Szkic historii rozwoju lectio divina jako sposobu modlitwy i stylu życia chrześcijańskiego

Abstract

Refleksja na temat historii formowania się lectio divina pozwala stwierdzić, że lectio divina jest zarówno sposobem modlitwy, jak i stylem życia chrześcijańskiego. Świadczy o tym pobożność Izraelitów, dla których modlitwa Biblią była podstawową formą oddawania czci Bogu. Ta forma kultu kształtowała jednocześnie styl życia. Sytuacja wyglądała podobnie także w innych okresach historii. W czasach Jezusa i po nich odczytywano modlitewnie Pisma i starano się przenosić ich treść w życie codzienne. W średniowieczu lectio divina była obowiązkową praktyką duchową mnichów, kształtowała tym samym styl ich życia, którego fundamentem było Pismo Święte. Sobór Watykański II wezwał Kościół do odnowy biblijnej, czyli do odnowy relacji chrześcijanina ze Słowem Bożym. To wezwanie realizuje się dziś między innymi przez odnowienie praktyki lectio divina. Towarzyszy temu pogłębiona refleksja nad tym szczególnym sposobem modlitewnej relacji wierzących do Słowa Bożego.

The formation of lectio divina as both a method of prayer and a way of Christian life has been a parallel process unfolding throughout history. In all the analysed historical periods, both dimensions are present, making the history of lectio divina remarkably rich. It is also noticeable that during times when this method of prayer experienced a crisis, a similar decline affected the lifestyle that emerged from the continuous engagement with sacred texts. This illustrates the profound interdependence between the method of prayer and the way of life fostered by lectio divina. Another noteworthy aspect is the impact of the conciliar call for biblical renewal in the Church, which has led to a visible revival of lectio divina in recent years. As a result, the Holy Scripture is becoming increasingly popular among the faithful, offering them the opportunity to encounter the person of Jesus Christ more deeply and personally.