Polonia Sacra, 2018, R. 22, Nr 2 (51)
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4546
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Church and State Relations in the Constitution of MaltaAquilina, Kevin (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)This paper discussed the relationship between the Catholic Church and the State of Malta as evidenced primarily in the Constitution of Malta and secondarily in other Constitutional Laws. It is noted that the Roman Catholic Apostolic Religion is the national religion of Malta. Malta is a confessional state which respects freedom of conscious and worship and all other religions and cults are protected by law. It considers other instances, such as the instructions of children in state schools in the Catholic religion and the influence of the Catholic Church on the state. However, lately, the relationship between the Church and the State has suffered as the state is becoming more liberal in orientation as evidenced by the enactment of laws which do not comply with the Catholic teaching of the Church’s magisterium. Hence, this opens different challenges to the Catholic Church in Malta not hitherto known to it.Pozycja Czytania biblijne jako źródło przepowiadania podczas uroczystości Najświętszego Serca Pana JezusaCempura, Józef (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)Niniejsze opracowanie jest próbą ukazania bogatej treści tekstów biblijnych przewidzianych na uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz zasadniczych tematów teologicznych, które należy podjąć w głoszeniu homilii we wspomniane święto. Praca została ujęta w trzech częściach. W pierwszej części artykułu została dokonana ogólna prezentacja źródeł przepowiadania podczas mszy o Najświętszym Sercu na podstawie tekstów świętych. Następnie dokładniej przedstawiono i omówiono teksty biblijne przewidziane na tę uroczystość, a na koniec zaprezentowano główne tematy, które tego dnia powinni podjąć homiliści.Pozycja Homilia z udziałem dzieciCygański, Arkadiusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)Artykuł przedstawia zagadnienie dialogu w homilii z udziałem dzieci. Na płaszczyźnie homiletyki fundamentalnej zdecydowanie podkreśla liturgiczną naturę homilii i jej organiczny związek z celebrowaną liturgią. W nawiązaniu do etymologii źródłosłowu greckiego przedstawia homilię jako dialog Boga ze zgromadzeniem liturgicznym, który prowadzi homilista. W ten sposób wskazuje, że jest ona raczej dynamicznym wydarzeniem niż statycznym pouczeniem. Dialog jest jej fundamentalną zasadą wewnętrzną. Opisane zostały więc dwa rodzaje dialogu homilijnego między przepowiadającym i słuchaczami – wirtualny i realny z licznymi sposobami ich realizacji. Celem homilii z udziałem dzieci jest ostatecznie wprowadzenie ich do dialogu z Jezusem w liturgii, w rzeczywistość zbawczą, nie zaś zabawienie poprzez różne metody aktywizujące. Treścią zaś dialogu homilijnego mogą być sprawy i przeżycia dziecięce, ale zawsze dostatecznie wyraźnie musi wybrzmieć treść orędzia zbawczego.Pozycja Wychowanie do dialogu międzyreligijnego podczas katechezy – wyzwanie współczesnościFic, Leonard (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)Chrześcijanie żyją w świecie coraz bardziej otwartym. Zarazem powszechna dostępność mediów, turystyka oraz nowe ruchy migracyjne sprzyjają kontaktom z wyznawcami innych religii. Dziś w wychowaniu katolickim coraz bardziej potrzeba wychowania do rozumienia i dialogu z innymi religiami. Najważniejszym zadaniem pedagogiki religijnej jest nauczanie katechezy w duchu deklaracji Nostra aetate. Takie wychowanie powinno kształtować w młodym człowieku postawę otwartości i szacunku względem przedstawicieli innych religii, a także osób niewierzących. Wychowanie do dialogu wymaga też zachowania własnej autentyczności religijnej, a nie rezygnowania z niej. Dialog to dążenie do uznania innych w ich inności. Kształtowanie autentycznych postaw wobec przedstawicieli innych religii wśród młodzieży katolickiej wymaga od katolickich nauczycieli poznania innych religii i pewnego wysiłku intelektualnego służącego obiektywnemu przedstawieniu innych religii. Wraz z tym powinien dokonywać się wysiłek dydaktyczny wspomagający akceptację własnej religijności.Pozycja Nauczanie Benedykta XVI o Duchu Świętym na podstawie homilii w uroczystość Zesłania Ducha ŚwiętegoGrabiszewski, Sławomir (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)W artykule przeprowadzono refleksję teologiczną nad homiliami Benedykta XVI wygłoszonymi w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Głównymi źródłami, z których papież czerpie treść do przepowiadania, są Pismo Święte i liturgia, w mniejszym stopniu korzysta z nauczania ojców Kościoła, magisterium Kościoła i doświadczenia świętych. W omawianych homiliach ojca świętego można wyróżnić pięć zasadniczych tematów teologicznych. Są to: po pierwsze relacja Pięćdziesiątnicy chrześcijańskiej do Pięćdziesiątnicy żydowskiej; po drugie zesłanie Ducha Świętego na tle opowiadania o wieży Babel; po trzecie Duch Święty jako protagonista Kościoła, który jest Ciałem Chrystusa; po czwarte, Kościół jeden i wieloraki, istniejący we wspólnotach lokalnych, a zarazem jako Kościół powszechny; i po piąte, modlitwa, która – jeśli jest praktykowana w postawie pokory i z otwartością na Ducha Świętego – pozwala przekroczyć ludzką małość i wchodzić na wyżyny Chrystusa, będące prawdziwymi wyżynami człowieka.Pozycja Głoszenie słowa Bożego z wykorzystaniem form teatralnychKalbarczyk, Adam (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)W kościelnej posłudze słowa ważne miejsce zajmuje teatr, który już dawno na trwałe wpisał się w przestrzeń wiary, tworząc własne formy, określane mianem teatru religijnego, sakralnego, chrześcijańskiego czy liturgicznego. Szczególnie dzisiaj, w naszej „wizualnej” rzeczywistości, powszechnie docenia się jego ewangelizacyjną funkcję, wskazując przede wszystkim na jego obrazowy język. Ludzie zawsze potrzebowali słowa ożywionego obrazem, świadczy o tym niezwykle barwny język Pisma Świętego. Słowo i obraz, które są w teatrze nośnikami treści, aktywizują słuchacza-widza, pobudzają do wysiłku intelektualnego, osobistego zaangażowania, refleksji nad słowem Bożym i jego rolą w życiu człowieka, uczą słuchać i pomagają usłyszeć głos Boga, ale też i drugiego człowieka. Stąd teatr jako medium prawdy ewangelijnej może być narzędziem doskonalenia człowieka, przekonuje go o prymacie wartości duchowych, uwrażliwia na prawdę, uczy obiektywności, kreatywności, odpowiedzialności za słowo, odróżniania prawdy od fałszu i dobra od zła. O ile posługiwanie się formami teatralnymi w głoszeniu słowa Bożego poza liturgią nie budzi żadnych istotnych zastrzeżeń, o tyle wprowadzanie ich w przestrzeń liturgiczną rodzi pytania, a nawet kontrowersje. Dlatego posiłkowanie się nimi w ramach liturgicznego przepowiadania wymaga przestrzegania przepisów liturgicznych i sformułowania jasnych zasad ich stosowania. Nade wszystko zaś trzeba pamiętać, że liturgia nie jest teatrem, lecz spotkaniem Boga z Jego ludem.Pozycja Lekcja religii szansą dla ewangelizacjiKochel, Jan (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)W Kościele istnieje ciągła potrzeba głoszenia Ewangelii młodym. Kościół pragnie dobrze rozeznać i zidentyfikować najbardziej skuteczne sposoby głoszenia Dobrej Nowiny kolejnym pokoleniom. Lekcja religii może stać się miejscem głoszenia Dobrej Nowiny. Środowisko szkolne ewangelizatorzy mogą ożywić przez takie treści, takie środki, taką dynamikę, które natchnione są Duchem Bożym. Od starożytności w Kościele są obecne różne modele ewangelizacji. Ewangelizacja ta zawsze czerpała ze słowa Bożego. Współczesny ewangelizator powinien najpierw rozeznać sytuację, w której przychodzi mu zwiastować słowo Boże i posłużyć się najbardziej odpowiednią strategią ewangelizacji. Te strategie są możliwe do wykorzystania w katechezie. Dziś katecheza korzysta z wielu metod ewangelizacji. Często spotyka się w niej metody wypracowane w Szkole Nowej Ewangelizacji. To staje się szansą dotarcia z orędziem Ewangelii do nowych pokoleń i rozbudzenia w nich radości wiary.Pozycja Bliskość i różnice tradycji chrześcijańskiego monastycyzmu Wschodu i ZachoduSawicki, Bernard (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)Jedną z ważniejszych przestrzeni dialogu ekumenicznego między Kościołami Wschodu i Zachodu jest monastycyzm. Mimo wspólnych korzeni jego formy i znaczenie w Kościele różnią się na Wschodzie i Zachodzie. Różnice te dotyczą w większości roli przełożonego, instytucjonalnych aspektów życia i relacji z władzami kościelnymi. Stała wymiana tekstów i inspiracji zawsze była świadectwem nieustannego dialogu między dwiema tradycjami tego samego stylu życia. Dzisiaj wspólne wartości, współdzielone przez mnichów wschodnich i zachodnich, takie jak „duchowe ojcostwo”, kultura i wychowanie, mogą okazać się pomocne nie tylko w dialogu ekumenicznym, lecz i w procesie ewangelizacji.Pozycja Odniesienie młodzieży XXI wieku do wartości na przykładzie młodzieży Kujaw wschodnichSkoczylas, Kazimierz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)Młodość jest czasem kształtowania odniesienia do wartości. Rodzi się ono w wyniku rozwijającej się w tym okresie podmiotowości. Młodzi zdobywają się na osobisty stosunek do wielu wartości, w tym również do wiary w Boga. Stosunek ten kształtuje się na skutek wpływu rodziny, oddziaływania wspólnoty religijnej uzewnętrzniającej się przez parafie oraz nauczanie religii. Z drugiej strony jej postawa kształtuje się na skutek wychowawczego wpływu wielu wspólnot i instytucji przekazujących alternatywne spojrzenie na świat i inne odniesienia do wartości. Badania przeprowadzone wśród młodzieży Kujaw wschodnich ujawniają akceptację wartości katolickich przez znaczną grupę młodzieży, a także pozwalają dostrzec pewną część młodzieży, która oddala się od uznanych wartości. Wspólnota katolicka pragnąca zachować swoją tożsamość powinna stale troszczyć się o jak najpełniejszy przekaz wartości katolickich. W proces ten powinni być włączeni wierzący rodzice, wspólnota religijna oraz nauczyciele religii. Również i to inspiruje do realizowania duszpasterstwa katechetycznego.Pozycja A Handbook for Catholic Preaching, ed. E. Foley, Liturgical Press, Collegeville, MN 2016, 318 s.Sławiński, Henryk (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)Pozycja Henryk Sławiński, Homilia w zgromadzeniu eucharystycznym. Recepcja współczesnego nauczania Kościoła w Dyrektorium homiletycznym (Ancilla Verbi, 7), Kraków 2018, 256 s.Zarembski, Zbigniew (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)