Treść i dynamika objawienia imienia Bożego w Księdze Wyjścia Część II: Analiza narracji Wj 25,1–40,38

Abstract

Artykuł stanowi kontynuację studium podejmującego temat znaczenia formuł imienia Bożego: יְהוָה, אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה oraz אהְֶיהֶ (Wj 3,14-15). Analizie poddana zostaje dalsza partia materiału tekstualnego Księgi Wyjścia (Wj 25,1–40,38), gdzie JHWH zaprezentowany jest przede wszystkim jako manifestujący swoją obecność w przybytku, który nakazuje zbudować na mieszkanie dla siebie. Stosując metodę analizy narratywnej do całości materiału narracyjnego, autor dochodzi do wniosku, że głównym celem komunikacyjnym księgi jest ukazanie Boga jako będącego, co jest sygnalizowane w formułach imienia Bożego i potwierdzone w całej narracyjnej reprezentacji wydarzeń. Prezentacja obecności JHWH staje się coraz bardziej intensywna wraz z postępem narracji, a Bóg przechodzi od nieznanego imienia i niedostrzegalnej obecności do bycia znanym w imieniu JHWH i trwale obecnym pośród Izraelitów.

The article constitutes a continuation of the study addressing the significance of the formulas of the Divine Name: יְהוָה, אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה , and אהְֶיהֶ (Exod 3:14–15). The analysis focuses on the subsequent textual material of the Book of Exodus (Exod 25:1–40:38), where YHWH is primarily portrayed as manifesting His presence in the Tabernacle, which He commands to be built as His dwelling place. Applying the method of narrative analysis to the entirety of the narrative material, the author concludes that the primary communicative aim of the book is to present God as being. This concept is signaled in the formulas of the Divine Name and confirmed throughout the narrative representation of the events. The depiction of YHWH’s presence intensifies progressively as the narrative unfolds, with God transitioning from an unknown name and imperceptible presence to being known by the name YHWH and permanently present among the Israelites.