Nieskończoność w skończoności. Interpretacja ludzkiego jestestwa w nawiązaniu do B. Weltego

Abstract

The subject of the article are phenomenological analyzes of experiences related to the experience of finiteness and infinity. A man appears in them as a playing field between the two realities. The study of the consciousness of finitude leads to the statement that it becomes the source of determining the human being as temporary, realizing through its abilities. It also shows how finitude determines the understanding of the conditions and perspectives of human existence. Tracking the traces of infinity in our lives, in turn, manifests her presence in the experience of the ideal sphere, which finds its expression primarily in the experience of duty. The Freiburg philosopher of religion B. Welte claims that an attitude of faith or an experience of absurdity and despair depends on the constellations with which the consciousness of finitude and infinity remains, and which of these realities is dominant. Subordination of the idea of finitude to the idea of infinity arouses faith and vice versa, subordinating the consciousness of infinity to finitude, causes despair. The article presents how a phenomenological attempt to describe a man from the perspective of experiencing the phenomena of finitude and infinity aims at his final interpretation. It is also an example of how phenomenological research can lead to religious thinking.Przedmiotem artykułu są analizy fenomenologiczne przeżyć związanych z doświadczeniem skończoności i nieskończoności. Człowiek jawi się w nich jako pole gry toczącej się między tymi dwiema wielkościami. Badanie świadomości skończoności prowadzi do stwierdzenia, że staje się ona źródłem określenia bytu ludzkiego jako czasowego, realizującego się poprzez swoje możliwości i unaocznia, jak skończoność wyznacza rozumienie warunków i perspektyw ludzkiego istnienia. Siedzenie tropów nieskończoności w naszym życiu z kolei manifestuje jej obecność w przeżywaniu sfery idealnej, znajdującej swój wyraz przede wszystkim w doświadczeniu powinności. Fryburski filozof religii B. Welte uważa, że w zależności od tego, w jakich konstelacjach względem siebie pozostaje świadomość skończoności i nieskończoności i tego, która z tych rzeczywistości jest dominująca, mamy do czynienia albo z postawą wiary, albo z uwikłaniem się w przeżycie absurdu i rozpaczy. Podporządkowanie idei skończoności idei nieskończoności budzi wiarę, a odwrotnie, podporządkowanie świadomości nieskończoności skończoności, pociąga za sobą rozpacz. Artykuł pokazuje, jak fenomenologiczna próba opisania człowieka z perspektywy przeżycia fenomenów skończoności i nieskończoności zmierza do jego ostatecznej wykładni. Jest także przykładem na to, jak badania fenomenologiczne mogą prowadzić ku myśleniu religijnemu.