Przygotowanie pastoralne seminarzystów do posługi charytatywnej

Abstract

One of the essential goals of pastoral formation of seminarians is their preparation to the animation of the ministration of charity in the conditions of the modern world. Unselfish love of neighbour is one of the basic aims of the Church, and fulfillment of the commandment of love of neighbour is a guarantee of the dynamic growth of the Christian communities. The ministration of charity, which – as the Vatican Council II underlines – is a right and duty of every disciple of Christ, arises from the God’s commandment of love and consists in helping people to satisfy their existential, social and spiritual needs. Therefore, in pastoral formation of candidates to priesthood it should be taken into account that every priest becomes involved in the mission of Christ, an important part of which is unselfish love of neighbour. This article is a result of a reflection, which has its source not only in the teaching of the Church on formation in ministration of charity, but also in my own sociological survey conducted in 2008-2009 among 303 deacons from 37 seminaries in Poland. The article shows the current state of preparation of Polish seminarians to animation of pastoral activity, and also the ways to strengthen and improve their formation in ministration of charity.

Jednym z istotnych celów formacji pastoralnej seminarzystów jest ich przygotowanie do animacji posługi charytatywnej w uwarunkowaniach współczesnego świata. Bezinteresowna miłość bliźniego jest jednym z podstawowych zadań Kościoła, a realizacja przykazania miłości jest gwarantem dynamiki rozwoju wspólnot chrześcijańskich. Posługa charytatywna, która – jak podkreśla Sobór Watykański II – jest prawem i obowiązkiem każdego ucznia Chrystusa, wynika z Bożego przykazania miłości i polega na pomocy ubogim w zaspokojeniu ich podstawowych potrzeb egzystencjalnych, psychicznych, społecznych i duchowych. Toteż w formacji pastoralnej kandydatów do święceń należy to uwzględnić, że każdy kapłan zostaje włączony w misję samego Chrystusa, której ważnym elementem jest bezinteresowna służba bliźnim. Źródłem refleksji, której rezultatem jest ten artykuł, jest nie tylko nauczanie Kościoła na temat formacji charytatywnej, lecz także własne badania socjologiczne przeprowadzone na przełomie 2008 i 2009 roku wśród 303 diakonów z 37 wyższych seminariów duchownych w Polsce. Artykuł pokazuje nie tylko, jaki jest stan przygotowania polskich seminarzystów do animacji działalności charytatywnej, lecz także w jaki sposób można wzmocnić i udoskonalić formację charytatywną kandydatów do święceń.