Społeczne wymiary ekumenizmu w kontekście kryzysu ekologicznego

Abstract

Kryzys ekologiczny jest przedmiotem troski wszystkich Kościołów chrześcijańskich. Autor omawia wspólne wątki dotyczące klimatu, jakie obecne są w wypowiedziach przywódców religijnych: odpowiedzialność człowieka za degradację środowiska, wezwanie do przeciwstawienia się kulturze chciwości, budowanie sprawiedliwości ekologicznej. Autor przedstawia społeczne skutki kryzysu klimatycznego – nierówności społeczne i ubóstwo oraz omawia nowe formy ekumenizmu praktykowane w społeczeństwie ryzyka. Nowy ekumenizm to nie ruch intelektualny czy dyskusje teologiczne, ale przede wszystkim wspólna praca Kościołów na rzecz ubogich.

The ecological crisis is a concern for all Christian churches. The author discusses common climate topics that are present in the statements of religious leaders: human responsibility for environmental degradation, a call to oppose the culture of greed, building ecological justice. The author presents the social effects of the climate crisis (social inequalities and poverty), and discusses new forms of ecumenism that can be practised in a risk society. The new ecumenism is not an intellectual movement or theological discussions, but a joint work of the Churches for the poor.