Natura jako źródło wolności

Abstract

David C. Schneider in the article „Nature as the Well-Spring of Freedom” shows, based upon Catholic theology, especially the encyclicals of Paul VI Humanae Vitae and John Paul II Veritatis Splendor, that freedom is a tool to achieve perfection for a Christian, although it never leads to full perfection. God is the only one who is, while we are condemned to becoming. Having God’s perfection before our eyes, we can choose whether or not to „condemn ourselves” to getting better and better. If there is any aspect of negative freedom here, it is only in the context of breaking the person free from his own limitations. There is a real difference between a person and human nature, but it is not the opposition. A person means the highest human subjectivity and the human „me” in terms of one’s own being and action. On the other hand, nature means specific forms of immersion of a person into matter, biology and history. At the same time, the human nature, humanity, has such properties that allow a specific person to be a person. In and through the person, the human nature is integrated into one single supposition „human being” The human person is therefore a special compositum humanum.

David C. Schneider w artykule „Natura jako źródło wolności” ukazuje na podstawie katolickiej teologii, szczególnie encykliki Pawła VI Humanae Vitae i Jana Pawła II Veritatis Splendor, że wolność jest dla chrześcijanina narzędziem osiągania doskonałości, choć nigdy nie prowadzi do doskonałości pełnej. Bóg jest jedynym, który jest, my zaś skazani jesteśmy na nieustanne stawanie się. Mając przed oczyma doskonałość Boga, możemy wybierać, czy „skażemy się” na stawanie się coraz lepszymi, czy nie. Jeżeli pojawia się tu jakiś aspekt wolności negatywnej, to tylko w kontekście wyzwalania się osoby od własnych ograniczeń. Między osobą a naturą człowieka zachodzi realna różnica, jednakże nie jest to przeciwstawność. Osoba oznacza najwyższą podmiotowość ludzką oraz ludzkie „ja” w aspekcie własnego bytowania i działania. Natomiast natura oznacza konkretne postacie zanurzenia osoby w materię, biologię i historię. Przy czym natura ludzka, człowieczeństwo, posiada takie właściwości, które pozwalają konkretnemu człowiekowi być osobą. W osobie i przez osobę dokonuje się integracja natury ludzkiej w jedno jedyne suppositum „człowiek” Osoba ludzka jest więc szczególnym compositum humanum.