Obrazy polskiego kleru we współczesnym filmie fabularnym – „W imię…” Szumowskiej i „Kler” Smarzowskiego

Abstract

Artykuł podejmuje próbę refleksji nad sposobami ukazywania w filmach fabularnych problemu grzechu w polskim Kościele. Analiza obejmuje dwa filmy – W imię Małgorzaty Szumowskiej oraz Kler Wojciecha Smarzowskiego, które potraktowane zostają jako przykłady dwóch przeciwstawnych strategii narracyjnych. Pierwsza z nich określona zostaje jako perswazyjna, druga jako jej przeciwieństwo – narzędzie dialogu. Rozważania nad zróżnicowaniem przekazów dotyczących problemów społecznych osadzone zostają w kontekście zagadnienia społecznego zaangażowania, które objawia – w obrębie przeprowadzonej analizy porównawczej – swój ambiwalentny charakter.

The article attempts to reflect on how to show the problem of sin in the Polish Church in feature films. The analysis includes two films – In the name… by Małgorzata Szumowska and Clergy by Wojciech Smarzowski, which are treated as examples of two opposing narrative strategies. The first of them is described as persuasive, the second as its opposite – a tool of dialogue. Reflections on the diversity of messages regarding social problems are set in the context of the issue of social involvement, which reveals – within the comparative analysis – its ambivalent character.