Roczniki Teologiczne, 2001, T. 48, z. 2

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/9165

Przeglądaj

Teraz wyświetlane 1 - 16 z 16

Wprowadzenie w problematykę diakonatu stałego
Marczewski, Marek (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
Diakoni w Kościele apostolskim
Witczyk, Henryk (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
Osoby w Bogu, czyli „Tres nescio quis”. Refleksje trynitologiczne na kanwie szkicu Yves Congara pt. „Trzy «Osoby»?”
Szymik, Jerzy (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
A reliable anthropology, grounded on the truth of being, is possible only in the light of Christology and Trinitology. This standpoint of Christian theology is always repeated and made more profound. The conception of “person” is of essential importance and is constitutive for the synthesis of the three domains, the conception that can be found in the first sentence. Y. Congar’s outline, commented on in this study and “enlightened” by other texts, leads us to the depth of the Trinitarian-Christie dimensions by which to understand the person, i.e. to the terms which define its essence: someone, relationship, love. The culmination and truth of being (including man, anthropology) reaches to the sources of reality – or the “Interior of the Creators” – communion.
Diakonat w głównych tekstach święceń
Staniecki, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
Religion and Nationalism
Novak, David (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
David Novak starał się nakreślić zasadnicze relacje między religią a narodem. Cały problem sprowadza się do określenia angielskiego terminu „Nationalism” Wydaje się. że Autor rozumie ten termin bardzo oryginalnie, a mianowicie jako: naród, duch narodowy, więź narodowa czy wspólnota narodowa. Religię pojmuje on jako relację osoby ludzkiej, będącej członkiem tradycji swojej wspólnoty, do Boga. Z kolei „Nationalism” jest dla niego relacją osoby ludzkiej do jej narodu jako wspólnoty. Przy tym uważa, że nie tyle sam naród czy świeckie rządzenie tą wspólnotą, ile właśnie religia tejże wspólnoty stanowi właściwą treść życia człowieka. Powstałe stąd napięcie polityczno-teologiczne ma wielkie znaczenie dla dzisiejszego człowieka. Skupia się ono wokół pytania: czy bycie człowiekiem „religijnym” jest prawem naturalnym, czy jest tylko „sprawą prywatną”? Czy religia ma i może mieć wpływ na życie publiczne? Czy dziś można w ogóle mówić o religii państwowej? Profesor z Toronto omawia pięć zasadniczych relacji między religią a narodem: 1) religia i naród są tożsame; 2) religia uzasadnia naród; 3) naród tworzy religię; 4) naród i religia są całkowicie od siebie oddzielone; 5) religia wpływa i ogranicza naród. Najbardziej odpowiednia jest – zdaniem Autora – opcja ostatnia. Chodzi w niej o prawdziwy dialog między dwoma rzeczywistościami życia społecznego. Religia – jako starsza niż wszelkie struktury narodowe (i państwowe) – wpływa na poczucie narodowe, kształtując i jednocześnie ograniczając ambicje narodu. Zachowane są wówczas właściwe proporcje, że z jednej strony religia nie sprawuje kontroli nad narodem (i państwem), a z drugiej naród (i państwo) nie próbuje „zbawiać” człowieka. Profesor Novak kwestionuje tym samym liberalny model życia amerykańskiego, w którym religia i naród są całkowicie od siebie oddzielone, a przy tym religia jest traktowana wyłącznie jako „sprawa prywatna”.
Naród w diakonii Królestwa Niebieskiego
Kowalczyk, Mirosław (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
In the past a custom had set in treating persons, peoples, and nations as being in the service of the Kingdom of Heaven (Divine, Messianic), of God’s truths and ideas. According to my research, it turns out that in St. Matthew in fact it is the other way round: namely, the Kingdom of God, of Heaven, serves to personal beings, that is to individual persons and nations of persons. For the nation consists of two spheres linked with each other: the sphere of nature and the sphere of persons. The created persons serve to the Divine Persons, but the Kingdom of Heaven as a kind of institution, salvational means and eschatological situation is the ministry to a personal reality. This means an infinite dignity of the individual and collective person. In the Gospel of St. Matthew the nation functions as a kind of “collective person”, which like the Chosen Nation constitutes from that moment onwards each nation “baptized in the name of the Father, and of the Son, and of the holy Spirit” (Mt 28, 19). This is an exceptional lesson which has underestimated up to now and which has a profound character of a “social doctrine” of Christ and the Church. In this light the Kingdom of Heaven is neither an abstract nor a pure idea, but a complete action of God. It is God who performs social salvation and fulfills empirical and contemporary life of the Messianic People. Thus the living man enters the Kingdom of Heaven through repentance, life-giving and transforming faith, God’s law, new justice in Christ, universal love and putting one’s whole life in the position of being a disciple in the Kingdom of Heaven.
Tożsamość Kościoła na tle procesu budowy nowoczesnych społeczeństw europejskich
Smolka, Bonawentura (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
The author analyzes the situation of the Church from the theological point of view, but in the context of cultural and historical transformations, being a strong challenge to Christian identity. An everlasting question arises about the relationship between reign and culture, history of salvation and worldly history, the Kingdom of God and political institutions. The paper emphasizes the need to keep distance to the rhetoric of the secularized world, the rhetoric that fails to notice the supernatural elements and communal character in the nature of the Church. Consequently, the sphere of religion is identified with that which is non- -institutional, individualized, subjective, and emotionally attractive; the church and religion loose their communal and social character. On the other hand, the author’s warning against blurring this awareness inside the Church is worth stressing. The Church is not only an institution and organization, but a “fellowship of faith, hope and love”, integrated with the Holy Trinity. The author outlines an optimistic vision for the Church of the new epoch, pointing out that the novel character of the Gospel may still inspire and serve for a positive transformation of the Church and the world. Evangelization of culture, art, science, technique, and of any manifestations of economic life may markedly contribute to the personalization of those domains and sphere of the human world.
Biskup – prezbiter – diakon w refleksji ojców Kościoła
Pałucki, Jerzy (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
Duch Święty w „profetycznym” sakramencie kapłaństwa
Guzowski, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
The fact that the priesthood is still valid cannot be shown only from the point of view of sociological analyses. The author reveals the theological “topicality” of the priesthood in the pneumatological perspective. Consequently, the grace of vocation and the grace of the sacrament of the priesthood are shown in a continual line as incessant calling, and as reviving the work and the Person of the Saviour through the persons who are called. Owing to the historical method, the sacrament of the priesthood is no longer viewed as something static or individual: vocation and the sacrament are placed within vocation and breath, which Christ gave to the whole Church. The holy Spirit ensures that the Church will not be put at a standstill in the formalism of repeated liturgical gestures, but it will always live with the same charisms which revived the first post-Paschal fellowship. The author reminds us that the priesthood has a prophetic and eschatological character towards history and culture, for it does not so much updates the past as it makes present the future: God comes to us from the future. The nature of the charismatic Church is not in contradiction to its hierarchical nature; the offices in the theology of the apostles also bear a charismatic character. The point is that both critics and advocates too often make use of psychological-legal rhetoric. What we need is appropriate hermeneutics in ecclesiology and sacramentology. Such that can be created by means of pneumatology and personalistic assumptions.
Odnowa urzędu diakonatu?
Góźdź, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
The context of the theological discussion on permanent diaconate in Poland is different than in other countries, for a considerable number of deacons performs this ministry. The participants of the seminary which took place at the Catholic University agreed that diaconate should not be treated only as an initial step to the sacrament of vows. Diaconate also essentially differs form common priesthood, one that is received by virtue of the sacraments of baptism and confirmation. The ministry of deacons obtains a specific participation in the sacerdotal office of Jesus Christ, though it is not a strictly sacerdotal ministry. The very fact that deacons perform their ministry by virtue of vows which make them like Christ, and not by virtue of the Church’s commission (like the lay people), puts deacons in the hierarchy of the Church. On the basis of biblical and patristic data, and on the theological opinions, the authors are willing to say that diaconate and deacon’s ministry should not be identified with presbyters or the sacrament of the priesthood (deacons receive sacramental vows “not for the priesthood but for the ministry” – Lumen gentium, 29). And in the introduction of the practice of permanent diaconate theological and pastoral reasons should be equally taken into account. Today the “non-sacramental ministry” in relation to the poor is carried out to a great extent by female and male religious orders. Now deacons are left with the ministry at the Holy Mass and other liturgical activities. The seminary showed that theological argumentation should not be based only on biblical premisses and methodological assumptions, in isolation from a broader context and the perspective of the living Church. Otherwise, many theological question could not be solved.
Diakonat w świetle nauki Katechizmu Kościoła Katolickiego. O trzech stopniach sakramentu święceń
Czaja, Andrzej (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
Partykularyzm i uniwersalizm chrześcijaństwa
Bartnik, Czesław S. (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
For almost two thousand years Catholic theology has taught soteriological exclusivism, according to which only Catholics can be saved. This was, however, an improper interpretation of Mk 16, 16. According to the new interpretation of Pius XII and Vatican Council II, salvation may take place in its own way in each religion and in each higher morality (cf. Lumen gentium, 16; Ad gentes divinitus, 7). It is difficult why theology has so long stuck to soteriological exclusivism, or its is even shocking. This is an evidence that western theology is weak.
Diakonat stały. Seminarium w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim
Michniewicz, Andrzej (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
Ks. Jan Daniel Szczurek, Bóg Ojciec w źródłach teologii. Zarys patrylogii, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie 2000, ss. 383.
Napiórkowski, Stanisław Celestyn (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
List do kanoników z Lyonu w sprawie poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Bernard z Clairvaux (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
Augustinus, Über Schau und Gegenwart des unsichtbaren Gottes. Texte mit Einführung und Übersetzung von Erich Naab, (Mystik in Geschichte und Gegenwart. Texte und Untersuchungen, Abteilung I: Christliche Mystik, hrsg. von M. Schmidt, H. Riedlinger, Bd. XIV), Stuttgart-Bad Cannstatt 1998, ss. 296.
Góźdź, Krzysztof (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)

Przeglądaj

Ostatnie zgłoszenia