Pochodzenie człowieka: o ewolucji, dewolucji przyrody, historii i prawdy

Abstract

In „The Descent of Man: On Evolution and the Devolution of Nature, History, and Truth”, Michael Hanby discusses how Darwinian theory’s collapse of ontological perfection into historical process undermines the intellect’s proper capacity to grasp natural wholes. Once we can no longer speak meaningfully of an intrinsic end for the sake of which a given thing exists, we can no longer speak meaningfully of things at all, let alone of a mind that can know them. „The negation of transcendence in the conflation of being and history, the ‘de-Platonization’ of nature that reaches the apex of its authority in Darwinian evolution, effected a corresponding transformation of what thinking now means, indeed in what we think there even is to think about” In order for science to operate at all, Hanby points out, it must continually borrow from the very metaphysics it purports to jettison.

W artykule „Pochodzenie człowieka: O ewolucji, dewolucji przyrody, historii i prawdy” Michael Hanby omawia, w jaki sposób rozpad doskonałości ontologicznej teorii Darwina w proces historyczny podważa właściwą zdolność intelektu do rozumienia całości naturalnych. Skoro nie możemy już dłużej mówić konkretnie o wewnętrznym celu, dla którego dana rzecz istnieje, nie możemy w ogóle już mówić o rzeczach konkretnie, nie mówiąc już o umyśle, który może je poznać. „Negacja transcendencji w połączeniu bytu i historii, ,deplatonizacja’ natury, która osiąga szczyt swojego autorytetu w ewolucji darwinowskiej, spowodowała odpowiednią transformację tego, co obecnie oznacza myślenie, a nawet o tym, co myślimy, że istnieje”. Aby nauka w ogóle działała, wskazuje Hańby, musi nieustannie zapożyczać z samej metafizyki, którą rzekomo odrzuca.