Teologicznomoralny fundament duszpasterstwa młodzieży ukierunkowanego na duchową dojrzałość seksualną

Abstract

W Kościele katolickim trwa dyskusja o kształcie duszpasterstwa ludzi młodych, uwzględniającego delikatną sferę ludzkiej płciowości. Jedni opowiadają się za modyfikacją nauczania Kościoła na temat ludzkiej seksualności. Inni twierdzą, że nie należy rezygnować z jasnego przedstawiania prawdy moralnej, także w tak wrażliwej dziedzinie, jaką jest seksualność. Niniejszy artykuł postawił sobie za cel zweryfikowanie tezy, że duszpasterstwo młodzieży, które ma prowadzić do dojrzałego przeżywania seksualności, powinno być zbudowane na głębokim fundamencie teologicznym i antropologicznym, umożliwiającym wyprowadzenie wiarygodnych norm moralnych. Osiągnięcie zamierzonego w artykule celu stało się możliwe dzięki zastosowaniu metody nauk teologicznych, poprzez analizę źródeł właściwych dla teologii. Samo bowiem duszpasterstwo realizowane jest w Kościele, posiadającym nade wszystko teologiczne fundamenty. Spośród wielości źródeł teologicznych wybrano tu dwa: rozdział 19 Ewangelii św. Mateusza oraz nauczanie Jana Pawła II na temat tegoż rozdziału. Prowadzone analizy potwierdziły postawioną tezę. Duszpasterstwo młodzieży winno wypływać z głębokich źródeł teologicznych: powinno być chrystocentryczne. Duszpasterstwo to powinno być gotowe do tworzenia dla ludzi młodych środowisk wiary, w których możliwa jest fascynacja Osobą Jezusa Chrystusa. Zadaniem działań pastoralnych w sferze seksualnej są nade wszystko: ukazywanie piękna małżeństwa otwartego na potomstwo oraz wskazywanie na wyjątkową wartość bezżenności dla królestwa niebieskiego. Analizy wykazały, że w duszpasterskim zaangażowaniu nie należy bać się stawiania wymagań, obecnych w nauczaniu Kościoła, przy czym równocześnie potrzebne jest stałe ukazywanie mocy łaski Bożej.This article is a contribution to the discussion, in progress within the Catholic Church, on the shape of pastoral care for young people, taking into account the delicate sphere of human sexuality. The text is the result of scientific research aimed at proving the thesis that youth ministry should be built on a deep theological and anthropological foundation, enabling the formation of reliable moral norms, the implementation of which leads to a mature experience of sexuality. Pastoral care carried out in the Church should arise, essentially, from biblical sources. Therefore, the starting point for the analysis is the 19th chapter of the Gospel according to Matthew due to the three pericopes presented by the author: a conversation between Jesus and a rich young man on the moral life, a discussion with the Pharisees on the essence of marriage, and Jesus’ statement on celibacy. The two smaller pericopes in this chapter (describing Jesus’ encounter with children and his teaching on voluntary poverty) are relevant to the topic, too. This biblical source, as part of the ongoing research, was analyzed based on the teaching of John Paul II, who in his key texts often returned to the 19th chapter of the Gospel according to Mathew presenting the essence of the Christian life and teaching on sexuality. Among the papal texts, these were the Wednesday catecheses Male and female He created them and the encyclical Veritatis splendor by John Paul II which were analyzed in detail. Some texts by the pope’s successors were taken into account as well. The analysis proves that pastoral care should be Christocentric and ready to create faith environments for the young. What should be shown is the beauty of marriage and the unique value of celibacy for the Kingdom of Heaven. It has been proven that while performing these pastoral activities, one should not be afraid to impose demands, while constantly demonstrating the power of God’s grace.