Roczniki Teologii Duchowości, 2009, T. 1(56)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/9828
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja La caratteristica del desiderio apostolico di San Vincenzo PallottiZarzycki, Stanisław (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Artykuł „Charakterystyka pragnienia apostolskiego św. Wincentego Pallottiego” jest próbą ukazania Założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego jako męża nieskończonych apostolskich pragnień duchowych. Ujawniają się one z wielką mocą w jego tzw. Oświadczeniu generalnym sformułowanym w 21 roku życia, w którym nakreśla on swój całożyciowy program duchowy i apostolski: włączenie, o ile to możliwe wszystkich, w aktywne współdziałanie w apostolskiej misji Kościoła mającej na celu pomnożenie chwały Bożej i zbawienie ludzi. Owo Oświadczenie, które się może wydawać przesadne i niezrozumiałe, gdyż zostało wyrażone językiem matematycznej nieskończoności, będzie podtrzymane przez niego przez całe życie i ciągle ponawiane, najczęściej w formie trzech wyznań czy też pragnień: ”infinite infinita operari pro Deo Uno e Trino”; uwielbień Boga w Jego doskonałości nieskończonej (a więc we wszystkich Jego atrybutach, a zwłaszcza w miłości i miłosierdziu); uznania i wyznawania swej nędzy ontyczno-moralno-duchowej uzyskującej swą głębie, a nawet przepaść w „nicości”, kiedy to z miłosierdzia Bożego dokonuje się jego transformacja duchowa, zjednoczenie z Bogiem pojmowanym jak „Wszystko”, transformacja, której skutkiem jest odnowienie w nim żywego obrazu i podobieństwa Bożego i nowy, nadprzyrodzony sposób działania w mocy Ducha Świętego. Dopiero taki sposób działania stanowi spełnienie jego pragnień duchowych i uzdalnia go do najbardziej skutecznej współpracy w dziele zbawienia innych, w które Pallotti pragnie włączyć wszystkich i ożywić w nich tę sama dynamikę duchowa i apostolską, w której odpowiedź na miłość Bożą, głęboka pokora, ufność w zasługi Jezusa Chrystusa, Apostoła Ojca Przedwiecznego i we wstawiennictwo Maryi, Aniołów i Świętych jest podstawą dla aktów zewnętrznych, czyli podejmowanych dzieł apostolskich.Pozycja Powołanie do świętości a postawa miłosierdziaWejman, Henryk (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Pozycja Zakonotwórcza misja Kolumby Białeckiej (1838-1887) i duchowe znaczenie jej imieniaWalewander, Edward (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)The Dominican order was established by St. Dominic in 1216 for the defence of faith through teaching. It played an enormous role not only directly in the life of the Universal Church herself, but also in the general spiritual and intellectual development. The basic purpose of apostleship is the glory of God and the salvation of people. It is interesting to look at the history of the Dominica charisma in Poland, especially St. Dominic’s spiritual daughter, the Venerable Mother Kolumba Biaecka. This paper therefore deals with the history of Dominican sisters in Poland, shows Kolumba Biaecka against this backdrop, and depicts her ordermaking mission. Then it focuses on the significance of her religious name „Kolumba,” and on Biaecka’s family home. Mother Kolumba Biaecka endowed the Church with a kind of religious life that is fulfilled in the service to our neighbours through our perfection. This is our home initiative that stems from Polish spirituality and Polish needs, and at the same time it refers to the purest models of Dominican spirituality. The religious congregation founded by the Venerable Mother Kolumba Biaecka has been effective not only in Poland, but it has been developing in various countries on four continents.Pozycja Świętość życia kapłańskiego w XIX wieku we Francji, w oparciu o przykład świętego Jana Vianneya, na podstawie nauczania sługi Bożego ks. Jana BerthierSobczyk, Adam (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Pozycja Duchowe biesiady ze świętym wychowawcą – Zygmuntem Szczęsnym FelińskimSłomka, Walerian (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Rev. Zygmunt Szczęsny Feliński was a Spiritual Director of the Alumni at the Spiritual Academy in Sankt Petersburg. He delivered six (registered) conferences in his flat. The tsarist police had them in the Russian version. They were published for the first time in Polish by the Gaudium publishers in 2009 (edited by Rev. M. Duma). The conferences have retained their value up to now. In the year of Bl. Zygmunt Szczęsny Feliński’s canonisation, they perfectly confirm that saints and their teaching are not things of the past.Pozycja Niech zstąpi Duch Twój… Stylistyczno-teologiczna analiza homilii Jana Pawła II (Warszawa, 2 czerwca 1979)Seul, Anastazja (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)This paper entitled „May Your Spirit Step Down... a Stylistic and Theological Analysis of John Paul II’s Homily (Warszawa, 2nd June 1979)” shows John Paul II as Pastor who is very meticulous in his ministry of the word. In his first homily delivered in Poland he used various stylistic means to make his listeners accept his theological message. Most often he used various repetitions, rich semantic metaphors, and vivid similes. His words point at the Christocentric dimension of the history of particular people and the whole nation. They also remind them about the value of martyrdom and the need to give testimony. The Holy Father helps the listeners of his homily to accept this theological truth that the history of the nation is the history of salvation. The Pope’s teaching turned out to be an effective challenge to Marxist ideology and originated transformations in the life of the whole nation.Pozycja Orędzie Miłosierdzia Bożego powierzone św. Faustynie jako źródło nadziei dla współczesnego świataSeremak, Waldemar (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)The author of this paper entitled „The Message of Divine Mercy Entrusted to St. Faustina as the Source of Hope for the Contemporary World” have characterised contemporary threats present now in the world. This characterisation has been based on the teaching of two popes, John Paul II and Benedict XVI. Then he determined the principal elements of the message of Divine Mercy, and, eventually, on the basis of St. Faustina’s Diary, he characterised the benefits that flow to us when once we receive Divine Mercy through Jesus Christ. When we put, side by side, the fruits of this reception and the threats to the contemporary world, we can clearly see that the message of Divine Mercy may become a source of hope for those who are open to it.Pozycja Stanisław T. Zarzycki SAC, Rozwój życia duchowego i afektywność. Studium na podstawie pism św. Franciszka Salezego, Lublin: Wydawnictwo KUL 2008, ss. 656.Popławski, Jarosław (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Pozycja Instytut Teologii Duchowości KUL. Sprawozdanie za rok akademicki 2008/2009Popławski, Jarosław (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Pozycja Antoni J. Nowak OFM, Osoba – fakt i tajemnica, Rzeszów: Wyższa Szkoła Inżynieryjno-Ekonomiczna 2009, ss. 224.Paszkowska, Teresa (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Pozycja Ks. Adam Rybicki, Lew i Baranek. O duchowości mężczyzny, Lublin: Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium, 2008, ss. 247.Pałubska, Zofia (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Pozycja Naśladowanie Jezusa Chrystusa według świętej Urszuli LedóchowskiejPałubska, Zofia (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Following Jesus is understood as participation in the holiness of God. Man is bound with God through love, through life that is His life, suffering with Him and being a apostle. St. Urszula Ledóchowska realised all this in her life by imitating the earthly traits of God-Man. It is with profound commitment that she sought to worship God and before the tabernacle, where he asked God’s permission to participate in the virtues of the Most Holy Heart, i.e. love, meekness, and humbleness. It is before the tabernacle that she verified her indignity in the face of the perfect God, and where she regained her strength while immersed in prayer. She worshipped God in all forms of her religious life, especially in obedience to God’s will. She paid more attention to Christ’s poverty and admired God who the Second Person of the Holy Trinity agreed to be poor, that is, to suffer hunger and homelessness. St. Urszula followed Christ in poverty; she formed her sisters to live in poverty and entreated them to keep poverty in the congregation. She worshipped and imitated the Most Holy Heart of Dying Jesus in His love, meekness, purity, and humbleness. In relationship with Him she gave love to God and people, claiming that each love bound with the Heart of Jesus was pure. The privileged motive in the Saint’s imitation was the suffering of Christ’s Heart at the moment when He offered Himself to God as an offering to the sins of people and the world. On the one hand Ledóchowska co-suffered with Jesus and wished to recompense His suffering, and on the other hand she joined them. In relation with the salvific suffering of Christ she treated each human suffering as His sacramental presence. The fact that she imitated Jesus Christ and modelled her life on Him transformed her and made her come closer to Him and identify herself with His life. She bore it always in her mind not to waste the grace of His presence and wished to imitate Him all the time. Thereby she was made able to contemplate His holiness and to live His life.Pozycja Ks. Jerzy Misiurek, Matka Boża w dziejach duchowości katolickiej, Lublin: Wydawnictwo Polihymnia 2006, ss. 257.Pałubska, Zofia (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Pozycja Chrystus w duchowości bł. Marii Angeli TruszkowskiejMisiurek, Jerzy (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Blessed Angela Truszkowska is among the important figures in nineteenth-century Poland. She was a co-founder of the Congregation of Felician Sisters. Her writings testify to her love of Jesus Christ, the Divine Bridegroom and His Church. It is in the Divine Master that Truszkowska had found a sense of religious life, therefore she showed Him as a model of love that did not hesitate to lay down His life and remain under the Eucharistic forms. She encouraged her fellow sisters to fulfil God’s will modelled on Christ, and to imitate Him in their whole life. She thought that the consecrated person was called to sanctity and should make every effort to follow Jesus Christ; His words should be radically put into practice in this person’s life.Pozycja Św. Paweł apostoł i jego dzieło. XXXIII Dni Duchowości w KULMiczyński, Jan (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Pozycja Il direttore spirituale come persona discernente. Studio sulla base della moderna letteratura teologica italianaMiczyński, Jan (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Szczególnym miejscem rozeznawania duchowego jest kierownictwo duchowe, które należy rozumieć jako pomoc w stawaniu się dojrzałym w wierze, w otwieraniu się na działanie Ducha Świętego. Celem jest rozwój człowieka, czyli stawanie się podobnym do Jezusa Chrystusa. Kierownictwo duchowe może być również definiowane jako przekazywanie wiary przez osobę podejmującą się funkcji kierownika duchowego. Celem jest pozwolenie, aby w osobie kierowanej wzrasta Chrystus. W świetle Mt 28, 19 sprawowanie kierownictwa jest wpisane w strukturę hierarchiczna Kościoła. Przedmiotem rozeznawania w sakramencie pokuty winno być odkrywanie sposobu udzielania się Boga, a także Jego woli. Kierownik winien nieustannie zwracać uwagę na harmonijny wzrost modlitwy i pokory u penitenta, biorąc pod uwagę i rozumiejąc wszystkie zdolności osoby kierowanej, jej słabości oraz łaski udzielane przez Ducha Świętego.Pozycja La infancia espiritual como traido caracteristico de la experiencia sobre la Divina Misericordia en el „diario” de la Santa Hermana Faustina KowalskaMachniak, Jan (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Doświadczenie tajemnicy Bożego Miłosierdzia u św. Siostry Faustyny Kowalskiej prowadziło do przeżycia „dziecięctwa duchowego”, którego elementami składowymi są doświadczenie miłości Boga Ojca, postawa ufności i pokory, poczucie bezpieczeństwa i pełnienie misji miłosierdzia. Przeżycie „dziecięctwa duchowego”, jak stwierdza św. Teresa z Avila w Twierdzy wewnętrznej (VI, 1, 1), jest związane z wlewaniem do duszy miłości Bożej, która przekształca i jednoczyć człowieka z Bogiem. Proces ten jest nazywany „zaślubinami mistycznymi” i wyraża się w duchowej wymianie darów między oblubienicą i Oblubieńcem. Stany te opisywała św. Teresa z Lisieux w Dziejach duszy (C 2, 3), inspirowały one także Mistyczkę z Krakowa w dziedzinie jej relacji do Boga ukazując możliwości najprostszej drogi do zjednoczenia z Bogiem przez całkowite zaufanie i oddanie siebie w ramiona Ojca. Doświadczenie obejmowało przeżycie bliskości Boga jako Ojca, który kochając człowieka w swoim Synu Jezusie Chrystusie, poddaje go próbom cierpienia. Specyfiką dziecięctwa duchowego u św. Faustyny jest zjednoczenie z Chrystusem w tajemnicy krzyża, które pomaga jej zrozumieć, że Bóg Ojciec jest blisko nawet wtedy, gdy człowiek musi bardzo cierpieć. Idea dziecięctwa duchowego rodziła się u Mistyczki z Krakowa w pierwszych doświadczeniach nocy wiary (Dz 23) i dojrzewała w chwilach poczucia całkowitego opuszczenia przez Boga (Dz 625, 1109, 1481). „Dziecięctwo duchowe” prowadziło św. Faustynę do postawy zaufania i pokory, przez która zbliżała się do największych tajemnic Boga (Dz 1479). Autorka Dzienniczka nie tylko czuła się bezpieczna w „ramionach Ojca”, ale również nabierała niezwykłej odwagi, pewności w głoszeniu światu orędzia Miłosierdzia. Mimo choroby i słabości fizycznych szła odważnie do świata zawsze posłuszna Kościołowi.Pozycja Pozycja Aelred z Rievaulx. Cysterski doktor miłościGroń, Ryszard (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)Aelred of Rievaulx, one of the first and foremost representatives of the so called school of charity propagated by the Cistercian order within the monastic theology, can certainly be considered the Cistercian doctor of charity. This suggestion was earlier proposed by contemporary scholars of the doctrine of the English abbot, especially that it was in keeping with the traditional medieval practice of giving the more prominent spiritual authorities the title of the Church doctor, based on their theological accomplishments. It was about formation of the doctrinal bases for the Cistercian theology and a great contribution to this was the work on charity by Aerled, beside his other piece on Christian friendship, which had already earned him the title of „Doctor of Christian friendship”. An analysis of Speculum caritatis by the abbot of Rievaulx presented against the backdrop of the specificity of monastic theology, which it represents, as well as against its structure subjected to the ultimate goal defined by the authority of the great Bernard, support this position. Those special conditions also had an effect on these contemplations, telling to first ponder on the title of Aelred’s work, which reveals the specificity of the theology practiced by the abbot. Next, in order to explain the major difficulty in the ascetic character of Christian love, insisted on by St. Bernard, the theme of charity was described in three sections. The criterion for the division follows the work’s major idea expressed in the triad of love (amor), greed (cupiditas) and theological love (caritas), which correspond to the three time orders of charity resulting from God’s actions of: creation, redemption and rebirth, which, as argued by P. A. Burton, were explored in the three parts of Speculum. This is why the sections of my work describe: the nature of love in the aspect of creation, reflected in human soul directed toward God, even after a sin; the difficulty of love, connected to greed, which because of Christ’s redemptive cross becomes a sweet yoke of charity for His true followers, and then; the practical side of Christian love, from the point of view of its object and subject. Attentive reading into and analysis of the work on love by Aelred of Rievaulx presented above shows enormous richness of theological knowledge, which proves theological competence of this then young Cistercian abbot (about 33 years old). It is confirmed with his solid preparation and in depth reflection on the issue of charity, as he himself acknowledged, which he then expressed in the language and monastic form familiar to him, which was then prevalent throughout monasteries. This is perhaps one of but few obstacles, which today make reading his work difficult. His value, however, was recognized from the very beginning by the great Bernard of Clairvaux, followed by the entire medieval tradition which left behind over a dozen of his manuscripts. We can only be grateful to Bernard to have nudged the young theologian to compose this excellent work. The depth and richness of its contents certainly prove his own experience in the field of God’s charity, or even its mystical implications, even more so, since monastic theology considered experience as one of the sources of theological wisdom, which was about presenting a practical way to reach God. It might then come as a surprise for such a relatively young theologian to posses this kind of highly sensitive spiritual life. It must have amazed Bernard himself. Maybe, it is time to include Aelread in the ranks of Cistercian mystics. On account of his work, Aelred’s influence has already been recognized by contemporary scholars. Worth mentioning here are: exceptional role of feelings in spiritual pursuit of God and relationships with others; aforementioned „little treatise on affections”; teaching about sabbath as the ultimate rest in God’s love – the source and purpose of perfection for all creation, including the man, who in this sabbath delights in complete unity with God; doctrine of three sabbaths associated with forms of love towards: God, neighbor and oneself, experienced in this life through contemplation of infinite God; ascetic character of love with its sense in the sweet cross of Christ; the role of humanity of Jesus Christ on the way to spiritual growth, and so one. Certainly a number of these components are a reflection of the Augustinian theological environment prominent at that time, but Aelred added them a unique color, or even originality. Considering the above, we can see the English Abbot of Rievaulx as a Cistercian doctor of charity.Pozycja Kathryn Spink, Cud, przesłanie i historia. Jean Vanier i Arka, tłum. Dagmara Waszkiewicz, Kraków: Znak 2008, ss. 384.Cul, Marek (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)