Dualizm etyczny Martina Luthra a Jacoba Böhme. Porównanie.

Abstract

Luther i Böhme przypisywali Bogu dwa przymioty: miłość (die Liebe) i gniew (der Zom). Podczas gdy miłość miała wskazywać na Boże miłosierdzie, gniew związany był z Bożymi przykazaniami i polegał na tym, że człowiek łamie etyczny postulat Boskiej sprawiedliwości. Wyobrażeniu Boga towarzyszyło u Luthra przekonanie o Jego wszechmocy. Zasadnicza różnica między myślicielami polegała na tym, że Luther argumentował z pozycji teologa, natomiast Böhme z pozycji filozofa. Jednakże pomimo przedstawionych słabych stron porównania, wiele punktów teozofii Böhmego koresponduje z przesłaniem Luthra. Nawet jeśli teza Luthra „simul iustus et peccator” owocowała znacznie większymi konsekwencjami, jak np. teorią o usprawiedliwieniu przez łaskę, której brak jest u Böhmego, to jednak punkt wyjścia dla obu myślicieli był ten sam: w człowieku istnieją dwie natury: dobra i zła. Również kwestie biograficzne pozwalają zestawić Jacoba Böhmego i Martina Luthra jako myślicieli, którzy doświadczyli trudnych, prowadzących do rozpaczy i melancholii przeżyć.

Luther and Böhme attributed to the God two qualities: love (die Liebe) and anger (der Zorn). While love was to indicate God’s mercy, anger was related to God’s commandments, and consisted in that the human being breaks the ethical postulate of Divine justice. The image of God was accompanied by Luther’s belief in his omnipotence. The main difference between the thinkers was that Luther argued from the theologian position, while Böhme argued from the position of a philosopher. However, despite weaknesses of the comparison, many of Böhme’s points of theosophy correspond with the message of Luther. Even if Luther’s thesis “simul ustus et peccator” resulted in much greater consequences, such as the theory of justification by grace, which is missing in Böhme, that’s the starting point for both thinkers was the same: in the human being there are two natures: good and evil . Also, biographical issues allow us to compare Jacob Böhme and Martin Luther as thinkers who have experienced difficult, despairing and melancholy experiences.