„Jest we mnie kraina przeźroczysta…”. O nocy rozumu i metaforze światła we wczesnych poematach Karola Wojtyły

Abstract

Celem szkicu jest wykazanie, że metaforyka poezji młodego Karola Wojtyły („Pieśń o Bogu ukrytym”, „Pieśń o słońcu niewyczerpanym”), wskazująca na doświadczenie kontemplacyjne, może być interpretowana niezależnie od perspektywy biograficznej i duchowości autora. Artykuł analizuje metaforykę światła oraz związane z nią pojęcie nocy rozumu, oznaczające mistyczny sposób poznania Boga. Metafory światła występują w poematach trzydziestoletniego Karola Wojtyły i jego rozprawie filozoficznej o mistyce św. Jana od Krzyża. Mimo oczywistego związku z biografią, ich interpretacja opiera się na cechach immanentnych poetyckiej mistyki Wojtyły.

The article has to show that the metaphors of the early poems of K. Wojtyła (“The Song of the Hidden God”, “Song of the Inexhaustible Sun”) can be interpreted not only as impression of his contemplative experience and biography. The text is focused on the metaphors of the Light and their associations with the night of the mind as a mystical recognition of God. They appear in the early poems of Karol Wojtyła and in his philosophical dissertation about the mysticism of St. John of the Cross. The interpretation of his poems is based on the immanent features of Wojtyła’s poetical mysticism.