Polonia Sacra, 2021, R. 25, Nr 1 (63)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4999
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Tajemnica Serca Jezusa Konającego źródłem apostolstwa według św. Urszuli LedóchowskiejPagacz, Małgorzata (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)Artykuł przedstawia tajemnicę Serca Jezusa Konającego jako źródło apostolstwa według św. Urszuli Ledóchowskiej. Tajemnica ta znajduje się w centrum duchowości św. Urszuli i założonego przez nią zgromadzenia. Miłość Boża objawiła się najpełniej w Sercu Jezusa Konającego. Skierowane z krzyża wezwanie Zbawiciela: „Pragnę” jest wołaniem o miłość. Zdaniem Matki Ledóchowskiej odpowiedzią na skargę Jezusa jest konkretna postawa apostolska – podejmowany wysiłek, by wszyscy ludzie poznali i umiłowali Chrystusa.Pozycja Antropologia Thomasa KeatingaMilik, Mariola (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)Dzisiejszy człowiek, zanurzony w materialistycznym świecie, oddalił się od Boga i świata duchowego. Thomas Keating starał się przywrócić tę sferę, propagując formę modlitwy ciszy Centering Prayer. W swoich dziełach opisuje, jak ta modlitwa wpływa na całościowy rozwój człowieka. Autorka niniejszego opracowania próbuje odtworzyć wizję człowieka, jaką Keating zawarł w swoich pracach w nadziei, że przyczyni się to do powstania lepszego modelu antropologii.Pozycja Recenzja naukowa książki ks. prof. dr. hab. Kazimierza Lubowickiego, Kontekst teologiczny synodalnych dyskusji o małżeństwie i rodzinie, Wrocław: Wydawnictwo Papieskiego Wydziału Teologicznego 2020, ss. 700.Nieścior, Leon (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)Pozycja Posługa duszpasterska w środowisku osób zaburzonych psychicznie. Aspekty pastoralneWąchol, Grzegorz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)Szacuje się, że ponad 5 proc. mieszkańców Europy jest dotkniętych depresją, ponad 4 proc. zaburzeniami lękowymi, a ogólny wzrost chorób psychicznych w latach 2005–2015 wyniósł 16 procent. Połowa wszystkich mieszkańców Starego Kontynentu przynajmniej raz w życiu będzie cierpieć na zaburzenia psychiczne. Dlatego Kościół powinien podjąć refleksję nad duszpasterstwem takich osób. W przygotowaniu do korzystania z sakramentów duże znaczenie ma współpraca duchownego z pozostałym personelem szpitala, szczególnie asystentami pastoralnymi. W artykule zostanie zwrócona uwaga na ogólne aspekty wsparcia duszpasterskiego pacjentów z zaburzeniem psychicznym oraz zaprezentowana droga przygotowania takich osób do korzystania ze spowiedzi i Eucharystii.Pozycja Budowanie wspólnoty parafialnej z osobami z niepełną sprawnościąLipiec, Dariusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)Parafia jest wspólnotą wiary, kultu i miłości braterskiej. W jej budowaniu biorą udział osoby z niepełną sprawnością. Słuchają one słowa Bożego i głoszą je w różnoraki, dostępny dla nich sposób. Uczestniczą one w liturgii, przystępują do sakramentów świętych i są adresatami modlitwy innych parafian. Jednocześnie czynnie uczestniczą w liturgii i nabożeństwach oraz swoje modlitwy i cierpienie ofiarowują za innych ludzi. Uczestnicząc w budowaniu parafii–wspólnoty braterskiej starają się realizować swoje posłannictwo w Kościele i świecie, apostołując poprzez ukazywanie innym chrześcijańskiego stylu życia. Osoby z niepełną sprawnością angażują się w działalność charytatywną parafii, a także w zrzeszenia religijne istniejące na jej terenie.Pozycja Słuchacz jako współtwórca homiliiKowalski, Rafał (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)Tekst, odwołując się do nauk teologicznych oraz badań z zakresu komunikologii, uzasadnia tezę o konieczności traktowania słuchacza homilii nie jako biernego odbiorcy głoszonego w liturgii słowa Bożego, ale jako podmiotu, który ma tak duży wpływ na treść i sposób przepowiadania Ewangelii, że można go określić mianem współtwórcy kazania. Autor pracę nad homilią dzieli na trzy etapy: przygotowania tekstu, wygłoszenia słowa Bożego w kontekście liturgicznym oraz czasu po zakończeniu liturgii, potwierdzając, że na każdym z nich niezbędna jest współpraca kaznodziei z osobami, do których kieruje on swoje przesłanie. Za jednym razem obecność słuchaczy ma charakter wirtualny, innym razem – realny. Jakkolwiek zawsze jest to obecność na tyle ważna, że jej zlekceważenie wpłynie negatywnie na jakość przepowiadania słowa Bożego.Pozycja Spowiedź osób z zaburzeniem psychicznymKlimek, Jan (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)Obecność dużej liczby osób z zaburzeniami psychicznymi wśród wiernych Kościoła katolickiego wymaga pogłębionej refleksji duszpasterskiej na temat podejścia do nich. Są obdarzeni szczególną wrażliwością i ponadprzeciętnymi potrzebami duchowej opieki. Kościół stara się wspierać takich ludzi, kształtując wrażliwość na ich obecność w różnych środowiskach i wzywając do objęcia takich osób opieką. Artykuł stanowi konceptualizację specyfiki zaburzeń psychicznych w kontekście sakramentu spowiedzi i zaproponowano w nim zestaw zasad działania umożliwiających jej właściwe przeżycie przez te osoby.Pozycja Terapeutyczna rola benignitas pastoralisHajduk, Ryszard (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)W czasach współczesnych propagowana jest kultura terapeutyczna, w której człowiek wyraża sprzeciw wobec wszelkich form cierpienia oraz bólu i podejmuje wiele wysiłków, aby zachować zdrowie i dobre samopoczucie. Wszystko to stanowi wyzwanie dla Kościoła, którego zadaniem jest pomóc ludziom wykorzystać terapeutyczny potencjał wiary chrześcijańskiej i służyć im pomocą w prowadzeniu zdrowego życia, w którym człowiek integruje wszystkie stany – chorobę, śmierć, błędne decyzje i niepowodzenia. W tym działaniu wspiera wierzących sam Bóg, pokazując im, jak służyć ludziom chorym na ciele i duszy, zniżając się ku nim ze swoją uprzedzającą miłością. To działanie Boga wypełnione troską o słabych i potrzebujących i łaskawością względem grzeszników jest wzorem dla duszpasterzy, którzy wezwani są do pełnienia swojej posługi w duchu benignitas pastoralis. Wówczas w nawiązywanych przez nich relacjach międzyosobowych komunikowane jest ludziom współczucie, solidarna bliskość i czułość Boga. Tak praktykowana łagodność duszpasterska prowadzi ludzi poszukujących uzdrowienia do zaakceptowania swojej kruchości i grzeszności, do zjednoczenia się z Bogiem i czerpania z tej więzi siły do pokonania swoich słabości i zranień duchowych.Pozycja Macierzyństwo kobiety w tajemnicy Boga Trójjedynego w nauczaniu Jana Pawła IIKlimas, Samuela Grażyna (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)W tym artykule macierzyństwo zostało ukazane jako realizacja powołania kobiety do urzeczywistnienia obrazu i podobieństwa do Boga. Tajemnica stworzenia łączy się z obdarowaniem człowieka życiem duchowym, które wprowadza go w pokrewieństwo z Bogiem. Macierzyństwo realizuje się na poziomie osobowo-etycznym, a nie tylko biofizjologicznym, jako wolna i świadoma odpowiedź kobiety do udziału w dziele stwarzania. Otwierając się na dar nowego życia, kobieta staje się bezinteresownym darem z siebie samej, uczestniczy w stwórczej mocy Boga i w złączeniu z ojcostwem, odzwierciedla tajemnicę odwiecznego rodzenia w Bogu.Pozycja The Popes and the Idea of European UnityHrabovec, Emília (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)While Pius XII was almost existentially bound up with European thought and with the defence against anti-Christian ideologies, his two successors initiated a tentative of opening of the “Western European citadel” towards a dialogue with the outer world. John Paul II relaunched a new evangelisation instead of compromises with secularism and Marxism, but maintained a fundamental European optimism, whereas Benedict XVI did not hesitate to admit that the European culture, transformed into a laicist utopia which substitutes God by the obstinate self-will of man, could disappear, too.Pozycja Progresywne stworzenie jako trzecia droga w sporze o ewolucjęChaberek, Michał (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2021)Od chwili pojawienia się nowożytnej teorii ewolucji Karola Darwina chrześcijanie zmagają się z odpowiedzią na pytanie o pochodzenie gatunków. Darwin zanegował bowiem klasyczne podejście chrześcijańskie, zgodnie z którym gatunki zostały stworzone osobno na przestrzeni czasu. Po Darwinie w kręgach chrześcijańskich ukształtowały się dwie przeciwstawne teorie. Pierwsza z nich to kreacjonizm młodej Ziemi, druga to teistyczny ewolucjonizm. Obie teorie mają swoje istotne wady. Dlatego należy zaproponować trzecią drogę, czyli progresywne stworzenie. W tym ujęciu najlepiej godzi się wymagania współczesnej nauki i tradycyjnej teologii w kwestii wyjaśniania początków świata, gatunków i człowieka.