The Popes and the Idea of European Unity

Abstract

While Pius XII was almost existentially bound up with European thought and with the defence against anti-Christian ideologies, his two successors initiated a tentative of opening of the “Western European citadel” towards a dialogue with the outer world. John Paul II relaunched a new evangelisation instead of compromises with secularism and Marxism, but maintained a fundamental European optimism, whereas Benedict XVI did not hesitate to admit that the European culture, transformed into a laicist utopia which substitutes God by the obstinate self-will of man, could disappear, too.

Podczas gdy Pius XII był prawie egzystencjalnie związany z ideą europejską i obroną przed antychrześcijańskimi ideologiami, jego dwóch następców próbowało otworzyć „zachodnioeuropejską cytadelę” dialogu ze światem zewnętrznym. Jan Paweł II, zamiast iść na kompromis w sprawie sekularyzmu i marksizmu, zapoczątkował nową ewangelizację, ale zachował fundamentalny europejski optymizm. Benedykt XVI, wręcz przeciwnie, nie wahał się przyznać, że nawet kultura europejska, przekształcona w laicystyczną utopię, która zastępuje Boga wolą człowieka, może zaniknąć.