The Term ζητέω in the Gospel of St. Luke: A Linguistic-Exegetical Study

Abstract

W niniejszym artykule zostało postawione pytanie o znaczenie czasownika ζητέω w różnych kontekstach Ewangelii św. Łukasza ze szczególnym uwzględnieniem podmiotu działania określonego jako ζητέω. Aby móc dokonać odpowiednich analiz, teksty, które zawierają jakiekolwiek teologiczne znaczenie tego pojęcia, zostały usystematyzowane w cztery grupy tematyczne, którym odpowiadają poszczególne rozdziały. Pierwsza grupa tekstów to ta, w której Bóg jest podmiotem ζητέω (12,47-48; 13,6-9; 15,8-10; 19,9-10). W drugiej grupie tekstów występują czasowniki, które wskazują na pozytywny aspekt poszukiwania Jezusa (2,48-49; 6,17-19; 19,2-4; 24,4-7). Trzeci paragraf zawiera największą grupę tekstów, które określają negatywny aspekt poszukiwania Jezusa (9,7-9; 11,15-16; 11,29-32; 19,47-48; 20,19; 22,1-6). Ostatni czwarty paragraf zawiera aż cztery różne zastosowania czasownika ζητέω. Odnajdujemy go w dwóch tekstach mówiąc o Królestwie Bożym (11,9-10; 12,29-32). Aby osiągnąć cel, użyliśmy metody analizy lingwistycznej, który składa się z czterech etapów: a). analiza kontekstualna; b). analiza syntaktyczna; c). analiza semantyczna; d). analiza pragmatyczna, zawierająca kontekst sytuacyjny i kontekst współczesny. Po przeprowadzonych badaniach dochodzimy do wniosku, że w Ewangelii wg. św. Łukasza jest cały szereg bardzo różnorodnych znaczeń czasownika ζητέω. Sens tego czasownika uzależniony jest od kontekstu oraz podmiot działania. Może wyrażać całkiem przeciwne uczucia i przeżycia. Zastosowanie tego czasownika przez autora natchnionego w różnych okolicznościach, demonstruje głęboką troskę Boga o człowieka i jego los. Ukazuje nam również pozytywne jak i negatywne uczucia człowieka względem Boga wcielonego w Jezusie z Nazaretu.