Oblicze fenomenu kidults

Abstract

Zjawisko kulturowe kidults zostało rozpoznane stosunkowo niedawno. Jest ono konsekwencją postępujących zmian cywilizacyjnych. Samo słowo kidults składa się z dwóch słów: „dziecko” i „dorośli”. Po raz pierwszy zostało użyte na łamach „The New York Times” w 1985 roku. Peter Martin zastosował go na określenie ludzi, którzy korzystając z doświadczeń swojej dorosłości, uciekają od jej trudów i zobowiązań. Są wprawdzie dorośli, ale pod wieloma względami ich poglądy i postawy kryją w sobie elementy zdziecinnienia. Tekst zawiera trzy części, których tytuły wskazują na jego treść: 1. Kim są kidults?, 2. Kidults w sferze społecznej, 3. Chrześcijaństwo wobec kidults. Można skonstatować, że dziś istnieje całe pokolenie kidults. Tacy ludzie uparcie kojarzą życie z dzieciństwem i młodością. Niestety, wiąże się to z osłabieniem czy nawet zanikiem etyki obowiązku i pracy, przy jednoczesnym hołdowaniu etyce hedonistycznej. Wydaje się, że chrześcijaństwo dysponuje skutecznymi środkami do przezwyciężania tego wszystkiego, co w fenomenie kidults stanowi egzystencjalne zagrożenie, kwestionuje dojrzałą dorosłość, zaciemnia świadomość nadprzyrodzonej godności człowieka, pogrąża go w marazmie duchowym i fałszuje obraz i podobieństwo Boga w człowieku. Najważniejszym środkiem jest moc czynnej miłości chrześcijańskiej, realizowanej w relacjach międzyosobowych.The kidults phenomenon was recognized relatively recently. It is a consequence of progressive civilization changes. The word kidults is a combination of two words: kid and adult. It was first used in “The New York Times” in 1985. Peter Martin applied it to describe people who take advantage of the experience of adulthood, while escaping from its hardships and responsibilities. They are in fact adults, but in many respects their views and attitudes contain elements of infantilization. The text consists of three parts, and the content is revealed in each title: 1. Who are kidults? 2. Kidults in the social sphere 3. Christianity and kidults. It may be noted that today there is a whole generation of kidults. Such people stubbornly associate life with childhood and adolescence. Unfortunately, this involves the weakening or even the disappearance of the ethic of work and responsibility, while a hedonistic ethic is espoused. It seems that Christianity has the means to effectively overcome that which in the kidults phenomenon constitutes an existential threat, disputes mature adulthood, obscures awareness of human dignity, plunges a person into spiritual apathy and distorts the image and likeness of God in man. The most important measure is the active power of Christian love, expressed in interpersonal relationships.