Suffering as an Invocation of Mercy

Abstract

Opracowanie w znacznej mierze opiera się na nauczaniu i świadectwie św. Jana Pawła II. Szczególny akcent położono na stwierdzenie papieża-Polaka, że nie ma takiej nędzy i grzechu, z których Bóg nie mógłby człowieka podnieść. Przesłanie niniejszych refleksji wydaje się konkretne, pozytywne i aktualne w kontekście Roku Miłosierdzia przeżywanego w Kościele. Wpisuje się w służbę głębszego otwarcia człowieka na łaskę Bożego Miłosierdzia i powierzenia Mu swoich cierpień. Dynamika wywodu przechodzi od spojrzenia prowadzącego “głębiej” tego, kto cierpi, poprzez jego doświadczenie relacji z Miłosiernym, do szkoły “bogatszego człowieczeństwa”.The presentation is based largely on the teaching and testimony of Pope John Paul II. Particular emphasis was placed on the statement of Pope-Pole that there is no such misery and sin God could not raise up a man from. The message of the reflection seems concrete, positive and valid in the context of the Year of Mercy lived for in Church. It is in harmony with the service of human greater openness to the grace of God’s Mercy and entrusting all suffering to Him. The dynamics of the reasoning passes from the look “deeper” of the one who suffers, through his experience of the relationship with the Merciful, to the school of “greater humanity”.