O oblubieńczym i rodzicielskim sensie ludzkiego ciała

Abstract

Charakterystyczny dla współczesnej kultury dualizm antropologiczny, który rozdziela człowieka na dwie różne sfery: materialną i duchową, uniemożliwia rozmowę na fundamentalne dla współczesności tematy dotyczące ciała, płci, seksualności. W swojej filozoficznej i teologicznej antropologii Jan Paweł II zmierzył się z tym błędem, tworząc pojęcie sensu ciała, oblubieńczego i rodzicielskiego. Artykuł jest próbą zastosowania tego pojęcia, kluczowego dla tzw. „teologii ciała” Jana Pawła II, do krytycznej refleksji na temat rozszerzonego rozumienia ojcostwa i macierzyństwa, zrywającego więź pomiędzy biologicznym pochodzeniem dziecka i emocjonalną, realną więzią z rodzicami.The anthropological dualism characteristic of contemporary culture divides the human being into two distinct spheres: material and spiritual. As a result, it is almost impossible to talk meaningfully today about certain topics of fundamental importance: the body, sex, and sexuality. In his philosophical and theological anthropology, John Paul II challenged this error by creating the concept of the spousal and parental sense of the body. The present article is an attempt to apply this concept, key to the socalled “Theology of the Body” of John Paul II. Through critical reflection we can arrive at a broader understanding of fatherhood and motherhood, a way of thinking that breaks the bond between the biological origin of a child and the emotional, real bond formed with his or her parents.