Reinterpretacja integralnego powstawania i rozwoju Kościoła. Niektóre aspekty trynitarnej i antropologicznej eklezjogenezy

Abstract

By advocating a dynamic concept of the Church, the author deviates from the position that Jesus directly and openly founded the Church. He even puts forward a thesis: this was not the main motive of His earthly activity. In his argumentation, he presents the divine-human community, whose shape depends both, on God's mercy, as well as on human freedom. Jesus, in fact, does not so much establish the institutional and charismatic community but, above all, does the will of his Father “My food is to do the will of Him who sent Me” (Jn 4:34). The departure from christomonism in ecclesiology results in the appreciation of trinitology, eschatology, pneumatology, anthropology, mariology and the intensification of missionary and ecumenical aspirations.

Opowiadając się za dynamiczną koncepcją Kościoła, a zwłaszcza ukazując starotestamentalną i nowotestamentalną eklezjogenezę, autor odchodzi od stanowiska, iż Jezus wprost i bezpośrednio założył Kościół. Stawia nawet tezę: nie to było głównym motywem Jego ziemskiej działalności. W uzasadnieniu prezentuje wspólnotę Bosko-ludzką, której kształt tak zależy od Trójcy Świętej i udzielającego się trynitarnie miłosierdzia, jak i od ludzkiej wolności, wypowiadającej się w świętości i grzechu. Jezus nie tyle bowiem funduje instytucjonalno-charyzmatyczną społeczność, ile przede wszystkim pełni wolę swojego Ojca: „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał” (J 4,34). Odchodzenie od chrystomonizmu w eklezjologii skutkuje dowartościowaniem trynitologii, eschatologii, pneumatologii, antropologii, mariologii oraz wzmożeniem dążeń misyjnych i ekumenicznych.