Granice wiedzy i wiary w ujęciu W. Sedlaka na tle współczesnych typów relacji między naukami przyrodniczymi a refleksją teologiczno-filozoficzną

Abstract

„Wierzę, ponieważ bardzo dużo wiem i rozumiem”. Charakterystyczną cechą refleksji naukowej prof. Włodzimierza Sedlaka, była tendencja do integracji różnych obszarów twórczej myśli człowieka: filozoficznego namysłu, wiedzy właściwej naukom przyrodniczym oraz refleksji teologicznej. Był przekonany o nieostrych granicach między nauką a metafizyką. W metodzie metafizycznej ważną rolę odgrywa po pierwsze intuicja (genialny błysk myśli), po drugie twórcza wyobraźnia. Badacz-wizjoner musiał znać się na osiągniętej już wiedzy, lecz pozostawać w otwartości na wszystko, co niewiadome, nie do końca wyjaśnione. Dla Sedlaka wszystko, co nie jest do końca poznane jest mistyką. Zatem uczony powinien dokonywać syntezy głębokiej osobistej wiary i ogromnej wiedzy.

“I believe because I know and understand a lot”. A typical feature in scientific reflection by Włodzimierz Sedlak was a tendency to unite different fields of human creative thought: philosophical thought, the knowledge of natural science and theological reflection. He was convinced that there is a thin line between science and metaphysics. A vital part in philosophical method played intuition and creative imagination (genius flash of thought). A researcher-visionary had to embrace already attained knowledge but also stay open to anything unknown and not fully explained. For Sedlak everything that is not entirely learnt classifies as mysticism . Therefore scientist should conduct the synthesis of a deep personal belief and a vast knowledge.