Zdzisław Beksiński – malarz apokaliptycznej wizji świata?

Abstract

Artystyczna droga Beksińskiego, rozpoczynająca się od architektury przez fotografię i rzeźbę, a kończąca na rysunku i malarstwie, wstrząsała zawsze gremium krytyków sztuki, upatrujących w niej antysztukę. Same wywiady ze Zdzisławem Beksińskim, w osobach o nim piszących, wzbudzały w nich nutę metakrytyczną, gdyż nigdy nie było do końca wiadomo czy autor mówi na poważnie o sobie, czy jednak ironizuje. Płaszczyzna podejmowanych przez niego tematów była rozciągnięta tak szeroko i tak zawile, że naszym oczom ukazuje się cała gama pomieszanych ze sobą motywów, począwszy od erotycznych związków miłości i śmierci z rozpadającymi się i gnijącymi ciałami, przez senno – wyobraźniowy teatr czaszek i piszczeli, aż po mistycyzm pejzaży z lat siedemdziesiątych, będących fuzją elementów gotyckiej eschatologii z romantyczną wizją znaczącego krajobrazu.

The painting of Zdzisław Beksiński has the unique character. He was the only one artist, whose way of performing of views is suprising both the critics, and these, who had the chance to see his art. The plane of the themes was stretched so wide and so intricately that we can see a whole range of jumbled themes together from the erotic union of love and death of the dilapidated and rotting corpses. It is mixed with a fusion of elements of the gothic romantic vision of eschatology with mysterious landscape. Thus, Beksiński became the artist, compositions of which might be referred not only to saint John's Apocalips, but also to book of Tadeusz Konwicki „Mała Apokalipsa” or other artists and particularly art styles. Therefore, what is worth to add, the key to understand his work includes two elements: his personality and the analysis of undertaking motives by artist.