Miłość mimo dystansu. Wiara w czasach pandemii

Abstract

Artykuł zatytułowany „Miłość mimo dystansu. Wiara w czasach pandemii” składa się z następujących części: 1. Wstęp; 2. Pandemia i świadomość ludzkiej współzależności; 3. Zrozumieć ludzką solidarność w Chrystusie; 4. Miłość i sprawiedliwość; 5. Potrzeba solidarnej miłości; 6. Niepokojące wizje ludzkiej solidarności; 7. Konkluzja. Autor artykułu proponuje odczytanie hymnu o Chrystusie (Kol 1,15–20) w kontekście wyzwań etyczno-moralnych czasu pandemii koronawirusa. Przedstawione zostają etyczne wskazania wynikające ze stwierdzenia, iż “wszystkie rzeczy w Nim zostały stworzone”. Ta prawda powinna prowadzić chrześcijan do praktykowania solidarnej miłości wobec najbardziej zagrożonych a także do oceny społecznych i systemowych odpowiedzi na pandemię w świetle ich wpływu na najbardziej bezbronnych członków społeczeństwa. Artykuł ukazuje nadużywanie retoryki miłości ofiarnej (samopoświęcenia) oraz obrazu działań wojennych.The article “Love despite distance. Faith in times of pandemics” consists of the following parts: 1. Introduction; 2. Pandemics and awareness of human interdependence; 3. Understanding human solidarity in Christ; 4. Love and justice; 5. Need for supportive love; 6. Alarming visions of human solidarity; 7. Conclusion. The author suggests reading Hymn about Chris (Col 1:15–20) in the context of ethical and moral challenges during the coronavirus pandemics. We present ethical guidelines derived from the statement “in Him all things were created”. This truth should lead Christians to practice supportive love towards those who are most disadvantaged and to evaluate social and systemic responses to the pandemics in light of their influence on the most vulnerable society members. The article points out the abuse of the rhetoric of sacrificial love (self-sacrifice) and warfare imagery.