Penuria sacerdotum a powołanie diakona stałego. O pewnej fałszywej argumentacji

Abstract

This article constitues the voice in discussion concerning legitimacy of introducing permanent diaconate in Poland. The service of permanent deacons has been reinstated into Roman Church after ten decades. Such a decision has been taken during Second Vatican Council’s deliberations. The Council then, defined permanent diaconate as congruent and enduring hierarchic level of the Church. In Central and Eastern Europe – as well as in Poland – the service of permanent diaconate was almost entirely unknown, until the polish episcopal Conference in 2001, due to which the service of permanent deacons was introduced on the territory of Poland. Several years old presence of permanent deacons arose the discussion regarding the desideratum of implementing the office of permanent deacons in polish Church. Nonetheless, the arguments that emerge within conversation, wrongly represent the essence and character of permanent diacons service, mainly focusing on the lack of calling to ministry or the claim stating a sufficient number of the abovementioned deacons. Thus, this perspective is marked by pragmatic -functional approach disregarding theological aspect, which should be in the first place.Niniejszy artykuł stanowi głos w dyskusji na temat zasadności wprowadzenia w Polsce diakonatu stałego. Posługa diakonów permanentnych została przywrócona w Kościele rzymskim po ponad dziesięciu wiekach. Była to decyzja podjęta podczas obrad Soboru Watykańskiego II, który wskazał na diakonat stały jako na właściwy i trwały stopień hierarchiczny Kościoła. W Europie Środkowo-Wschodniej – w tym i w Polsce – przez długi czas posługa diakonów stałych była prawie w ogóle nieznana. Dopiero decyzja Konferencji Episkopatu Polski z 2001 r. umożliwiła wprowadzenie tego rodzaju posługi na terytorium Polski. Kilkunastoletnia obecność diakonów stałych naznaczona jest także dyskusją o potrzebie wprowadzenia w Kościele w Polsce urzędu diakona stałego. W debacie na ten temat nierzadko przywoływane są argumenty, które błędnie ujmują istotę oraz charakter posługi diakonów stałych. Łączą się one jedynie z kontekstem braku powołań kapłańskich lub ich wystarczającej liczby. Perspektywa ta charakteryzuje się ujęciem pragmatyczno-funkcjonalnym, a pomija aspekt teologiczny, który powinien być na pierwszym miejscu.