Polonia Sacra, 2017, R. 21, Nr 2 (47)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4402
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Opatrzność Boża w życiu błogosławionego Henryka KaczorowskiegoWiśniewski, Jakub (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)Powyższy artykuł ukazuje bł. ks. Henryka Kaczorowskiego jako kapłana ufającego opatrzności Bożej. Jego życie pełne było trudnych doświadczeń, które tylko wzmacniały jego wiarę i ufność. Najtrudniejszym sprawdzianem był czas II wojny światowej, a zwłaszcza pobyt w obozie koncentracyjnym w Dachau, skąd został wywieziony do Harteim, gdzie najprawdopodobniej został zagazowany. Jest to wspaniały przykład człowieka, który w każdym doświadczeniu, nawet tym najtrudniejszym, doszukuje się zamysłu Bożego. Dlatego też w każdej okoliczności należy wykazać się postawą pełną ufności. Zwłaszcza księża, którzy borykają się z wieloma problemami, mogą wiele się nauczyć od bł. ks. Henryka, szczególnie że nie ma tak trudnej sytuacji z którą dzięki Bogu nie można sobie poradzić.Pozycja Kierunki badań w homiletyce polskiej na podstawie zawartości Bibliografii homiletycznejSzewczyk, Leszek (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)Baza bibliograficzna pozwala każdemu poszukującemu zlokalizować poszukiwane książki, dysertacje, artykuły, streszczenia i recenzje. Jest cennym źródłem informacji o publikacjach ukazujących się w ramach danej dyscypliny naukowej. Dotyczy to zwłaszcza stale aktualizowanych bibliografii elektronicznych. Celem niniejszego opracowania jest prezentacja kierunków badań w homiletyce polskiej na podstawie zawartości elektronicznej Bibliografii homiletycznej. Bibliografia homiletyczna w latach 2006–2015 wzbogaciła się o 800 dodanych opracowań dotyczących zagadnień homiletycznych. W najnowszych publikacjach homileci polscy realizują wiele postulatów wysuwanych w stosunku do nich. Wskazują na priorytetową rolę homilii w przepowiadaniu słowa Bożego, akcentują mistagogiczny wymiar homilii. Szeroko omawiane są zagadnienia z zakresu homiletyki formalnej, zwłaszcza zaś retorycznego wymiaru przepowiadania.Pozycja Katecheza biblijna w parafii skierowana do różnych grup dorosłychStypułkowska, Beata (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)W niniejszym artykule w oparciu o dokumenty kościelne i opracowania katechetyczne przedstawiono zagadnienie duszpasterstwa katechetycznego w parafii, etapy katechezy parafialnej, grupy osób dorosłych objętych katechezą oraz treści katechezy biblijnej w parafii. Najwięcej uwagi poświęcono grupom katechetycznym. Wyróżniono w nich osoby podzielone ze względu na zaangażowanie w sprawy wiary, osoby podzielone ze względu na szczególne sytuacje życiowe oraz inne grupy katechetyczne, czyli rodziców, dorosłych posługujących w liturgii oraz katechetów. Do wszystkich tych grup osób dorosłych powinna być skierowana odpowiednia katecheza, w tym również katecheza biblijna otwierająca na spotkanie z Chrystusem obecnym w słowie Bożym.Pozycja Epifanijne znaczenie konania Jezusa w Ogrójcu w świetle communicatio idiomatumStrumiłowski, Jan (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)Zjednoczenia hipostatyczne w Chrystusie charakteryzuje się tym, że w orzeczeniach chrystologicznych możemy właściwości obu natur przypisywać jednej osobie wcielonego Słowa, przy świadomości odrębności każdej z nich, co czyni zadość określnikom chalcedońskim „bez zmieszania i bez zmiany”. Charakter tegoż zjednoczenia zakłada jednak także, że w myśl dwóch pozostałych określników „bez podzielenia i bez rozłączenia”, owe natury tak ściśle do siebie „przylegają”, iż poprzez jedną naturę wyraża się druga (Bóstwo objawia się w człowieczeństwie), co jest warunkiem epifanijności faktu wcielenia. W świetle tych założeń w niniejszym artykule została podjęta próba odczytania wydarzenia cierpienia Jezusa w Ogrójcu w taki sposób, żeby nie przypisywać właściwości natury ludzkiej (cierpienie) naturze boskiej, ale żeby wydobyć z tego wydarzenia jego potencjał epifanijny, czyli odczytać, co cierpienie Jezusa w Ogrójcu może objawiać o naturze boskiej.Pozycja Znaczenie przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanychSławiński, Henryk (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)Artykuł wyjaśnia znaczenie terminów: przepowiadanie słowa Bożego, homilia i katecheza. Omawia znaczenie homilii jako przepowiadania słowa Bożego w liturgii dla budowania wiary katechizowanych. Ponadto wykazuje kompatybilność homilii i katechezy oraz ich wspólny cel, jakim jest ożywianie i pogłębianie wiary katechizowanych. Przepowiadanie liturgiczne jest przedstawione jako stały pokarm dla uczestników katechezy i wszystkich wierzących.Pozycja Ewangeliczne etapy rozwoju postawy miłosierdzia w świetle wybranych fragmentów pism ojców KościołaMateja, Leszek (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)W artykule przedstawiono zarys ewangelicznych etapów rozwoju postawy miłosierdzia w wymiarze materialnym w świetle wybranych fragmentów pism ojców Kościoła, wiążąc je z etapami inicjacji przedchrzcielnej w starożytnym Kościele. W tym celu wykorzystano metodę inicjacyjnego odczytania tekstów Nowego Testamentu. Dzięki tej metodzie wyodrębniono na etapie wstępnym inicjacji miłosierdzie podejmowane ze względu na dobro człowieka, zwane filantropią. Na etapie preakatechumenalnym inicjowany był już wzywany, aby podejmować czyny miłosierdzia ze względu na Boga. Celem etapu katechumenalnego było natomiast doskonalenie wrażliwości miłosierdzia. Pod koniec tego etapu wzywano katechumena do wolności wobec dóbr materialnych, którymi w większym stopniu niż poprzednio miał dzielić się z ubogimi. Katechumenat kończył się doskonaleniem postawy wyrażonej w miłości nieprzyjaciół, był to jednocześnie moment przyjęcia chrztu i wejścia w doświadczenie realizacji przykazania miłości wzajemnej.Pozycja Homilia w osmozie z teologią liturgicznąDyk, Stanisław (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)Nowe Dyrektorium homiletyczne przedstawia homilię jako syntezę słowa Bożego, celebracji liturgicznej i chrześcijańskiego życia (por. DH 12–14). Homilia jawi się tutaj jako przykład syntezy teologicznej bądź też jako przykład syntezy w teologii. W takim ujęciu może być ona uważana za najlepszy przykład zrodzonej w okresie reformy liturgicznej teologii liturgicznej. Osmoza pomiędzy teologią liturgiczną a homilią polega na tym, że obydwie pozostają w funkcji liturgii i jawią się jako teologia z liturgii. W takim ujęciu homilia, podobnie jak teologia liturgiczna, ma cztery podstawowe cele: pozostaje w służbie zbawczemu misterium, tak aby włączyć w nie uczestników celebracji liturgicznej; jest teologiczną syntezą prowadzącą do pełnego poznania misterium Chrystusa; jest syntezą wszystkich dyscyplin teologicznych; jest teologią ortodoksji dla ortopraksji w perspektywie doksologii – żywą teologią zbawczego misterium.Pozycja Rola słowa Bożego w modlitwie osobistej i liturgicznej wspólnot cenobickich według Reguły Pachomiusza i Asketikonu Bazylego WielkiegoCiemała, Marianna (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)Teksty źródłowe dla wczesnego cenobityzmu wskazują, iż codzienny kontakt z Pismem stanowił fundament monastycznej koinônii. Artykuł stanowi próbę ukazania najistotniejszych form obecności słowa Bożego w modlitwie wspólnot pachomiańskich i bazyliańskich oraz ich rolę w formacji mnichów i w rozwoju koinônii. Dla analizy teologicznej wybrane zostały teksty normatywne pierwszych wspólnot cenobickich. W Regule Pachomiusza oraz w Asketikonie Bazylego Wielkiego czytamy o wskazaniach dotyczących nauki modlitwy. Ważnym elementem formacji było pamięciowe opanowanie niektórych ksiąg Pisma Świętego. Praktyka ta umożliwiała braciom czynne zaangażowanie się w modlitwie wspólnotowej i przysposabiała do modlitwy nieustannej (medytacji), polegającej na mówieniu (głośno lub półgłosem) z pamięci słów Pisma lub na czytaniu fragmentów biblijnych z kodeksów i na zgłębianiu ich wewnętrznej treści. W ten sposób słowa Pisma zapamiętane, recytowane i rozważane miały być dla cenobitów pierwszą (niektórzy mówią nawet: jedyną) regułą oraz pokarmem duchowym, koniecznym do życia zgodnym z wolą Boga oraz umacniającym jedność wśród braci.Pozycja Osobowe spotkanie z Jezusem w słowie Bożym. Aktualność adhortacji Verbum DominiBieliński, Krzysztof (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)Punkt wyjścia artykułu stanowi przedstawione w adhortacji Verbum Domini współczesne rozeznanie i przeświadczenie Kościoła o potrzebie głoszenia chrześcijanom na nowo i z przekonaniem słowa Bożego, „by mogli konkretnie doświadczyć mocy Ewangelii” (VD 96). Przypomniana w dokumencie nieprzedawniona możliwość „ponawiania spotkania” z osobą Jezusa Chrystusa w słowie Bożym ukazana została na podstawie dwóch aspektów misterium słowa Bożego: jego skutecznego i sakramentalnego charakteru. Autor przestrzega przed zawężonym rozumieniem misterium słowa, które opowiada się za jego skutecznością zarezerwowaną jedynie do sprawowania liturgii i wskazuje na przeżywającą dziś renesans praktykę modlitwy słowem Bożym na drodze lectio divina.Pozycja Rola elementów regionalnych w wybranych homiliach księdza Józefa TischneraGodawa, Marcin (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)Jozef Tischner, a Polish famous priest, in his homilies performed on Turbacz moutain employs the potency of Polish highlander’s dialect and culture. The various aspects of his work constitute the process of pastoral persuasion in its meditative form. Regional elements mean the priviledged area of communication of the preacher and the faithful to which some threads of general ideas are linked. The accurate achievements—among which the inputting of regional elements as containing human experience (loci communes) into the context of Christian teaching arises—serve homiletical aims. These Tischner’s orations are an important point of reference in a discours on ‘inculturation’ of the Good News.