Współczesne wyzwania teologiczno-pastoralne a performatywna lekcja religii

Abstract

Ostatnia dekada wyraźnie pokazuje, że dzieci i młodzież w Polsce coraz częściej znajdują się poza spektrum oddziaływania religii zinstytucjonalizowanej. Sekularyzacja, zrywanie z tradycją, dystansowanie się od instytucji Kościoła i indywidualizacja wiary stawiają przed nowymi wyzwaniami nie tylko edukację religijną, ale także teologię. Jednym z takich naglących wyzwań jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, jak przedstawić religię w całej jej głębi i szerokości, w praktyce i teorii, w czynie i słowie, ale także wskazanie możliwości wzmocnienia jej przekazu za pomocą przestrzennej, fizycznej, scenicznej i gestykulacyjnej prezentacji. W tym sensie niniejszy artykuł stanowi próbę otwarcia dyskusji wokół możliwości adaptacji performatywnej lekcji religii w polskich szkołach, która skutecznie mogłaby uatrakcyjnić dydaktyczny aspekt tego przedmiotu oraz umożliwić uczniom zdobycie głębokich i, przede wszystkim, indywidualnych doświadczeń religijnych.

The last decade clearly shows that children and youth in Poland are more and more often outside the spectrum of the influence of institutionalized religion. Secularization, breaking with tradition, distancing oneself from the institutions of the Church and the individualization of faith pose new challenges not only to religious education, but also to theology. One of such urgent challenges is the search for an answer to the question of how to grasp religion in all its depth and breadth, in practice and theory, in deed and word, but also to indicate the possibility of strengthening its message through spatial, physical, scenic and gestural presentation. In this sense, this article is an attempt to open a discussion around the possibility of a performative adaptation of religion lessons in Polish schools, which could effectively make the teaching of this subject more attractive and enable students to gain deep and, above all, individual religious experiences.