Compassion 2.0: How Internet users share “virtual care”?

Abstract

Compassion 2.0 manifests itself when images of babies in war zones hit headlines and appear on news and social media sites, where Internet users turn them into vehicles of emotions. In September 2015 a body of Alan Kurdi, a toddler dressed in red T-shirt, was found on a Turkish beach, where Nilufer Demir took memorable photos of the drowned 3-year-old refugee. Alan’s afterlife in cyberspace began when Internet users started cutting the image of his body out of the original photojournalistic frame to paste it into different contexts, charged with meaning and rhetorical power. The article explores visual metaphors that media users employed to create their own stories about Alan, which went beyond the narratives prevalent in traditional media and shows how “virtual care” is shared in a global village, where Compassion Fatigue (Moeller 1999) gives way to Compassion 2.0 which starts with a click and becomes one of online activities.Emocjonalną reakcję odbiorców mediów, określaną tu mianem współczucia 2.0 obserwować można w Internecie, gdzie fotografie dziecięcych ofiar wojen, o których opowiadają dziennikarze tradycyjnych mediów, w sieci stają się materiałem poddawanym graficznym przekształceniom. Znalezione na tureckiej plaży ciało Alana Kurdi, 3-letniego uchodźcy, który utonął we wrześniu 2015 roku, internauci „wycinali” ze zdjęcia zrobionego przez reporterkę i „wklejali” w inne obrazy uruchamiające konteksty niosące wiele znaczeń. W artykule zaprezentowano wyniki analizy wizualnych metafor wykorzystanych w obrazach będących alternatywną narracją o chłopcu, o którego (ciało) w wirtualnej przestrzeni troszczyli się mieszkańcy globalnej wioski. Za pomocą studium przypadku pokazano, że zmęczenie współczuciem (Moeller 1999) ustępuje współczuciu 2.0, które zaczyna się od kliknięcia i staje się jedną z internetowych aktywności.