Joseph Ratzinger’s Conception of Christological Meditation as the Heart of Faith and Theology

Abstract

Panorama teologii po Soborze Watykańskim II uległa zasadniczym zmianom, które poza treścią sporów i dociekań prowadzonych przez teologów przede wszystkim objęły jej strukturę. W zakresie chrystologii odeszło się od prób podjęcia nowego wykładu objaśniającego tajemnicę unii hipostatycznej oraz innych wiadomości o Chrystusie na rzecz kontrowersyjnych dociekań dotyczących stosunku świadectwa biblijnego do historycznej osoby Jezusa. Odwrócono zatem kierunek właściwy teologii – prawdy o Chrystusie poszukuje się poza Objawieniem. W artykule została dokonana próba apologii medytacji chrystologicznej, dzięki której, według Josepha Ratzingera, „klasyczne formuły Soboru w Chalcedonie występują we właściwym kontekście”. Płaszczyzną refleksji będzie również chrystologia jako interpretacja modlitwy Jezusa, więzi Syna z Ojcem, która w Misterium Paschalnym staje się centrum wiary Kościoła. Podjęta została próba zbadania problemu współczesnego rozumienia jedności Jezusa historii i Chrystusa wiary oraz odpowiedzi na pytanie o charakter tajemnicy chrystologicznej celebrowanej w liturgii.