Il Servo di Dio Franciszek Jerzy Powiertowski (1917–1944), novizio del Carmelo Teresiano

Abstract

Artykuł poświęcony jest postaci sługi Bożego Franciszka Jerzego Powiertowskiego, polskiego nowicjusza Karmelu Terezjańskiego. Franciszek Jerzy Powiertowski urodził się 3 grudnia 1917 r. w Warszawie i został ochrzczony 20 stycznia 1918 r. w warszawskiej parafii św. Aleksandra. Ojciec, Hieronim, prowadził w stolicy własny zakład krawiecki, a matka, Henryka Lipowska, zajmowała się prowadzeniem domu. W wychowywaniu swoich czterech synów Powiertowscy kładli nacisk na miłość Boga i bliźniego, pielęgnowanie tradycji katolickich, rozwijanie różnych zainteresowań. Jerzy swoją formację szkolną i katechetyczną odbywał najpierw w Milanówku, a następnie w Warszawie. Ukończył gimnazjum, uzyskał tytuł czeladnika w zakresie krawiectwa, uczęszczał do wyższej szkoły muzycznej, realizował zainteresowania teatralne, bardzo dużo czytał z różnych dziedzin wiedzy, wiele rozważał i wytrwale poszukiwał sensu swojego życia. Jego otoczenie postrzegało go jako człowieka godnego zaufania, przyjacielskiego, kierującego się konsekwentnie wyznawanymi wartościami, dbającego o swoje życie duchowe. Przemiana duchowa zrodziła w nim tęsknotę za głęboką komunią z Bogiem i postanowienie o wyborze życia zakonnego w Karmelu Terezjańskim. Po przyjeździe do domu zakonnego w Czernej (13.03.1944) rozpoczął formację zakonną wraz z dwoma innymi kandydatami, a na początku nowicjatu (16.05.1944) otrzymał imię Franciszek od św. Józefa. W okresie postulatu i nowicjatu wykazywał się wielką gorliwością w przyswajaniu sobie zakonnego stylu życia i treści formacyjnych, czemu towarzyszyła ustawiczna praca nad sobą i ogromna troska o osobistą komunię z Bogiem oraz jak najlepsze wykorzystanie dostępnych mu środków sprzyjających rozwojowi duchowemu. Kierując się troską o zbawienie swojej rodziny, która w czasie Powstania Warszawskiego przebywała w stolicy, był gotów ofiarować Bogu w tej intencji swoje życie. Zginął 24 sierpnia 1944 r., ugodzony kulą hitlerowskiego żołnierza. Splot wszystkich okoliczności jego śmierci wskazuje, że jej zasadniczym motywem była wrogość systemu nazistowskiego wobec Kościoła katolickiego, a w szczególności nienawiść miejscowych dowódców hitlerowskich wobec wspólnoty zakonnej żyjącej w konwencie czerneńskim. Potwierdzeniem tego była męczeńska śmierć o. Alfonsa Marii Mazurka, zaliczonego do grona błogosławionych w 1999 r., przeora tegoż domu zakonnego, która miała miejsce zaledwie cztery dni po śmierci br. Franciszka Jerzego Powiertowskiego.