Polonia Sacra, 1999, R. 3 (21), Nr 4 (48)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/1424
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Stała formacja obowiązkiem każdego człowieka wierzącegoBorutka, Tadeusz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)There are many fields for laymen to act in. The proper fields of evangelical activity can be the broad and complicated world of politics, social matters, economics and culture, science, arts, international life, mass media. Apart from these ones there are other realities open to evangelise such as love, family, bringing up children and young people, professional work, suffering. Lay Catholics need regular formation to fulfil all their duties. This formation must be permanent and integrated. Regulat formation must go together with spiritual development and cover the whole individual. Continuos and persistent aspiration for holiness must be the basis of this formation. Thus holiness requires continuos spiritual development.Pozycja Troska kardynała Karola Wojtyły o współpracę świeckich z kapłanami w świetle sprawozdań z wizytacji kanonicznychDyduch, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Lo strumento importante dell’attività apostolica di Giovanni Paolo II sono oggi le visite nelle parrocchie romane. Similmente, il cardinale Karol Wojtyla durante il suo servizio pastorale sulla sede di Santo Stanislao a Cracovia dava grande importanza alle visite canoniche delle parrocchie. Visitando, lui stasso non soltanto esaminava la situazione pastorale, ma anche esercitava il servizio pastorale. Tra i numerosi campi dell’attività pastorale, il cardinale Wojtyla si dava interesse specialmente della colaborazione dei sacerdoti con i fedeli laici. La necessita di questa collaborazione risultava prima di tutto da ben interpretato insegnamento della Chiesa, come pure dalla situazione particolare della Chiesa in Polonia, angherita dal potere comunista. La collaborazione dei laici con i sacerdoti portava buoni frutti sia sul campo della vita spirituale, sia sul campo materiale della Chiesa. Questa collaborazione si esprimeva sopratutto nella pastorale specializzata, come la pastorale degli studenti universitari, dei medici, delle infermiere e degli insegnanti.Pozycja Bar-KochbaJelonek, Tomasz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)David and Bar-Kocheba make in a way two pillars of Jewish history in the Promised Land. With David begins the Jewish state, with Bar Kocheba, a chief who established a new ephemeral Jewish state, it comes to an end. Since then Jewish nation has started its life in Diaspora. It officially lasted until 1984. David goes fighting against Goliat and finishes it successfully, he does it in the name of God trusting fully in Lord’s help. Bar Kocheba behaves in a quite different way. Even in his prayer he boasts that he does not need God’s help. David wins, Bar Kocheba loses. The histoiy of Israel is the history in which such a principle fulfils: „Not by might, nor by power, but my spirit, saith the Lord of hosts” (Zechariah 4,6).Pozycja Elementy demonologii staroegipskiej w wierzeniach arabskichKościelniak, Krzysztof (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Dieser Artikel präsentiert die Etiologie der Ambivalenz von Schlangensvorstellungen in der arabischen Glaubenswelt. Auf Grand der altägyptischenglaubens und altarabischen Schlangensvorstellungsanalysen vertrete ich die Hypothese, daß Schlangensambivalenz in der arabischen Glaubenswelt aus dem alten Ägypten gekommen war.Pozycja Działalność Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Monetarnego. Aspekt moralnyKowalski, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)La Banque mondiale et le Fonds monétaire internationel sont l’objet de critiques nombreuses. Tandis qu’ils ne sont les seuls responsables ni de leurs réussites réelles ni de leurs echecs constatés. La Banque mondiale ne s’angage qu’avec parcimonie. Elle ne finance jamais plus de 30% d’un projet. Elle ne réaménage jamais les échéances. Sa réputation de sérieux perment d’attirer d’autres contribiteurs. Le resultat d’un prêt bancaire ne dépend pas exclusivement du banquier. Le banquier fournit de l’argent qui est le sacrament de la liberté économique. Et le développement engage tout l’homme et tous les hommes qui exercent leur liberté à l’intérieur d’institutions toujours à parafarne. Le Fonds Monétaire International à deux objectifs. D’abord servir de caisse de crédit mutuel pour faire face aux déséquilibrés momentanés de balances des paiements des pays membres. Ensuite, assurer la stabilité des changes, c’est à dire de la valeur des monnaies les uns par rapport aux autres. L’opacité qui entoure le travail des banquiers mondiaux et les dérives parfois constatées ne doivent pas faire oublier leur rôle essentiel. Rôle difficile: dans l’appréciation des capacités humaines, les institutions, les réglementations et la politique troublent nécessairement le jeu.Pozycja Caesarea Maritima in the polish literatureŁukaszuk, Leonard (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Wiele polskich książek i artykułów poświęconych archeologii Morza Śródziemnego, łącznie z Cezareą, posiada niezwykle ważne znaczenie dla naukowej interpretacji rezultatów wykopalisk i źródeł literackich. Prace te zamierzają przygotować nowoczesną syntezę historii tego starożytnego regionu dla celów edukacyjnych. Niektóre przedstawiają w zarysie historię cywilizacji, również w czasach Heroda i dotyczą także Cezarei. Ich zamierzeniem jest także ukazania tej starożytnej kultury jako jednej z najbardziej rozwiniętych kultur wschodniej część basenu Morza Śródziemnego, które zostały wchłonięte przez kulturę europejską. Zatem polska archeologia Morza Śródziemnego, a także historiografia, mają swój wkład w lepsze zrozumienie kulturalnych korzeni Europy i ożywienie ich związku z tym regionem. Niektóre prace przedstawiają życie religijne i instytucje sakralne w starożytnej Cezarei, wznoszenie świątyń i synagog, wykazują znaczenie archeologii w studiach dotyczących tak Starego, jak i Nowego Testamentu – inter alia znaczenie epigrafii – jak epigramu Poncjusza Piłata w ruinach teatru Cezarei. Wyniki prac wykopaliskowych w Izraelu i Egipcie wykazują przewagę materiałów epigraficznych w Izraelu, gdzie są bardziej widoczne aniżeli zabytki kultury materialnej. Ostatnie sympozjum międzynarodowe w styczniu 1995 zaznaczyło nowy rozdział w historii badań analitycznych dotyczących Cezarei po dwóch tysiącleciach. Wiele postawionych tam pytań stanie się zaczynem nowych studiów dotyczących tego tematu, także w Polsce.Pozycja Z Chrystusem: od chrztu i wiary do życia wiecznegoMisztal, Wojciech (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Quant aux expressions du type avec le Christ (syn Christô), dans les lettres dont l'authenticité paulinienne est couramment admise, on peut distinguer les constructions suivantes: 1) syn Christô („avec le Christ”, Rm 6,8; Phl 1,23); 2) syn lêsou („avec Jésus”, 2 Co 4,14); 3) syn kyriô („avec le Seigneur”, 1 Th 4,17). Très proches des expressions énumérées ci-dessus sont la construction „avec lui”, syn autô (dans le cas où le pronom autô désigne le Christ), ainsi que les mots composés avec le préfixe syn-. Quant à la construction syn autô, dans les lettres authentiques il y a les passages suivants dans lesquels autô désigne le Christ: Rm 8,32; 2 Co 13,4; 1 Th 4,14 et 5,10. Au sens propre la préposition syn signifie „avec” et peut exprimer par ex. l'idée de communauté. Ainsi, du commencement de la vie nouvelle jusqu'à sa plénitude, ces quelques textes offrent un panorama de la vie du chrétien. Le chrétien n'est pas seul. Son existence entière doit demeurer à jamais celle avec le Christ. Les constructions du type avec le Christ semblent donc être utilisées pour exprimer ce qui est essentiel pour le chrétien, à savoir son espoir d'être à jamais avec son Sauveur (cf. 1 Th 4,14.17; 5; 10; Phi 1,23; 2 Co 4,14; Rm 8,32; Col 3,4). Cet espoir prend naissance dans le mystère pascal du Sauveur afin d'englober toute l'existence du croyant (cf. Rm 6,8; Col 2,13.20; 2 Co 13,4; Col 3,3). Dans les lettres authentiques nous rencontrons à peu près quatre-vingts mots différents commençant par Ils constituent donc un groupe plutôt important. Le nombre des mots qui nous intéresseront, est beaucoup plus restreint. Il ne s'agira que de ceux d'entre eux qui sont assimilables aux constructions du type syn Christô. Comme c'était le cas des constructions du type syn autô, cela reste à établir pour chaque emploi du mot donné en étudiant le contexte. Ainsi, quant aux épîtres authentiques il faut énumérer ici: 1) sygklêronomos (Rm 8,17); 2) syzaô (Rm 6,8; 2 Co 7,3); 3) symmorphizomai (Phi 3,10); 4) symmorphos (Rm 8,29; Phi 3,21 ); 5) sympaschô (Rm 8,17; 1 Co 12,26); 6) symphytos (Rm 6,5); 7) syndoxazô (Rm 8,17); 8) synthaptô (Rm 6,4); 9) systauroô (Rm 6,6; Ga 2,19). Ainsi, comme les formulations du type avec le Christ, aussi ces neuf mots en syn- font comprendre la vie entière des chrétiens comme celle avec le Christ. La vie avec lu i commence lors du baptême pour atteindre sa plénitude avec la parousie du Christ et la résurrection. La vie avec lui est, comme le démontrent les textes dans lesquels nous avons rencontré les constructions du genre syn Christô et les mots en syn-, une vie de communion et de solidarité entre le Christ et les chrétiens ainsi qu'entre les chrétiens eux-mêmes.Pozycja Pneumatologia Teodoreta z Cyru w komentarzu do 1 i 2 Listu do KoryntianŻelazny, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)La pneumatologia di Teodoreto di Ciro fa parte della sua attività come teologo e predicatore del Vangelo. Nei suoi commenti alle lettere di S.Paolo ai Corinzi appare il suo insegnamento dogmatico collegato con la teologia della Santa Trinità come uno dei rappresentanti della scuola di Antiochia, non molto originale. Ma nello stesso momento nel suo insegnamento, nella sua spiegazione della presenza dello Spirito Santo nell’uomo la sua teologia si avvicina alle posizioni di S. Cirillo di Alessandria, che è stato definito il suo più grande antagonista! Per Teodoreta la divina grazia significa realmente la presenza della persona dello Santo Spirito nell’anima, presenza reale e attiva. Questa presenza della Terza Persona Divina è fonte e causa di tutti i cambiamenti, delle conversioni e delle azioni: veramente tante grazie nel nostro linguaggio significano soltanto una grazia – la presenza – in varie modi di azione dello Spirito Santo. Su questo punto il suo insegnamento è vicino soltanto al pensiero di S. Cirillo di Alessandria. C’è una domanda? Come si presenta la pneumatologia di Teodoreto di Ciro negli altri suoi scritti? E come si può trasmettere il suo pensiero teologico e teoretico nella pratica di vita cristiana.Pozycja Ks. Andrzej Witko, Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego według bł. Faustyny Kowalskiej, Wydawnictwo WAM, Kraków 1995, ss. 200Urbański, Stanisław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Pozycja Ks. Tadeusz Czapiga, Antropocentryzm teologii Grzegorza z Elwiry. Studium patrystyczno-teologiczne, Wydawnictwo Ottonianum, Szczecin 1996, ss. 132Zwoliński, Andrzej (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Pozycja Ekumeniczna współpraca Kościołów w procesie rozszerzania Wspólnoty EuropejskiejKijas, Zdzisław Józef (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Le Chiese christiane sono prima di tutto delle comunità dei credenti che profesano la loro fede in Gesù Ceisto, Signore e Redentore. La loro fede è anche la condizione della loro vita. La comunione con gli altri uomini scaturisce da questo legame con il Cristo redentore, che è la comunione fondante, diviene la base dei valori spirituali ed anche la forze degli sforzi per promuovere l’unione sempre più stretta e sempre più forte. In questo senso le Chiese cristiane d’Europa hanno un compito straordinario nel processo d’allargamento deU’Unione Europea. Siccome questo non è un processo facile e rapido i fedeli appartenenti alle diverse Chiese cristiane avranno anche il tempo d’approfondire la loro fede nella forze di Gesù Risorto.Pozycja Teologiczne podstawy godności osoby ludzkiejKubik, Kazimierz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Man and his dignity is one of the most basic issues of Catholic social science. Deep grounds for this option are to be found in the doctrine of faith and in the principles of Christian morality. Already in his first encyclical, “Redemptor hominis”, John Paul II reminded the world that man constitutes the “first and fundamental way of the Church” Each experience of man - in every possible social relation - involves assuming a clear anthropological conception as its basis. One can say that we meet man as we understand him. The Church in her teaching of this matter has always underlined the dual character of man's dignify, supernatural and natural. The natural aspect of dignity is its inherent attribute. Its source is the sheer fact of being bom as a human being, the basis of which is God Himself. Man, however, emerges in his entirety only when the supernatural aspect of his dignity has been taken into account. This touches not only the origins but also the destiny of man. Man has been created by God as His picture and likeness, redeemed with the precious blood of Christ, and invited to be God's child, the living sanctuary of the Holy Spirit and to gain eternal life in sanctifying communion with God.Pozycja Miłość normą życia rodzinnegoOrzeszyna, Jan (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)There are three ideas in the topic sentence: love, the norm, the family life. I will discuss about love, which should be the norm of the family life. It means that each member of the family is obliged to live and to develop it. The happiness of family depends on haw a father, a mother and children work to fulfill this task. At the beginning, I will explain idea from the topic. After this I will present how the life for love should work in practice in the family, in other wors how the life for love, parental love and family love.Pozycja Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej: historia, kompetencje oraz znaczenie Trybunału Apostolskiego w życiu KościołaRozkrut, Tomasz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)L'articolo intitolato: „II Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica” presenta il suo ruolo sulla retta amministrazione della giustizia. Consta da cinque parti, dove i primi due punti dell 'articolo presentano la storia piu antica e quella piu recente del Tribunale, il terzo presenta la struttura della Segnatura Apostolica, il quarto' lo svolgimento della causa apud Tribunal Apostolicum, l'ultimo invece si occupa delle competenze del Tribunale secondo il Codice di Giovanni Paolo II (can. 1445) e la Costituzione apostolica sulla Curia Romana Pastor Bonus (art. 121-125). Inoltre è stata presentata la complessa e mista natura del dicastero della Curia Romana.Pozycja Profetyczny wymiar rodzicielstwaStala, Józef (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Nell’articolo presentato si parla della dimensione profetica della paternità e maternità atraverso manifestazione del mistero dell’uomo, del mistero della paternità di Dio e della maternità della Chiesa. Carisma della famiglia frutta attraverso la sua missione, che si realizza nella fede, nella speranza e nella carità. In questo carisma viene rivelato un dono e i sui frutti, che rimangono anche un dono. In questo particolare significato il carisma della famiglia assume veramente la dimensione profetica.Pozycja La giustificazione e la salvezza in Rm 5,1-11 e Tt 3,4-7Wronka, Stanisław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Artykuł ten jest kontynuacją dwóch poprzednich, opublikowanych na łamach Polonia Sacra w latach 1997 i 1998. Podejmuje on w dalszym ciągu problem relacji pomiędzy Pawiowymi pojęciami usprawiedliwienia i zbawienia, tym razem w oparciu o dwa teksty: Rz 5,1-11 oraz Tt 3,4-7, analizowane w kontekście całego Corpus Paulinum. W świetle Rz 5,1-11, usprawiedliwienie jest rzeczywistością już zrealizowaną, jak wynika to z dwukrotnego użycia aorystu δικαιωθέντες (w. 1 i 9). Usprawiedliwienie jest dziełem Boga (passivum theologicum), dokonanym poprzez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa (por. Rz 4,25). Człowiek doświadcza jego owoców dzięki wierze i przyjściu chrztu, w którym działa Duch Święty (por. 1Kor 6,11; 12,13; E f 1,13; Tt 3,5). W usprawiedliwieniu bierze więc udział cała Trójca Święta. Łaska usprawiedliwienia jest zupełnie darmowa, pochodzi wyłącznie z miłości Boga do ludzi. Człowiek usprawiedliwiony trwa w tej łasce, która jest pewnym stanem, naznaczonym pokojem z Bogiem, pojednaniem z Nim i nadzieją na udział w przyszłej chwale Bożej. Paweł nie mówi o przyszłym usprawiedliwieniu, mimo że używa niekiedy i futurum (Rz 2,13; 3,20.30; 5,19; Gal 2,16; cf. 5,5). Różni się w tym od współczesnych mu rabinów, według których usprawiedliwienie miało mieć miejsce na końcu czasów i dokonać się na podstawie czynów. W oczach Apostoła usprawiedliwienie ma charakter rzeczywisty, a nie tylko deklaratywny. Wprawdzie Paweł używa w kontekście usprawiedliwienia czasownika λογίζομαι (“poczytać”; Rz 4,3.5-6.8-11.22-24; Gal 3,6) i w podobnym znaczeniu czasownika δικαιόω (“usprawiedliwiać”; Rz 4,5-8; 8,33), ale w wypadku drugiego czasownika sama końcówka -όω może sugerować, że chodzi tu nie tylko o znaczenie jurydyczne (“poczytać za sprawiedliwego”), ale także sprawcze (“uczynić sprawiedliwym”). Występujący w Rz 5,19 czasownik καθίστημι umacnia to przekonanie, bowiem pochodzi on bardziej ze słownictwa filozoficznego niż jurydycznego i oznacza “być ustanowionym”. Także inne teksty Pawłowe wskazują, że usprawiedliwienie nie jest dla niego tylko fikcją jurydyczną, ale niesie w sobie ontyczną transformację człowieka (por. 1Cor 1,30; 6,11; Col 1,21-22; Tt 3,4-7). Zbawienie jest wyrażone w omawianym tekście przy pomocy czasownika użytego dwukrotnie w futurum passivi σωθησόμεθα (w. 9-10). Ma więc ono charakter czysto eschatologiczny i będzie również dziełem Boga, podjętym z motywu miłości, a urzeczywistnionym poprzez Chrystusa dzięki mocy Ducha Świętego (por. Rz 8,11). W aspekcie negatywnym zbawienie polegać będzie na wyjęciu człowieka spod gniewu Bożego w dniu sądu, natomiast pozytywnie wyrazi się ono udziałem w chwalebnym życiu Chrystusa, co zakłada zmartwychwstanie ciał. Pomiędzy usprawiedliwieniem a zbawieniem istnieje zatem ciągłość. Usprawiedliwienie wprowadza w zbawienie, ponieważ przynosi pojednanie, pokój z Bogiem i nadzieję na udział w przyszłym chwalebnym życiu Bożym. Człowiek usprawiedliwiony, napełniony Duchem Świętym i miłością Boga, już doświadcza zbawienia w sposób zaczątkowy i może chlubić się nadzieją na osiągnięcie jego pełni w chwale. W drugim tekście Tt 3,4-7, zbawienie wyrażone jest nieoczekiwanie przy pomocy aorystu έσωσεν (w. 5; por Rz 8,24). Rozumiane więc jest jako dzieło już dokonane. W innych miejscach Apostoł użyje perfectum (Ef 2,5.8). Autorem zbawienia jest Bóg, Zbawiciel (σωτήρ; w. 4), który działa poprzez Ducha Świętego i Chrystusa, nazwanego także Zbawicielem (σωτήρ; w. 6). Dzieło to dokonało się poprzez obmycie chrzcielne, które sprawiło odrodzenie i odnową ontyczną człowieka. Jego motywem była dobroć, miłość i miłosierdzie Boga, a nie sprawiedliwe (έν δικαιοσύνη; w. 5) czyny ludzkie. Celem i skutkiem (ίνα; w. 7) dzieła zbawczego było usprawiedliwienie oraz dziedziczenie życia wiecznego. Usprawiedliwienie, dokonane przez Boga (por. aoryst passivi δικαιωθέντξς) Jego łaską, oznacza w tym kontekście gruntowną przemianą człowieka i jest już w pełni jego udziałem. Dziedziczenie życia wiecznego ma natomiast charakter zaczątkowy i stanowi przedmiot nadziei (por. Rz 8,24). Pojęcie zbawienia rozciąga się tutaj na całe dzieło Boga dokonane w historii. W świetle innych tekstów inicjatywa Boga wybiega nawet przed czas. Bóg bowiem podjął plan zbawienia od wieków i już na początku obdarzył ludzi łaską zbawienia. Kiedy Jego plan został objawiony i urzeczywistniony w historii, człowiek został wezwany do udziału w nim i obdarowany jego owocami (por. 2Tm 1,9-10; 1Tm 2,4). Pierwszym jest usprawiedliwienie, które stanowi z kolei gwarancję i warunek pełnego zbawienia. Praesens (1Kor 1,18; 2Kor 2,15) i futurum (Rz 5,9-10; 1Kor 3,15; 5,5; 2Tm 4,18), w których Paweł używa również czasownika σώζω, wskazują jednak, że zbawienie nie zostało zrealizowane jeszcze w pełni. Jak więc widać, pojęcie zbawienia obejmuje wszystek czas od wieczności do wieczności, od uniwersalnego planu podjętego przed wiekami przez Boga poprzez jego realizację w historii, której centrum stanowi Chrystus, aż do eschatologicznego wypełnienia. Usprawiedliwienie jest początkowym etapem dzieła zbawczego, pierwszym jego owocem i warunkiem osiągnięcia pełni zbawienia, które polega na udziale w wiecznym życiu Boga.Pozycja Ekologia politycznaZwoliński, Andrzej (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)The history of efforts undertaken to gain the support of constitutional law for the conservation of nature reveals two different ways of solving the problem. Introducing an environment protection law, the need for which was stressed in political debates by various ecological groups and parties, is one of them. An effort to define aims and tasks of the state is the other. The effort should lead towards inscribing environment protection – as the responsibility of the state – in constitution, which would free this issue from changing political pressure. The weakness and unpopularity of ecological organizations and movements is the source of difficulties in forming a political lobby, hence their activity focuses more on ecological education and creating “lower ranks” pressure groups, i.e. on local and administrative level. It is only in the countries which have strong ecological tradition that the pressure of "green parties" is significant and counts in political debates. Pro-ecological movement is the power of political pressure; it should therefore preserve its unity while simultaneously retaining its spontaneous character and lively activity independent of political life. Ecosophers propose this duality, partitioning and anarchization of the movement considering them to be mutually complementing aspects of pro-ecological activity. The most urgent problem of ecological movement, both Polish and international, is the consolidation of efforts. Divisions and dissipating of efforts are ineffective and bring about chaos on political arena. International agreements, cooperation and supranational coalitions assist the purposes of movement integration. The chances are that the readiness of various organizations to cooperate, the withdrawal from duplicity and the unity of the ecological movement will determine its future.Pozycja Rola argumentów biblijnych Starego Testamentu w teotokologii prawosławnejŻyciński, Wojciech (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Theotokologie bedeutet eine oft in der Theologie der ortodoxen Kirche anzutreffende Bezeichnung der Glaubenslehre in Bezug auf Mariologie. Obwohl sie den dogmatische Status der Lehre von Unbeflecktem Empfängnis und Himmelfahrt Mariens nicht anerkennt, übertrifft sie jedoch in Kultus und Liturgie mehrfach die Frommigkeit der katholischen Kirche. Dies wird zum Ausdruck gebracht, indem man von den alttestamentlichen Bibeltexten Gebrauch macht. Die Texte in analoger Weise auf Maria bezogen, lassen zum Ausdruck eine Überzeugung der Theotokologie der ortodoxen Kirche kommen, die die Geburt des Messias oder Anwesenheit Gottes bei seinem Volke ankündigen.Pozycja Adrienne von Speyr, „Kostet und seht. Ein theologisches Lesebuch”. Aus ihren Schriften ausgewählt und aingeleitet von Hans Urs von Balthasar, Johannes Verlag. Einsiedeln-Trier 1988, ss. 590.Kijas, Zdzisław (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)Pozycja Karol Wojtyła – papież Jan Paweł II – teolog: wątki wynikające ze studium dzieł św. Jana od KrzyżaKamykowski, Łukasz (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 1999)As we all know, the theme of Karol Wojtyla’s doctor thesis in theology was faith as perceived by St. John of the Cross. Attempting to present but a part of theological thought of Father Wojtyła, pope John Paul II, we will ask just one question: what of the studying of the work of the Spanish mystic and the Doctor of the Church was chosen and transformed in the creativeness of the man whose doctor thesis we are recollecting today? Let us look for the answer in the two directions: this of the form, method and style of theological thinking and of the train of thought of its contents.