Kultura-Media-Teologia, 2018, nr 35
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/36500
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Cnota jako fundament szczęściaNajder-Stefaniak, Krystyna (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)Autorka artykułu pojęcie szczęścia traktuje jako projekt rozumienia rzeczywistości i magazyn wiedzy, który jest wypełniany treścią od momentu, w którym zostało ono wprowadzone do dyskursu nauki. Połączenie pojęcia szczęścia z pojęciem cnoty pozwala, rozumieć szczęście jako sposób bycia. Taki sposób bycia polega na realizowaniu wartości. Cnota jako predyspozycja do realizowania wartości jest fundamentem szczęścia. Osiągnięcie tak rozumianego szczęścia otwiera człowieka na twórcze realizowanie siebie i twórcze działania dotyczące jego otoczenia.Pozycja Szczęście i jego fantomy w ekranizacjach TeatrotekiFlader-Rzeszowska, Katarzyna (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)Artykuł koncentruje się na realizacjach filmowych najnowszych utworów polskich dramatopisarzy produkowanych przez Wytwórnię Filmów Fabularnych i Dokumentalnych w ramach cyklu Teatroteka. Spektakle poruszają najbardziej palące zagadnienia współczesnego człowieka. Pytają o jego wartości i cele. Tym samym, wielokrotnie stają się namysłem nad sensem życia i opowieścią o poszukiwaniu szczęścia. Artykuł skupia się na ostatnich dziesięciu produkcjach, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnienia szczęścia. Dowodzi, że w najnowszej dramaturgii bohaterowie to częściej osoby nieszczęśliwe, którym różne braki biologiczne, psychologiczne, społeczne, a zwłaszcza negatywne relacje rodzinne przeszkadzają w osiągnięciu trwałego zadowolenia z życia. Postaci pozbawione wolicjonalnego działania szukają łatwych do zdobycia złudzeń szczęścia, które zwykle zasłaniają im szczęście realne i możliwe do osiągnięcia.Pozycja Szczęście a prawda obiektywna i autentycznośćRaszkiewicz, Henryk (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)W naukach behawioralnych obowiązuje klasyczna definicja prawdy w ścisłym określeniu A. Tarskiego, zgodności zdania z faktami rzeczowymi, natomiast prawdą doświadczenia jest autentyczność, popularnie nazywana byciem sobą i uznawana za istotny warunek zadowolenia z całości życia, tj. szczęścia – w sensie nadanym przez W. Tatarkiewicza. Umysł racjonalny bada przyczynowość obiektywną. W dziedzinie doświadczenia przeżywanego powinien panować respekt dla materii przeżycia. Przeżycie, które wyraża się w świecie w wymiernych zjawiskach, i któremu w badaniu naukowym nadaje się miarę, staje się zjawiskiem (faktem) symbolicznym. Dążenie do coraz większej autentyczności w doznaniach i dążeniach w życiu realnym oraz przez psychoterapię, jak również naukowe poznanie doświadczenia przeżywanego i uwarunkowanego, są niezakończonym procesem, podobnie jak dochodzenie do tzw. „pełnej prawdy” w obiektywnym poznaniu faktów zachowania.Pozycja Kościół w social media. Komunikacja instytucji eklezjalnych w mediach społecznościowych w perspektywie medioznawczej i teologicznejPrzybysz, Monika (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)W kontekście dwóch teorii komunikacji społecznej „agenda setting” oraz „spirali milczenia” autorka prezentuje problematykę obecności instytucji kościelnych w mediach społecznościowych. W artykule podjęta została refleksja nad zagadnieniem wizerunku Kościoła w mediach, aby ukazać konieczność prowadzenia działań w trosce o zachowanie pozytywnego wizerunku tej teandrycznej rzeczywistości, a następnie ukazać metodę teologicznej obrony tego wizerunku (apologię), ponadto wskazania pochodzące z dokumentów Urzędu Nauczycielskiego Kościoła odnośnie do relacji na styku Kościół-social media. W dalszej części artykułu zostały zaprezentowane od strony medioznawczej funkcje social media w Kościele, specyfika komunikatu w Sieci, a także wnioski zwieńczające całość rozważań teologiczno-medioznawczych. Artykuł ma charakter przekrojowy, teoretycznej refleksji nad zagadnieniem.Pozycja Having or Being? Happiness and the Structure of Human LifeKlausen, Søren Harnow (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)The article identifies and discusses two contrasting views of happiness. There has been a strong tendency in philosophy, psychology and the social sciences to think of happiness as the possession of certain goods, be it pleasurable experiences, satisfied desires or personal traits or achievements. I argue that while this way of thinking about happiness is natural and to some extent inescapable, it clashes with the still more intuitive, but theoretically underdeveloped, notion that happiness depends on the way lives as a whole are lived or play out. I try to explicate this more holistic and dynamic notion of happiness and to motivate it by considering cases in which structural or contextual features seem to matter to happiness, while also recognizing the possible limitations of such an approach.Pozycja Komunikowanie szczęścia w sztuce CaravaggiaKawecki, Witold (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)Współczesna komunikacja jest w głównej mierze komunikacją wizualną, która zakłada porozumiewanie się poprzez obraz, przekazywanie informacji między nadawcą a odbiorcą w formie wizualnej i przy pomocy mediów. Tym medium może być obraz malarski. Artykuł pokazuje wybrane płótna Caravaggia – artysty o uznanym talencie – jako niewątpliwe dzieła sztuki komunikujące wartości duchowe i teologiczne. Chociaż Caravaggio uchodzi za artystę dramatycznego, nieokiełzanego w żywiole swoich namiętności, kogoś, kto przegrał swoje życie, to jego twórczość komunikuje zgoła coś odmiennego. Analiza obrazów wykazuje, że artysta poprzez kompozycję, ujęcie postaci, kolory niejednokrotnie mówi o harmonii i szczęściu człowieka w kontekście religii chrześcijańskiej, a zwłaszcza eschatologii.Pozycja Spokój codzienności i szczęście trwałe. Kilka uwag o wyrażaniu niewyrażalnegoJanocha, Michał (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)Autor podnosi w swoim artykule intrygujący problem niewspółmierności przedstawiania w literaturze i sztuce ludzkiego cierpienia i radości cichego życia, które nie znajduje adekwatnego zainteresowania twórców. Refleksja dotyczy oceny prób wyrażenia szczęścia codziennego i trwałego (wiecznego) w języku literatury i sztuki. Autor interpretuje radość cichego życia – „spokój codzienności” (A. Kamieńska) – jako rodzaj szczęścia, który wydaje się tak naturalny i oczywisty, że nie wywołuje większych emocji i w rezultacie pozostaje pominięty jako czynnik inspiracji artystycznej. Tymczasem, może on zapraszać do kontemplacji i – w ujęciu teologicznym – posiadać wielopłaszczyznowy związek z eschatologią, a nawet tajemnicą paschalną (śmierci i zmartwychwstania). Tym bardziej, że odwieczne pragnienie ludzkości posiadania trwałego szczęścia rozbija się w traumatyczny sposób o nieuchronność śmierci. Dlatego człowiek poszukuje szczęścia trwalszego, nieśmiertelnego. Bez Boga jest ono niemożliwe, ponieważ znosi On ograniczoność czasu i przestrzeni dzięki miłości (Deus caritas est – 1 J 4,8b). W perspektywie wiary chrześcijańskiej wieczne szczęście ujawnia się w codzienności przeżywanej „czystym sercem”, w duchu Jezusowych Ośmiu Błogosławieństw.Pozycja Complementarity between happiness and sufferingChrobak, Karol (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)The essay focuses on the mutual relations between the experience of happiness and suffering. The purpose of the following analysis is to show that the experience of happiness is in some special cases conditioned by the experience of suffering. By showing this, there has been also rejected the key thesis of hedonism, which claims that one should always avoid suffering at all cost. The article analyzes four cases of complementarity between happiness and suffering. Each of them refers to a particular area of interdependence of both categories: psychological, cognitive, moral and mystical.Pozycja W królestwie umierającego słońca. O „Epopei” Wincentego Korab-BrzozowskiegoBorek, Bartłomiej (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)Szkic poświęcony „Epopei” Wincentego Korab-Brzozowskiego skupia się przede wszystkim na próbie filologicznego przekładu z języka francuskiego i ocenie wcześniejszej pracy translatorskiej Mariana Stali. W analizowanych utworach poddano interpretacji tłumaczenia Stali, następnie skonfrontowano je z oryginałem i przekładem dosłownym. Finalizacją analizy i interpretacji dzieł był wybór bardziej rzetelnego względem oryginału tłumaczenia. Artykuł wieńczy zebrana w toku analizy nowa propozycja przekładu „Epopei”.Pozycja Symbolika szczęścia eschatologicznego w złotnictwie. Przykład pastorałówBogacka, Katarzyna (Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie, 2018)Przedmiotem analizy jest symbolika eschatologicznego szczęścia w insygniach władzy kościelnej, na przykładzie pastorałów. Punktem wyjścia jest ukazanie przedmiotu rozważań w kategoriach teologii chrześcijańskiej, zgodnie z przyjętą tezą, że pojęcie szczęścia eschatologicznego dotyczy rzeczywistości raju opisanego w Księdze Rodzaju oraz raju, którego osiągnięcie stanowi ostateczne powołanie człowieka. O ile pierwszy raj przywoływany jest rzadko, jako typ raju przyszłego (unikalny przykład pastorału Erkanbalda w Hildesheim), to symbolizowanie szczęścia zbawionych jest kategorią bardzo szeroką, mieszczącą właściwie wszystkie motywy dekoracji pastorałów, ponieważ wszystkie one odnoszą się do ostatecznego celu człowieka. Najbardziej wyraziste są symbole zaczerpnięte z Apokalipsy, a ich popularność fluktuuje, odzwierciedlając zmiany w teologii oraz społeczeństwie i kulturze. Ich dobór uwarunkowany jest możliwościami odczytania symboliki przez odbiorców (wiernych – uczestników liturgii).