The Orthodox idea of mission to the contemporary world

Abstract

Problem misji w ciągu wieków nie stracił nic ze swej aktualności. Autor na wstępie artykułu zastanawia się, jaka jest sytuacja współczesnego świata oraz co może ofiarować chrześcijaństwo pluralistycznemu społeczeństwu u schyłku XX wieku. Następnie, odwołując się do postawy pierwszych chrześcijan, wskazał, iż chrześcijaństwo stało się religią uniwersalistyczną w wyniku spotkania z pluralistyczną pod względem religijnym i kulturalnym cywilizacją grecko-rzymską. To stanowi punkt wyjścia do przedstawienia prawosławnego stanowiska odnośnie do misji. Po omówieniu „imperatywu misyjnego”, który wynika z samego nakazu Pana (por. Mt 28, 19), Autor skoncentrował się nad celami misji. W teologii prawosławnej akcentuje się dwa poziomy celów misji: pierwszy z nich - ostateczny - to urzeczywistnienie się chwały Bożej; drugi poziom - to cele pośrednie misji. Zalicza się do nich wszystkie działania na rzecz założenia Kościołów lokalnych, w których głoszone będzie Słowo Boże, i sprawowanie sakramentów. W prawosławiu wielką rolę przypisuje się celebracji Boskiej Liturgii, będącej duchowym pokarmem dla wierzących. Celem misji jest nie tyle zdobycie nowych wyznawców, co aktywne wcielenie wierzących w życie Kościoła. W ostatniej części artykułu została przedstawiona inkarnacyjna postawa Kościoła prawosławnego praktykowana na misjach. Polega ona na wcieleniu Bożej Prawdy w języku i kulturze nawracanego ludu. Za najlepszy przykład służy samo Słowo Wcielone - Jezus Chrystus. Wcielenie jest centralnym tematem teologii prawosławnej. Już od czasów pierwszych Ojców Kościoła nauczano, iż jest ono niezbędne dla naszego zbawienia i przebóstwienia. Tak jak Druga Osoba Trójcy Świętej przyjęła ludzkie ciało, aby przekazać Dobrą Nowinę, tak też Prawda Boża musi przyjąć formę, dzięki której będzie zrozumiała dla słuchających jej ludzi. Stąd też konieczność przekładu Biblii, tekstów liturgicznych i innej literatury religijnej. Metoda inkarnacyjna stosowana była przez bizantyjskich misjonarzy, głoszących Ewangelię plemionom pogańskim. Trzeba podkreślić, że misja prawosławna cechuje się wrażliwością na rdzenne kultury i zrozumienie sposobu myślenia rdzennej ludności. Za koniec działalności misyjnej uważa się moment, gdy wyświęci się co najmniej kilku kapłanów pochodzących z danego terenu, a Kościół lokalny przyłączy się do patriarchatu.