Kapłan jako słaby i grzeszny sługa w modlitwach Mszy św. liturgii zachodniosyryjskiej

Abstract

Posługa liturgiczna kapłana jest ściśle związana z rzeczywistością, która przez wierzących rozumiana jest jako „święta”. Taki stan rzeczy zakłada, że sprawujący najświętsze tajemnice kapłan powinien być doskonałym przykładem dla swoich współwyznawców. Jednakże ludzka natura kapłana podobnie jak każdego innego człowieka jest słaba i grzeszna. Niniejszy artykuł stanowi studium zbioru modlitw z liturgii Mszy świętej (Qurbono) tradycji zachodnio-syryjskiej, które odnoszą się do słabości i grzeszności celebrującego ją kapłana. W przebiegu liturgii wynotowano dwadzieścia trzy modlitwy i aklamacje odnoszące się bezpośrednio do osoby celebransa. Stając przed Bogiem, pozostaje on grzesznikiem, którego grzechy są wielkie i niezliczone. Teksty tzw. modlitw penitencjalnych uświadamiają go, że aby sprawowana przez niego liturgia była godną, potrzebuje on boskiego przebaczenia, gdyż tylko wtedy jego „słabe i grzeszne ręce” będą zdolne wypełnić kapłańską posługę na rzecz zgromadzonej wspólnoty i całego Kościoła. Dlatego też te modlitwy są recytowane nie tylko przez sprawującego liturgię prezbitera czy biskupa, ale także przez wiernych.

The liturgical ministry of the priest is closely connected with divine service, which he administers on behalf of the Christian congregation gathered together in prayer. This state presupposes that the priest who is celebrating the Holy Mass should be a perfect model for his co-believers. However, because of the complications of human nature, it seems to be impossible not to acknowledge the weakness and sinfulness in the lives of priests. In this paper the Author, taking into consideration the traditional teaching on the priesthood with the prayers of the Holy Qurbono in the West Syrian Tradition, highlights the prayers where the priest confesses many times his human sinfulness asking the Lord for divine mercy to ensure that he is indeed truly worthy to participate in the sacred mysteries with his community. It is significant surely that there are twenty-three references directly towards the priest himself. Standing in front of God he remains as a sinner, whose faults are great and countless. The texts of the penitential prayers make him aware that to ensure that the celebration is worthy, he needs divine forgiveness, because only then are his “weak and sinful hands” able to fulfil the priestly service on behalf of the community gathered there in the church.