Koncepcja osoby ludzkiej w fenomenologii

Abstract

Problematyka antropologiczna stanowi ważny przedmiot zainteresowania najważniejszych przedstawicieli fenomenologii: Edmunda Husserla, Maxa Schelera i Romana Ingardena. Różnice w rozumieniu i opisie człowieka nie pozwalają na przedstawienie jednej fenomenologicznej koncepcji osoby ludzkiej. Wspólne dla wszystkich autorów jest uznanie złożoności osoby ludzkiej z elementu duchowego (dusza, świadome siebie Ja), psychicznego i fizycznego (cielesnego), ale zarówno status bytowy poszczególnych elementów, jak i wzajemne między nimi relacje, są różnie ujęte przez poszczególnych autorów. Każdy z nich podkreśla jednak podmiotowość, nieredukowalność i transcendowanie całego świata rzeczy przez osobę ludzką, dając tym samym przynajmniej podstawy do budowania personalistycznej antropologii.Anthropological issues are an important concern of the most important representatives of phenomenology: Edmund Husserl, Max Scheler and Roman Ingarden. The differences in the understanding and description of the human being do not allow a single phenomenological conception of the human person to be presented. Common to all authors is the recognition of the complexity of the human person from a spiritual (soul, self-conscious Self), psychic and physical (bodily) element, but both the existence status of the individual elements and the mutual relations between them are framed differently by the different authors. Each of them, however, emphasises the subjectivity, irreducibility and transcendence of the whole world of things by the human person, thus providing at least a basis for building personalist anthropology.