Roczniki Teologiczne, 2015, T. 62, nr 11
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/20539
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Antoni Krzyżanowski - nauczyciel i dyrektor prywatnego żeńskiego gimnazjum i liceum ogólnokształcącego Wacławy Arciszowej w Lublinie w latach 1929-1939Kalinowska-Witek, Barbara (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)Antoni Krzyżanowski was deserved for Lublin as a teacher and educator in the interwar period. He worked as a teacher and principal at the school called „Szkoła Lubelska” (1919-1929) and in the Prywatne Żeńskie Gimnazjum (Private Female Intermediate School) and Liceum (preparatory school) of Waclawa Arciszowa (1929-1939). He actively worked on the Board of Higher Education Section of the Polish Teachers’ Union (Zarzad˛ Sekcji Szkolnictwa Średniego Związku Nauczucielstwa Polskiego), also belonged to the Association of Directors of Polish High Schools (Stowarzyszenie Dyrektorów Polskich Szkół Średnich). He was a member of the eductional commission on the branch of Polish Historical Society in Lublin. He took part in the work of the Lublin methodological spots of history and geography. As the principal of the intermediate school of W. Arciszowa cared for the material conditions and the appropriate educational and pedagogic level of the site. Thanks to his efforts, at the turn of the year 1934/35, the school received full powers of state schools. Director cared for young people entrusted to him. He aimed for creating girls the best conditions for development and education. Cared for the substantive preparation of teachers and their further education. He emphasized the need to self-study − not only in terms of tought subjects, but also in the widely understood issues of upbringing. He believed that every teacher must be an educator at the same time, so he was especially particular about the personal example of teachers in the education of young people. A. Krzyżanowski also looked after youth organisations, in order to bring up the schoolgirls entrusted to him to be aware of their duties citizens. Particular attention paid to developing youth self-government. He collaborated with his students’ parents knowing that only a collaborative effort of the family and the school would deliver the intended results. He had a lot of ideas and plans for the future, unfortunately, the outbreak of war and death at the hands of the Nazi occupier interrupted his educational and pedagogical work.Pozycja Osoby życia konsekrowanego w służbie katechezyGoliszek, Piotr T. (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)Katecheza powinna prowadzić do osobowej więzi z Bogiem na wzór Chrystusa i do wyznawania wiary w Kościele dla pełnej personalizacji człowieka i świata. Do tej posługi w ciągu dziejów Kościół w sposób szczególny wzywa osoby życia konsekrowanego, aby zechciały poświęcić maksimum zdolności i możliwości dziełu nauczania, wychowania i wtajemniczenia, jakie realizuje w różnych środowiskach katecheza. Wkład osób zakonnych w katechizację najpełniej dokonuje się poprzez uobecnianie Osoby Chrystusa przykładem życia i naśladowaniem Syna Bożego, przez profesję rad ewangelicznych oraz poprzez świadectwo życia chrześcijańskiego zgodnie z Ewangelią, objawiające Chrystusa i pokazujące oblicze Kościoła, a także poprzez charyzmaty zakonne włączone w proces katechizacji, które nadają jej specyficzny akcent i wymowny charakter. Zaangażowanie w katechizację ze strony zakonników, zakonnic i członków stowarzyszeń życia apostolskiego jest niezmiernie cenne w obecnym dziejowym momencie nowej ewangelizacji nowej Europy i nowego świata.Pozycja Życie i początkowa działalność katechetyczna ks. Koronata Piotrowskiego (1875-1959)Kiciński, Andrzej (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)Ks. Koronat Piotrowski (1875-1959) był wybitnym kapłanem i pedagogiem. Jego działalność naukowa, oświatowa i społeczna przyczyniła się wieloaspektowo do rozwoju szkolnictwa polskiego, zwłaszcza w zakresie nauczania religii. Wykształcił wiele pokoleń nauczycieli religii, zarówno duchownych jak i świeckich. Zorganizował struktury katechetyczne we wskrzeszonej diecezji podlaskiej. Opracował programy do nauki religii o charakterze ogólnopolskim i diecezjalnym. Wprowadził do wykładów z katechetyki nowoczesną dydaktykę, dostosowaną do możliwości rozwojowych uczniów. Był niekwestionowanym autorytetem we wprowadzaniu założeń oświatowych w odradzającej się Rzeczypospolitej.Pozycja Katecheza przygotowująca do Pierwszej Komunii Świętej w Archidiecezji Lwowskiej w opinii katechetówMąkosa, Paweł (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)Ze względu na nieustannie zmieniające się uwarunkowania kulturowe dzisiejszego świata także działalność Kościoła wymaga systematycznej odnowy. Dlatego wciąż tworzone są nowe strategie pastoralne. W odniesieniu do katechezy przejawia się to w tworzeniu nowych założeń programowych i praktycznych narzędzi przeznaczonych do edukacji religijnej. Kościół rzymskokatolicki na Ukrainie, świadomy współczesnych wyzwań, próbuje aktualnie wypracować założenia, którymi mogłaby się kierować katecheza adresowana do dzieci i młodzieży. Przychodząc z pomocą temu dziełu przeprowadzono badania empiryczne wśród katechetów archidiecezji lwowskiej. Niniejszy artykuł zawiera analizę wyników tych badań. Dotyczą one ram organizacyjnych katechezy, jej treści i metod, a także perspektyw rozwoju katechezy.Pozycja Sprawozdanie ze stażu naukowego w Centre Research and Development in Catholic Education, University of London, Institute of Education w Wielkiej BrytaniiMąkosa, Paweł (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)Pozycja Znaczenie edukacji religijnej w budowaniu tożsamości chrześcijańskiejSłotwińska, Helena (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)Artykuł omawia problem znaczenia edukacji w budowaniu tożsamości chrześcijańskiej. Składa się on z czterech zagadnień szczegółowych, które dotyczą: 1) określenia tożsamości (tożsamość w aspekcie socjologicznym, psychologicznym, religijnym, a także w logice i w filozofii); 2) definicji tożsamości chrześcijańskiej oraz jej wyznaczników; 3) podstaw tożsamości chrześcijanina, którymi są: Biblia i doktryna chrześcijańska; 4) ukazania edukacji religijnej jako fundamentu pod budowanie tożsamości chrześcijańskiej. Tożsamość chrześcijańską nabywa się zasadniczo przez urodzenie w rodzinie chrześcijańskiej. Podlega ona prawom rozwoju, w czasie którego zmieniają się również jej wyznaczniki. Natomiast edukacja religijna jest nie dającą się zastąpić pomocą w znalezieniu właściwych odpowiedzi na pytania dotyczące swojej tożsamości, ponieważ wspiera chrześcijanina w podjęciu głębokiej refleksji obejmującej prawdy: o sakramentach i o swoim życiu sakramentalnym, o znaczeniu modlitwy, a także praktykach i przeżywanych zwyczajach religijnych.Pozycja The Role of the Family in Educating Children for the FaithSultana, Carl-Mario (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)One of the major responsibilities of the Christian Family is not only taking care of their children but also the education of the children for the faith. This role which is so important today is iterated in many Church documents. This is not a recent addition to the responsibilities of the family; in fact, it has been the responsibility of the family since biblical times. This paper seeks to highlight the importance of the role of the family in the education for the faith of children, starting as far back as biblical times, and reaching our contemporary times by reviewing the most important Church documents. Once the role of the family in educating for the faith of children is established, then some practical ways in which the family can educate for the faith today are discussed.Pozycja „Wiara i polskość”. Powstanie i pierwsze lata działalności szkoły polskiej w Rzymie w czasie II wojny światowejWłoch, Ewa (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)W dzieje wielu narodów i państw wpisana jest również historia emigracji, w której to obywatele, będący poza granicami swojego kraju, kultywują tożsamość narodową, język, obyczaje i religię. Do tych narodów należą również Polacy, którzy także we Włoszech dbali o przywiązanie do polskości i do wiary katolickiej. „Wiara i polskość”, to dwa komponenty, które w wymiarze ideowym i praktycznym towarzyszyły polskiej emigracji. Artykuł przybliża postać nieznaną – Teodora Feliksa Domaradzkiego – twórcę i pierwszego dyrektora szkoły w Rzymie oraz jego współpracę z Matką Teresą Kalkstein, przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego, która zaowocowała służbą polskim emigrantom w podjęciu edukacji szkolnej w języku polskim.Pozycja Ruchy i grupy eklezjalne wspierające rodzinęWrońska, Halina (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)W dobie kryzysu tradycyjnego modelu rodziny zrzeszenia rodzinne są niezwykle potrzebne i zasługują na szczególną troskę Kościoła. Rodziny same w sobie są Kościołem domowym, ale potrzebują również szerszych grup, które służyłyby rodzinie wielorakim wsparciem. Ruchy rodzinne powstają z inicjatywy samych rodzin lub przedstawicieli hierarchii, jednak w perspektywie wiary zawsze ujawniają obecność i działanie Ducha Świętego. Posługują się one językiem, który wyraża lepiej zaangażowanie rodziny. W ruchach i grupach rodzinnych łatwiej dojrzewa się w wierze, ponieważ udzielana jest bezpośrednia pomoc ze strony całej wspólnoty. Rodziny mogą dzielić się własnym doświadczeniem, przekazywać świadectwo wiary oraz przezwyciężać indywidualizm. Wzajemna wymiana prowadzi do głębszego wchodzenia w problemy wiary oraz w tajemnicę sakramentu małżeństwa. Różne formy zrzeszonej aktywności rodzin stanowią wsparcie dla rodzin przeżywających kryzysy wiary, są pomocą w rozwiązywaniu problemów rodzinnych, pogłębiają jedność małżeńską, a głęboko wierzącym dają możliwość zaangażowania apostolskiego. Zrzeszenia rodzin katolickich mogą być znakiem przemiany, prawdziwym wyzwaniem skierowanym do Kościoła i społeczeństwa oraz źródłem odnowy całego chrześcijaństwa. Ożywiają one parafie i rodziny chrześcijańskie, pogłębiają świadomość religijną, tworzą środowiska chrześcijańskie, a przez to wpływają na kształt życia społecznego.Pozycja Duchowa formacja katechetów świeckich w zlaicyzowanym środowiskuZając, Marian (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)W swoim zbawczym dziele Bóg posługuje się ludźmi, których zwyczajowo nazywamy katechetami. Są oni tymi uczniami, którzy podążają ścieżkami Ewangelii i przybliżają jej treści innym. Aby mogli nauczać zasad nowego życia, sami muszą podlegać duchowej formacji, która jest procesem zmierzającym do ukształtowania dojrzałej, służebnej i dialogicznej osobowości. Posoborowe dokumenty katechetyczne akcentują szczególnie rolę osób świeckich w procesie katechetycznym. Obecna sytuacja świata, w której musi dokonać się formacja katechetów, charakteryzuje się tymczasowością, niepewnością jutra, co powoduje liczne trudności w jej adekwatnym przeprowadzeniu. Momentem startu dla właściwej formacji katechetycznej świeckich katechetów jest środowisko rodzinne, następnie systematyczna katechizacja oraz potencjał zawarty w ruchach religijnych i grupach apostolskich. Dobrze uformowany katecheta powinien odznaczać się postawą służebną i reprezentować postawę otwartą na problemy człowieka. Dojrzała osobowość katechety wyraża się w praktycznej syntezie życia oraz posługi. Opiera się zawsze na osobistej modlitwie, miłości nauczycielskiej, uczestnictwie w sakramencie Eucharystii, praktykowaniu pobożności maryjnej oraz dynamizmie czerpanym z przykładu św. Pawła Apostoła jako prawzoru skutecznych katechetów.Pozycja Ks. Piotr Tomasz Goliszek. Katecheza a osoba. Szkice do metody personalistycznej w katechezie. Lublin: Wydawnictwo KUL 2010 ss. 248.Zając, Marian (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)