Ze studiów nad publicystyką dr. Eugeniusza Myczki (1908-1993) z okresu międzywojennego. Analiza społeczno-historyczna artykułów zamieszczonych na łamach pism katolickich „Kultura” i „Tęcza”

Abstract

Eugeniusz Myczka w przedwojennej publicystyce przedstawiał problemy związane z reformą ekonomiczno - gospodarczą niepodległej Polski. Możliwość jej przeprowadzenia widział przede wszystkim we wprowadzeniu idei narodowej jako warunku odnowienia społeczeństwa polskiego w opozycji do rozwijającej się ideologii komunizmu i nacjonalizmu. Myśli swoje pogłębiał wnikliwą analizą katolicyzmu, który podzielił na konserwatywny i dynamiczny. Pierwszemu z nich przypisywał brak troski o los społeczeństwa, co wynikało ze sprowadzenia religii do zbioru dogmatów i postrzegania jej wymogów jedynie w kategoriach teorii. Typ ten był wrogi jakimkolwiek zmianom i stanowił lustrzane odbicie postawy XIX - wiecznej szlachty polskiej, której wady, jak uważał, zostały odziedziczone przez ówczesne społeczeństwo polskie. Drugi, dynamiczny, zapowiadający nowy nurt w Kościele, odznaczał się twórczą postawą jednostki, której aktywność miała realizować się na gruncie kultury polskiej i ostatecznie doprowadzić ją do unifikacji z religią. Tak rozumiany katolicyzm sam z siebie był otwarty na reformy, gdzie nie było miejsca na szukanie własnych korzyści przez jednostkę, a jedynie na praktyczne zastosowanie sprawiedliwości i miłości społecznej w oparciu o społeczne nauczanie Kościoła, co w konsekwencji, jak pisał Myczka, miało być warunkiem rozwoju narodu.In his pre-war journalism, Dr. Eugeniusz Myczka presented problems related to the economic reform of independent Poland. He saw the possibility of carrying it out primarily through the introduction of a national idea as a condition for the renewal of Polish society in opposition to the developing ideology of communism and nationalism. His thought was deepened by a thorough analysis of Catholicism, which he divided into conservative and dynamic. He attributed to the former a lack of concern for the fate of society, which resulted from reducing religion to a set of dogmas and perceiving its requirements only in terms of theory. This type was hostile to any changes and was a “mirror” reflection of the attitude of the 19th century Polish nobility, whose flaws, he believed, were inherited by the Polish society at the time. The second, dynamic type, which announced a new trend in the Church, was characterized by the creative attitude of the individual, whose work was to be carried out on the ground of Polish culture and was eventually to lead it to unification with religion. Catholicism understood in this way was selfevidently open to reform, since there was no room for the individual to seek benefits for himself, but only for the practical application of justice and social love based on the social teaching of the Church, which, as Myczka wrote, was a condition for the development of the nation.