Itinera Spiritualia, 2009, Vol. 2
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29444
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Znaczenie błogosławionej Elżbiety od Trójcy Świętej dla duchowości laikatuZyzak, Wojciech (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)Pozycja Duchowo-mistyczny komentarz do cyklu Elizeusza (1 Krl 19, 19 – 2 Krl 13, 21)Zawada, Marian (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)Pozycja Ideał życia w nowicjacie w świetle siedemnastowiecznego „Zwyczajnika polskiej prowincji Karmelitów Bosych”Smagacz, Arkadiusz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)Pozycja La honra según santa Teresa de JesúsNawojowski, Jerzy (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)Artykuł jest próbą analizy pojęcia honoru i jego złożonej problematyki w rozumieniu św. Teresy od Jezusa. Na podstawie jej pism podjęta zostaje również próba oceny wpływu tego socjologicznego zjawiska występującego w XVI-wiecznej społeczności Półwyspu Iberyjskiego na życie duchowe Mistyczki z Awili. W pierwszej części opracowanie ujmuje syntetycznie problematykę społeczną interesującego nas zjawiska i w telegraficznym skrócie przedstawia dotychczas dokonane studia tematyczne, przede wszystkim teologów i historyków duchowości. W drugiej części autor analizuje trzy wybrane zagadnienia z zakresu doktryny terezjańskiej, w których problematyka honoru, a szczególnie jego karykatur społecznych, jest wyraziście obecna. Sposób, w jaki Teresa z Awili ujmuje zagadnienia miłości, pokory i dóbr doczesnych, pozornie odległych tematycznie elementów jej nauczania, okazały się być w pewnym stopniu odpowiedzią na wypaczone pojęcie honoru tak silnie warunkujące społeczność, w której żyła. Właściwa samoocena i stosunek do bliźniego, pokora, która polega na „chodzeniu w prawdzie” i szczerym poznawaniu siebie oraz na właściwej postawie wobec dóbr materialnych, to elementy terezjańskiej dynamiki honoru. Artykuł, z racji swej natury, ogranicza się jedynie do trzech wybranych zagadnień. Nie wyczerpują one całościowego określenia zależności między skostniałymi strukturami społecznymi a życiem duchowym św. Teresy, co domagałoby się szerszego opracowania.Pozycja Duchowy wymiar dźwięku. Teologiczna refleksja na temat relacji pomiędzy środowiskiem akustycznym człowieka a jego chrześcijańskim życiem duchowymMatulewicz, Elżbieta (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)Pozycja „La petite voie” expression de la dynamique d’abandon a la Misericorde Divine chez les saintes Thérèse de Lisieux et Faustine KowalskaMalicki, Jan (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)Artykuł ukazuje dynamikę przechodzenia „małej drogi” , która polega na zawierzeniu się Bożemu miłosierdziu według najmłodszej Doktor Kościoła św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Sekretarki Bożego Miłosierdzia św. Faustyny Kowalskiej. W niniejszym studium ustalono i opisano następujące po sobie, teoretyczne etapy dynamiki zawierzenia świętych miłosierdziu Bożemu: warunek zawierzenia – poznanie skrajnej małości i niemocy ludzkiej egzystencji oraz przemienienie jej w pokorę, ubóstwo i otwartość dzięki działaniu uprzedzającego miłosierdzia; początek formujący podstawę zawierzenia – działanie wiary spotyka się z doświadczeniem wyzwalającego miłosierdzia Bożego w egzystencjalnej bezsilności, co wpływa na kształtowanie się wiary jako fundamentu zawierzenia; centrum zawierzenia – rozwój ufności jako siły sprawczej zawierzenia, pogłębiający przestrzeń działania teologicznej cnoty nadziei poprzez przyciągające miłosierdzie, wzbudzenie nowej dynamiki do pełniejszego ofiarowania siebie; szczyt zawierzenia – doskonałe zdanie się na Boga jako wyraz Jego miłowania we wszystkim, a poprzez ofiarowanie siebie dzięki pochłaniającemu miłosierdziu, osiągnięcie pełni zawierzenia prowadzącej do doskonałego zjednoczenia z Bogiem Miłości miłosiernej. Ponadto, w zarysowanej strukturze wskazano na dwa elementy wspomagające dynamikę drogi zawierzenia: radykalne pragnienia Boga, szczególnie aktywne w centrum tej drogi, oraz przezwyciężanie krytycznych etapów życia; intensywnie występujących w życiu obu świętych na początku i na końcu ich drogi. W dalszej części artykułu ukazano, w odniesieniu do poszczególnych etapów zawierzenia, dominujące cnoty czy elementy duchowości, które mają decydujące znaczenie na danym etapie. Każdy etap tej drogi jest związany z działającym Bożym miłosierdziem, które charakteryzuje duchowe wyzwalanie, przyciąganie, jak również pochłanianie. Takie określanie działania Bożego miłosierdzia ustalono na podstawie wewnętrznych przeżyć świętych Teresy i Faustyny. Dynamiczny proces zawierzenia przedstawiono na rys. 1. W zaprezentowanej strukturze tego procesu również sam akt zawierzenia zawiera w sobie te poszczególne elementy. Natomiast dla lepszego uchwycenia trajektorii „małej drogi” lub dynamiki drogi zawierzenia przedstawiono ją w formie spirali (rys. 2). Badanie doświadczeń obu świętych zaowocowało odkryciem tych samych etapów drogi zawierzenia się Bożemu miłosierdziu, które istnieją niezależnie od ich zróżnicowanej percepcji impulsów społecznych, moralnych, duchowych czy mistycznych.Pozycja Poezja polska jako sprzymierzeniec życia duchowego człowieka w epoce postmodernizmuKucharski, Bartłomiej Józef (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)Pozycja Obowiązek pójścia za powołaniem zakonnymGogola, Jerzy Wiesław (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)Pozycja Cammino di maturazione spirituale e ruolo dei „desideri grandi”. Riferimenti a s. Teresa di Gesù BambinoFlorek, Tadeusz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)W niniejszym artykule autor zajął się drogą wzrastania duchowego oraz rolą pragnień, a w szczególności tych „wielkich pragnień”, które są darem Boga dla człowieka. „Wielkie pragnienia” rozpoznane przez człowieka i świadomie przez niego przyjęte przemieniają jego osobowość, a co więcej, jego ludzka miłość ma coraz pełniejszy udział w miłości samego Boga. W artykule odwołuje się do przykładu św. Teresy od Dzieciątka Jezusa, która w swoim życiu uświadomiła sobie i przyjęła wszystkie pragnienia, a wśród nich potrafiła rozpoznać te „wielkie” i dać im pierwszeństwo. Artykuł składa się z czterech części. W pierwszej części jest mowa o naturze samego pragnienia, a w szczególności o „wielkich pragnieniach” i ich roli w duchowym rozwoju człowieka. Pragnienia pochodzą z różnych poziomów naszej natury: fizycznego, psychicznego i duchowego. Mogą pojawiać się pragnienia emocjonalne i racjonalne, a więc mogą motywować do tego, co „ważne tylko dla mnie”, albo do tego, co „ważne samo w sobie”. W drugiej części przedstawiono dialektyczne oddziaływanie pojawiające się między pragnieniami wielkimi a pragnieniami naturalnymi, między „ja” idealnym oraz „ja” aktualnym, między tym, kim człowiek jest, a tym, kim chce się stawać. Uświadomienie sobie i przyjęcie „wielkich pragnień” nie uwalnia człowieka od cierpienia, napięcia, które nieustannie jest obecne na drodze rozwoju życia duchowego. Dążenie do tego, czego chce Bóg w swoich pragnieniach, domaga się od człowieka ofiary. Jest to jednak ofiara świadoma, motywowana miłością, daleka od skupiania się na tym, co ważne tylko dla danej osoby; taka ofiara uwalnia od woluntaryzmu, który zabija „wielkie pragnienia”. W trzeciej części zarysowane zostało pojęcie dojrzałości według tzw. trzech wymiarów, które ukierunkowują człowieka. W pierwszym wymiarze do życia w cnocie, do świadomego wybierania większego dobra. W drugim – do podejmowania wysiłku, aby pomimo wpływu pragnień nieuświadomionych wybierać dobro realne. W trzecim wymiarze mowa jest o normalności, zdrowiu psychicznym, gdyż tylko człowiek, który jest wystarczająco wolny, dojrzały, może rozpoznać w sobie wielkie pragnienia i dać pierwszeństwo wartościom teocentrycznym, aby stawać się coraz bardziej darem dla innych. Część czwarta i ostatnia poświęcona została rozwojowi duchowemu św. Teresy i podjęciu przez nią „wielkich pragnień”, które doprowadziły ją do całkowitego daru z siebie, jak też przemieniły jej osobowość. Owa przemiana dokonała się poprzez rozpoznanie i przyjęcie „wielkich pragnień” oraz ich obiektywizację i stopniowe uwewnętrznienie tego, co zesłał Bóg. Autor opisuje także przemianę jej motywacji od egocentrycznej do teocentrycznej, która dokonała się poprzez nawrócenie intelektualne, moralne i religijne. Dzięki tej przemianie duchowej stała się zdolna do całkowitej ofiary dla Boga i ludzi, stając się miłością w sercu Kościoła.Pozycja Nowicjat. Natura, cele i realizacjaFirszt, Grzegorz (Wydawnictwo Karmelitów Bosych, 2009)