Dlaczego synodalność?

Abstract

The Church is the cultural memory of the Gospel of Jesus Christ. She always has a timehistorical dimension and therefore the theology of the signs of the times is to interpret significant events of the present in the light of the Gospel. With Vatican II came the era of the universal Church and the approaching end of the dominance of European Christianity. In this context, the synodal Church can and should present models for realizing herself globally. We do not know if and when the synodal process will bring with it a different Church order, but the existing system no longer works. Synodality does not primarily mean the decision-making process or constitutional structure of the Church, but rather a guiding idea or model of how the mission of God’s people in their journey through history should be lived and understood, the historical expression of universal communion. The lack of synodality is a crucial indicator of the Church’s lack of credibility. In the synodal process, the episcopal principle must guarantee the binding nature of the relevant learning processes and synodality remains open. The relationship between episcopacy and synodality is marked by constant tension and the challenge flowing from it is the only guarantee of balancing it. Synodality is therefore not a ready-made patent, but it can initiate and trigger action, thinking in the Church and with the whole world and lead to the emergence of the necessary charisms.

Kościół jest kulturową pamięcią Ewangelii Jezusa Chrystusa. Zawsze ma wymiar czasowo-historyczny i dlatego teologia znaków czasu powinna interpretować znaczące wydarzenia teraźniejszości w świetle Ewangelii. Wraz z Soborem Watykańskim II zaistniała w świecie epoka Kościoła powszechnego i zbliżanie się końca dominacji chrześcijaństwa europejskiego. W tym kontekście Kościół synodalny może i powinien przedstawiać modele realizowania go w skali globalnej. Nie wiemy, czy i kiedy proces synodalny przyniesie ze sobą inny porządek kościelny, ale dotychczasowy system już nie funkcjonuje. Synodalność nie oznacza przede wszystkim procesu decyzyjnego ani struktury konstytucyjnej Kościoła, ale raczej ideę przewodnią lub model tego, jak należy przeżywać i rozumieć misję ludu Bożego w jego wędrówce przez historię, historyczny wyraz powszechnej komunii. Brak synodalności jest przy tym decydującym wskaźnikiem braku wiarygodności Kościoła. W procesie synodalnym zasada biskupia musi gwarantować wiążący charakter istotnych procesów uczenia się, a synodalność pozostaje otwarta. Związek biskupstwa i synodalności jest nacechowany nieustannym napięciem, a płynące z tego wyzwanie pozostaje jedyną gwarancją jego równoważenia. Synodalność nie jest więc gotowym patentem, ale może zainicjować i wyzwolić działanie, myślenie w Kościele i wraz z całym światem oraz doprowadzić do pojawienia się koniecznych charyzmatów.