chrystus w pełni realizuje sens ludzkiej wolności przez miłość.Pozycja „Teologia wybrania”. Kilka myśli na temat wybrania człowieka przez BogaKunka, Sławomir (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja Teologia katolicka a młodsza Europa globalizacyjnej współczesności (cz. 2)Kubicki, Dominik (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)In view of the contemporary integration of the EU member states and in the context of the fast globalizing world of today, the author raises the issue of civilizational backwardness, which by the political and intellectual representatives of the Western world (and hence its societies) is widely identified with the notions of post-totalitarian and postcommunist Central and Eastern European societies, and thus with the Polish society and those practising theology in the Catholic Church in Poland at the beginning of the 21st century. In the first part of his reflection, the author postulates defining the civilizational 'youngerness' with respect to the evident relativity of the idea of civilizational backwardness in the historical perspective, especially taking into consideration the ever-changing political, cultural and civilizational domination in Europe. Later on he outlines the hope which he cherishes towards those practising theology and reflecting upon the evangelical message, who bring it into effect through their faith and spread it on in their communities in local churches of the Catholic Church in Poland. Those faith communities, with their morally creative members, stem from the tradition of Polish social, philosophical and theological thought, shaped in the course of the vicissitudes that the Polish society and the country itself underwent due to Poland's specific location on the border between the European East and West.Pozycja Ślady chrystologii politycznej w kazaniach św. Leona WielkiegoKochaniewicz, Bogusław (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja Bóg jako istnienie osoboweGóźdź, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja Teologia anamnezy eucharystycznej jako pamiątki uobecniającej ofiarę Chrystusa i jej implikacje ekumeniczneFroniewski, Jacek (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Pozycja Piekło – odrzucona miłość BożaDrzyżdżyk, Szymon (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2011)Artykuł „Piekło – odrzucona miłość Boża” podejmuje zawsze żywy i pasjonujący w teologicznej refleksji temat związany z ostatecznym losem człowieka. Chodzi o piekło, które, jak mówi Karl Rahner, jest dla pielgrzymów autentyczną nieuniknioną możliwością. Ale jednak tylko możliwością. Tekst porusza takie kwestie jak: relacja miłości do wolności; absurdalność piekła; niejednoznaczność tekstów biblijnych, które z jednej strony zawierają dość surowo brzmiące słowa na temat potępienia, z drugiej zaś nie pozostawiają żadnych wątpliwości, że wolą Boga jest powszechne zbawienie. Artykuł ukazuje miłość jako wybór, który nie jest ryzykiem, ale ustawicznym, działającym od wewnątrz apelem do wolności człowieka, aby chciał wybrać Boga. Ten jednak, kto konsekwentnie miłość odrzuca, staje się twórcą piekła, bo to człowiek jest ostatecznie twórcą piekła w takiej samej mierze, w jakiej jest sprawcą grzechu.