The Churches of Syriac Tradition in Dialogue

Abstract

Zgodnie z przyjmowanym powszechnie podziałem wyróżnia się istnienie trzech podstawowych tradycji chrześcijańskich: syryjskiej, greckiej i łacińskiej. Spośród nich tradycja syryjska uważana jest za najbliższą Ewangelii, bo z istoty jest tradycją semicką. Jej korzenie sięgają środowiska i mentalności Biblii. Na obecność dziedzictwa i tradycji syryjskiej w chrześcijaństwie uwrażliwił na nowo Sobór Watykański II. Wówczas też rozpoczął się okres wydobywania licznych skarbów duchowych tej tradycji dla dobra całego Kościoła. Obecnie istnieje trzynaście Kościołów przynależących do tradycji syryjskiej, zarówno zachodniej, jak i wschodniej oraz indyjskiej, uchodzącej za odrębną jej wersję, charakterystyczną dla terenu Indii. Kościoły syryjskie podejmują rozległą działalność ekumeniczną, która swój wyraz znajduje w różnych inicjatywach, mających na celu prowadzenie dialogu teologicznego i form praktycznej współpracy. Istnieje cała panorama dialogów pomiędzy różnymi Kościołami syryjskimi, które w ten sposób zmierzają do przywrócenia jedności podzielonego chrześcijaństwa syryjskiego. Największym forum dialogu, skupiającym osiem najważniejszych Kościołów syryjskich, jest Komisja Syryjska, powołana przez wiedeńską fundację Pro Oriente. Komisja ta w ciągu swej niewiele ponad dziesięcioletniej historii odbyła już osiemnaście spotkań, zajmując się kwestią nestorianizmu, chrystologią, wyjaśnieniami terminologicznymi, zwłaszcza z zakresu trynitologii, sakramentami i urzędem Piotra. Podejmowany przez Kościoły syryjskie dialog ekumeniczny nie jest jednak wolny od trudności. Należą do nich głównie konflikty i tarcia pomiędzy różnymi Kościołami tej tradycji, nie zawsze przychylna postawa indyjskich biskupów łacińskich wobec katolickich Kościołów syryjskich, historyczne uprzedzenia ortodoksyjnych Kościołów, zwłaszcza w Indii, wobec Kościoła katolickiego niedostrzegające zmian w katolickiej eklezjologii po Soborze Watykańskim II.