Verbum Vitae, 2016, T. 30
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/25607
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja „Człowiek pokoju” (Ps 37,37) w egzegezie Ojców Kościoła okresu przedkonstantyńskiegoŻurek, Antoni (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Zagadnienie pokoju było poruszane przez autorów patrystycznych w różnorodnych kontekstach. Jednym z nich jest interpretacja określenia „człowiek pokoju” (Ps 37,37) i bliskiego mu treściowo błogosławieństwa dla ludzi „zaprowadzających pokój” (Mt 5,9) Analiza tekstów ojców Kościoła okresu przedkonstantyńskiego dowodzi, że określenia te miały przede wszystkim znaczenie moralne, bo pokój miał stanowić element osobowości chrześcijanina. Pokój rozumiany jako wewnętrzny ład i harmonia miał cechować każdego wyznawcę Chrystusa. Tym wewnętrznym pokojem chrześcijanin promieniuje n otoczenie. W tej koncepcji pokoju uderza brak odniesień do życia państwowego, co można tłumaczyć sytuacją chrześcijan w okresie przedkonstantyńskim. Wraz ze zmianą tej sytuacji, zmieniło się tez podejście autorów chrześcijańskich do pokoju, czego żywym dowodem jest św. Augustyn.Pozycja Jezus Chrystus i pokój. Refleksje św. Augustyna z HipponyWygralak, Paweł (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)W przedstawionym artykule zostało omówione nauczanie św. Augustyna na temat pokoju jako daru Chrystusa. Zbawiciel, odchodząc ze świata, pozostawił ludziom dar pokoju. To dzięki temu darowi, zgodnie z nauczaniem św. Pawła w Ef 2,14, odnawia się w człowieku harmonia pomiędzy duchem i ciałem, możliwe jest także pojednanie między Żydami, których reprezentują pasterze udający się z pokłonem do narodzonego Jezusa, i poganami, których przedstawiają mędrcy przybywający ze wschodu do Betlejem. Jednak pokój ziemski nie jest pokojem doskonałym. Człowiek bowiem ulega pożądliwościom, wchodzi w konflikty z bliźnimi, doznaje również w codziennym życiu wielu braków. Nie powinno to jednak nikogo zniechęcać do poszukiwania pokoju Augustyn uważa, że uczniowie Jezusa powinni na ziemi zabiegać o pokój, gdyż jest to najpewniejsza droga do osiągnięcia pokoju doskonałego w życiu wiecznym. Nie będzie wówczas żadnych konfliktów, a jedynie nieustanne przebywanie w bliskości Boga.Pozycja Czym jest pokój?Witczyk, Henryk (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Pozycja Bóg Izraela – wojownik czy miłośnik pokoju?Szamocki, Grzegorz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Literackie ujęcie teologicznej refleksji nad dawnymi dziejami świata i Izraela, zaprezentowane w starotestamentowej historiografii, przedstawia obraz Boga, opierając się często na wyobrażeniach i określeniach znanych potencjalnym adresatom biblijnych wypowiedzi Dla dzisiejszego czytelnika Biblii niektóre z nich mogą być jednak trudne do zrozumienia i wzajemnego uzgodnienia. Niniejszy artykuł próbuje rozwiązać problem pogodzenia obrazu Boga JHWH jako wojownika z Jego przedstawieniem jako miłośnika i dawcy pokoju. Analizy zostały przeprowadzone zasadniczo w dwóch etapach, z których pierwszy skupia się na interpretacji określenia „JHWH wojownik”, a drugi – na zrozumieniu wyrażenia „JHWH pokój”. Ich rezultatem jest konkluzja, że ów obraz „JHWH wojownika” jest literackim środkiem w teologicznym przesłaniu o obecności Boga JHWH w życiu człowieka, Jego wszechmocy i wierności. Jako taki jest on jednak podporządkowany koncepcji Boga miłującego pokój i pragnącego obdarzać tym pokojem swój lud.Pozycja Dynamika „przymierza pokoju” w Księdze EzechielaPikor, Wojciech (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Idea przymierza pokoju, występująca w tekstach starożytnego Bliskiego Wschodu, w Biblii Hebrajskiej pojawia się w tekstach pochodzenia kapłańskiego. Ezechiel w dwóch wyroczniach (Ez 34,25-30 i 37,26-28) wykracza poza pozabiblijną konwencję przymierza pokoju, dokonując równocześnie modyfikacji kapłańskiej koncepcji przymierza zawartej w Kpł 26 Obietnica jakościowo nowego przymierza, określonego mianem „przymierza pokoju” (34,25; 37,26), zakłada pokój ze zwierzętami, urodzajność ziemi i wybawienie od nieprzyjaciół Jednakże istotą tego przymierza jest nie tyle „pokój” rozumiany jako wszelkie dobro osobiste, wspólnotowe i materialne, ile obecność Boga pośród swego ludu, która stanowi jedyne źródło bezpieczeństwa, pomyślności i zbawienia.Pozycja Pokój – zawsze dostępny? (Ap 1,4; 6,4)Nowińska, Joanna (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Autor natchniony Apokalipsy św. Jana dwukrotnie przywołuje pojęcie pokoju – w Ap 1,4 i 6,4. Analiza ukazuje istniejące między tymi fragmentami powiązania semantyczne. Bóg zostaje przedstawiony jako posiadający i oferujący pokój człowiekowi, jak również dopuszczający usunięcie go z ziemi. Powiązanie pokoju z miłością uzależnia jego posiadanie od przyjęcia Bożej charis (Ap 1,4), a zarazem lokując go na pozycji owocu takiej relacji, wskazuje, że tam, gdzie nie ma pokoju, nie będzie też miłości ofiarowywanej drugiemu człowiekowi, a jedynie wrogość (Ap 6,4). Autor natchniony wzmacnia przekonanie dotyczące wagi pokoju, wprowadzając obrazy Ap 7,15b-17 i 21,1–22,5, które swoją sensorycznością kreują w odbiorcy doświadczenie. Personalizm odniesień podkreśla znaczenie ludzkiej decyzji w przyjęciu podjęciu/zwróceniu się do Boga o ten dar.Pozycja Tomasz Niemas, Perspektywa eschatologiczna proegzystencji wierzących w przekazie Pisma Świętego (Bibliotheca Biblica; Wrocław: TUM Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej 2016). Ss. 219. PLN 39,50. ISBN 978-83-7454-302-6Rosik, Mariusz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Pozycja Dorota Muszytowska (red.), Patronka filologii. Rola Biblii w rozwoju edytorstwa, badań językoznawczych i translatorskich (Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego 2015). Ss. 280. PLN 28. ISBN 978-83-8090-043-1 (wersja drukowana), ISBN 978-83-8090-044-8 (wersja elektroniczna)Bąk, Tomasz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Pozycja „Owoc sprawiedliwości jest zasiewany w pokoju przez czyniących pokój” (Jk 3,18). Socjoretoryczna analiza koncepcji pokoju w Liście JakubaMuszytowska, Dorota (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Przedmiotem niniejszego artykułu jest pouczenie dotyczące pokoju z Listu Jakuba 3,18 Rozpatrywane jest ono w świetle zasad socjoretoryki. W pierwszej części zostaje przeanalizowana wewnętrzna tekstura gnomy z 3,18: najpierw jej syntaksa i możliwości interpretacji z niej wynikające, a następnie lokacja gnomy w argumentacji retorycznej Listu i jej semantyka wynikająca z poszerzenia o kontekst wypowiedzi. W drugiej części artykułu zostaje przeanalizowana intertekstura tej gnomy: najpierw związki z innymi tekstami, a następnie echa koncepcji pokoju charakterystycznych dla żydowskiej kultury odzwierciedlającej się tekstach Starego Testamentu oraz kultury greckiej i rzymskiej.Pozycja Dorota Muszytowska, Etos chrześcijańskiej wspólnoty. Socjoretoryka Listu Jakuba (Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego 2016). Ss. 357. PLN 25,50. ISBN 978-83-8090-098-1Kubiś, Adam (1976- ) (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Pozycja Zasiądzie w pokoju na wieki (2 Bar 73,1). Pokój jako element mesjańskiej rzeczywistości eschatologicznej w Syryjskiej Apokalipsie BaruchaMiduch, Maria (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Druga Księga Barucha to apokalipsa żydowska pochodząca z okresu następującego bezpośrednio po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej przez Tytusa w 70 r. po Chr. Jest to zapis refleksji teologicznej po tym traumatycznym dl Żydów wydarzeniu. Znaczące miejsce w prezentowanej myśli zajmuje mesjasz, jego misja i jego królestwo. Autor Syryjskiej Apokalipsy Barucha w mesjańskiej interwencji widzi ratunek dla przygniecionego nieszczęściami ludu Izraela. Eschatologiczne działania Boga są tożsame z misją jaką wypełni Boży Pomazaniec. W świecie pełnym chaosu, wojen i przemocy wyczekiwany jest prawdziwy i trwały pokój. Jest on rozumiany znacznie szerzej niż tylko zawieszenie broni. Głębia pokoju objawi się podczas panowania mesjasza. Jego opisy kontrastują z rzeczywistością, w jakiej znajduje się naród wybrany pod panowaniem rzymskim.Pozycja Parafia miejscem wychowania do pokojuLipiec, Dariusz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Kościół został powołany do wychowania swoich członków do pokoju. Szczególną rolę w realizacji tego posłannictwa odgrywa parafia, ponieważ jest miejscem spotkania człowieka z Bogiem w słowie Bożym, sakramentach, modlitwie i miłości braterskiej. Wychowanie do pokoju w parafii dokonuje się poprzez budowanie jedności między wierzącymi, której zasadą jest miłość braterska. Dokonuje się ono także przez kształtowanie świadomości i odpowiedzialności za pokój, a także postaw sprzyjających budowaniu jedności i pokoju W proces wychowania do pokoju odbywający się w parafii zaangażowani są zarówno duchowni, jak świeccy parafianie, przede wszystkim rodziny i członkowie zrzeszeń religijnych.Pozycja Piotr Łabuda, Abyś się przekonał o słuszności nauk. Lectio divina. Przypowieści z Ewangelii św. Łukasza (W Kręgu Słowa 16; Tarnów: Biblos, 2016). Ss. 130. PLN 18. ISBN 978-83-7793-416-6Mielcarek, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Pozycja Powołani do życia w pokoju (1 Kor 7,15) Lektura socjoretoryczna „przywileju Pawłowego” w 1 Kor 7,12-16Kowalski, Marcin (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)W niniejszym artykule autor używa elementów analizy socjoretorycznej dla odczytania znaczenia fragmentu 1 Kor 7,12-16 Zaczyna od przebadania kompozycji retorycznej, w której wyróżnia tezę (w. 1-2) oraz dwa bloki argumentacyjne, w. 3-16 i w. 25-40 rozdzielone retoryczną digressio w w. 17-2 W dalszej kolejności analizie socjokulturowej poddana zostaje Pawłowa argumentacja na temat „małżeństw mieszanych” w 1 Kor 7,12- 16. Szczególna uwaga zostaje tu zwrócona na kwestię adresatów (kogo ma na myśli Paweł, mówiąc o „małżeństwach mieszanych”), ideę uświęcenia oraz dopuszczalność rozwodów w tego typu związkach. Ostatnim etapem analizy tekstu jest odczytanie znaczenia pokoju, o którym mówi Paweł w 1 Kor 7,15c Według autora należy go rozumieć jako synonim zbawienia.Pozycja Ks. Dariusz Iwański, Księga Lamentacji. Tom 1: Jahwe zniszczył (Rozdz. 1–2). Wstęp, przekład z oryginału, komentarz (Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2015). Ss. 175. PLN 30. ISBN: 978-83-231-3482-4Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Pozycja Szukać pokoju i dążyć do niego (1 P 3,11). Pojęcie pokoju w Listach św. PiotraHałas, Stanisław (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)W Listach św. Piotra, a zwłaszcza w Pierwszym jego Liście, znajdujemy dość oryginalne rozumienie pokoju jako Bożej życzliwości dla tych, którzy są w stanie zrezygnować z zemsty za złe traktowanie ze strony otoczenia. Autor Listu przekonuje o tym swoich adresatów przy pomocy długiego cytatu zaczerpniętego z Psalmu 33 LXX w 1 P 3,10-12. Natomiast Drugi List św. Piotra widzi pokój nieco inaczej. W koncepcji tego Listu pokój określ już bardziej postawę chrześcijan polegającą na najwyższej doskonałości moralnej. Można ją osiągnąć przez głębsze poznanie Chrystusa.Pozycja Troska Kościoła o pokój. Perspektywa teologicznomoralnaGocko, Jerzy (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Artykuł ukazuje z perspektywy teologicznomoralnej najważniejsze aspekty zaangażowania Kościoła na rzecz pokoju. Wstępne rozważania na temat istoty pokoju, odniesione do kategorii dobra wspólnego oraz postrzegające pokój jako istotny element ładu społecznego, który ze swej natury ma charakter ładu moralnego, ukierunkowały główny nurt refleksji na wymiar personalistyczny i etyczny. Z kolei odniesienie pokoju do prawdy pozwoliły powiązać go z ideą praw człowieka. Wskazano także na konieczność odideologizowania troski o pokój, co charakteryzuje niektóre współczesne nurty pacyfistyczne. Naukowe analizy potwierdziły, że katolicka koncepcja pokoju zbudowana jest na bazie antropologii personalistycznej. Fundamentem pokoju, na którym osadzone jest całe życie społeczne, jest osoba ludzka.Pozycja „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” (Mt 5,9) w interpretacji ojców KościołaCzyżewski, Bogdan (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)W pierwszych wiekach Kościoła bardzo chętnie komentowano Pismo Święte, zarówno Stary, jak i Nowy Testament. Ciekawą egzegezę odnoszącą się do siódmego błogosławieństwa: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9) przekazali ojcowie Kościoła. Treścią artykułu jest patrystyczna interpretacja tego fragmentu z kazania Chrystusa na Górze. W swojej egzegezie pisarze wczesnochrześcijańscy porównują pokój do miłości i dlatego przestrzegają, by unikać grzechów, które burzą pokój i miłość (gniew i zazdrość). Wprowadzanie pokoju zależy przede wszystkim od samego człowieka, który powinien żyć w zgodzie z Bogiem, samym sobą i z bliźnimi. Czynić pokój oznacza panować nad cielesnymi popędami (wyższość rozumu nad ciałem), przekazywać nieskażoną wiarę, unikać podziałów w Kościele i troszczyć się o zachowanie jedności.Pozycja Jezusowa „wizja pokoju” w ujęciu synoptykówBieliński, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)Chrześcijanie, odpowiedzialni za współkształtowanie pokoju i sprawiedliwości w świecie, zobowiązani są do bycia świadkami Ewangelii także w tym względzie. Artykuł odpowiada na pytanie o istotę i nowość nauczania Jezusa na temat pokoju w ujęciu Ewangelii synoptycznych. W pierwszym punkcie charakteryzuje wizje pokoju współczesne Jezusowi, ukazując korzenie i tło nowości i wyjątkowości orędzia ewangelicznego na ten temat. Punkt drugi analizy z jednej strony definiuje „pokój Jezusa”, ujmując go w kategorii królestwa Bożego w jego dynamicznym procesie realizacji, z drugiej zaś – na podstawie analizy logionu „o mieczu” w wersji Mateusza (Mt 10,34-36) i „o podziale” w wariancie Łukasza (Łk 12,51) – uwidacznia niebezpieczeństwo pomylenia Jezusowego pokoju z jego surogatami. Trzeci, centralny punkt artykułu koncentruje uwagę na autoprezentacji Chrystusa zawartej w Mateuszowym Kazaniu na górze, ukazując istotę „eirene Jezusa” wyrażoną najpełniej poprzez: siódme błogosławieństwo odnoszące się do „czyniących pokój” (Mt 5,9) oraz dwie antytezy, piątą znoszącą prawo odwetu (Mt 5,38-42) i szóstą radykalizującą Prawo, nakazując miłość nieprzyjaciół (Mt 5,44-45).Pozycja Czy Oblubienica rzeczywiście „znalazła pokój”? Dylematy translacyjne Pnp 8,10bBardski, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)W sposób dosłowny tekst Pnp 8,10 powinien zostać przetłumaczony: „I stałam się w jego oczach jako ta, która znajduje pokój”. Główne problemy translatorskie i interpretacyjne dotyczą idiomatycznego wyrażenia hebrajskiego: „znaleźć łaskę w czyichś oczach” oraz znaczenia hebrajskiego terminu shalom. Artykuł analizuje różne sugestie translatorskie w Biblii wydanej w języku angielskim, portugalskim, francuskim, niemieckim i polskim oraz prezentuje własną propozycję: „znalazłam szczęście w jego oczach”.