The Dynamic Nature of the Common Good as a Rudimentary Condition for Maintaining Social Resilience

Abstract

Długotrwały, harmonijny i w końcu zrównoważony rozwój dobra wspólnego zależy od wielu determinant. Równoważenie czynników destabilizujących trwałość zróżnicowanych dóbr wspólnych odbywa się przy kształtowaniu rezyliencji społecznej, którą w niniejszym opracowaniu analizuje się najpierw z perspektywy dynamicznej koncepcji człowieka, a następnie w uwarunkowaniach dynamiki świata społecznego. Pogłębienie i rozszerzenie koncepcji dobra wspólnego dokonało się ze względu na środowiskowe podstawy sprężystości społecznej, na tyle istotne dla życia społecznego, że pod względem etyczno-społecznym nauki socjologiczne wykazują uwarunkowania wyłaniania się zasady zrównoważonego rozwoju jako jednej z wielu szczegółowych pryncypiów etyczno-społecznych w katolickiej nauce społecznej. Zabezpiecza ona właściwe pojmowanie współzależności społeczno-środowiskowych, warunkowanych wdrażaniem zróżnicowanych czynników wynikających ze zmiennych procesów gospodarczych. Przechodząc od ogólnie rozumianych ujęć teoretycznych w naukach socjologicznych do praktyki społecznej, w artykule stwierdza się zrównoważoność dobra wspólnego, z jednej strony innowacyjną cechę bonum commune ze względu na pojawianie się kategorii sprężystości i rezyliencji społecznej w naukach ekonomicznych i we współzależnościach środowiskowo-gospodarczych. Z drugiej strony rezyliencję społeczną w nurcie filozofii społecznej dobrze tłumaczą klasyczne odniesienia do ujęć teoretycznych: polityczno-prawnych, społeczno-gospodarczych, historyczno-dynamicznych i aprioryczno-normatywnych. Filozofia społeczna stanowiąca życioda źródło dla katolickiej nauki społecznej wobec koncepcji rozwoju gospodarczego bywa wysoce marginalizowaną perspektywą etyczną. Następstwem braku sprzężenia zwrotnego etyki społecznej z dynamiką rozwoju gospodarczego są lokalne lub bardziej globalne perturbacje dobra wspólnego.

Long-term, harmonious and finally sustainable development of the common good depends on many determinants. Balancing the factors destabilising the durability of diverse common goods takes place while shaping social resilience, which in this study is analysed first from the perspective of the dynamic concept of man, and then in the conditions of the dynamics of the social world. Deepening and expanding the concept of the common good took place due to the environmental foundations of social resilience, which are so important for social life that in terms of ethics and social science, sociological sciences show the conditions for the emergence of the principle of sustainable development as one of many detailed ethical and social principles in Catholic social thought. It ensures proper understanding of socio-environmental interdependencies, conditioned by the implementation of various factors resulting from changing economic processes. Moving from generally understood theoretical approaches in sociological sciences to social practice, the article states the sustainability of the common good, on the one hand, an innovative feature of bonum commune due to the emergence of the category of resilience and social resilience in economic sciences and in environmental and economic interdependencies. On the other hand, social resilience in the current of social philosophy is well explained by classic references to theoretical approaches: political and legal, socio-economic, historical-dynamic and a priori-normative. Social philosophy, which is a life-giving sour for Catholic social thought in the face of the concept of economic development, tends to be a highly marginalised ethical perspective. The consequence of the lack of feedback between social ethics and the dynamics of economic development are local or more global perturbations of the common good.