Resovia Sacra, 2022, Tom 29
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/36253
Przeglądaj
Ostatnie zgłoszenia
Pozycja Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Stawach w diecezji pińskiej w świetle inwentarza z 18 września 1930 rokuŻurek, Waldemar W. (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Miejscowość Stawy w województwie brzeskim Wielkiego Księstwa Litewskiego znana już była w połowie XV wieku. W 1460 roku Joanna (lub Jan) i Jerzy Stawscy ufundowali w swoim majątku i miejscowości Stawy pierwotny kościół. Nowy kościół w Stawach zbudowano w pierwszej połowie XVIII wieku. Konsekrował go w 1739 roku biskup łucki jako kościół parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i Jakuba Większego Apostoła w Stawach, w dekanacie Kamieniec Litewski. W 1864 roku parafia w Stawach został skasowana, a jej świątynię przejęli prawosławni. W 1919 roku powróciła do katolików, a miejscowość w granice II Rzeczypospolitej, w diecezji mińskiej. W 1925 roku parafia Stawy znalazła się w nowo powstałej diecezji pińskiej. Prezentowany inwentarz parafialnego kościoła stawskiego sporządził dotychczasowy proboszcz ks. Aleksander Swerpel i dnia 18 września 1930 roku przekazał wraz z parafią swemu następcy ks. Leopoldowi Mackiewiczowi.Pozycja 80-ТАРІЧНИЦЯ СМЕРТІ РАДЯНСЬКОГО ЗАСЛАНЦЯ КСЬОНДЗА РОМАНА НЄВІТЕЦЬКОГО 1891-1942Журек, Вальдемар В. (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Urodzony w okresie niewoli narodowej w Wielkopolsce, a wychowany w duchu narodowym i katolickim przez rodziców, Roman Niewitecki zdecydował się realizować powołanie kapłańskie i zakonne u salezjanów. Jego formacja i nauka zostały przerwane mobilizacją do wojska pruskiego po wybuchu I wojny światowej, z której powrócił po przeszło pięciu latach jako inwalida wojenny. Osiągnął upragnione kapłaństwo w 1926 roku święceniami w Turynie. Jego praca kapłańska skupiła się na placówkach dydaktyczno-wychowawczych, głownie na stanowisku przełożonego w Pogrzebieniu na Górnym Śląsku i w Daszawie koło Stryja. W czerwcu 1940 roku został aresztowany przez sowieckie NKWD. Wywieziony do Karelo-Fińskiej Republiki Sowieckiej, półtora roku później zmarł w okropnych warunkach bytowych i pracy w łagrze. Salezjanie dopiero w 1946 roku dowiedzieli się o czasie i miejscu śmierci ks. Romana Niewiteckiego.Pozycja Podania i artefakty potwierdzające misję Pawła w HiszpaniiWyrzykowski, Mateusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)In the Letter to the Romans, Paul expresses his desire to go to Spain to preach the Gospel there. However, the Acts of the Apostles do not describe this event, so we are not able to clearly state whether it took place on the basis of the Bible. This article aims to present the evidence that proves it was carried out. The first part presents the indirect evidence found in the New Testament – determination to reach new cities and win the trial. Then, texts from the broadly understood tradition are presented. They clearly confirm the trip and provide a number of details, which proves their credibility. The third part contains knowledge of history and archeology. It allows to determine the probability of crossing to the Iberian Peninsula in the 1st century AD. Presented legends and artifacts confirm the possibility of the Apostle of the Nations preaching on the Iberian Peninsula. However, he had to obtain logistical, linguistic, and financial support from Christians living in Rome.Pozycja „Dzieje Checheł”. Recenzja klasycznej monografii miejscowości autorstwa Elżbiety BujaczWoźny, Grażyna (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Pozycja Przez oścień i słabość do mocy i łaski. Słowo Pana w 2 Kor 12,9 jako retoryczno-teologiczny klimaks Pawłowej „Mowy głupca”Wojnicki, Arkadiusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)W dzisiejszej biblistyce użycie metody retorycznej do analizy Corpus Paulinum pozwala na zrozumienie nie tylko struktury Pawłowych listów, ale także używanej terminologii i stojącej za nią teologii Apostoła Narodów. „Mowa głupca” zawarta w 2 Kor 11-12 zmierza ku swojemu szczytowemu punktowi, jakim jest rzadkie w listach Pawłowych słowo Pana (Herrenwort): „Wystarczy ci mojej łaski, moc bowiem w słabości się doskonali” (2 Kor 12,9). Artykuł, bazując na założeniach metody retorycznej, podejmuje analizę perykopy 2 Kor 12,7-10 i użytych przez Pawła par terminów σκόλοψ – ἀσθένεια i δύναμις – χάρις, by rzucić światło na jej teologiczną interpretację. Użycie słowa Pana jako sententia okazuje się być kluczem do przeprowadzenia synkrisis zarówno Pawła z Chrystusem, jak i z adresatami listu, a nawet z każdym chrześcijaninem.Pozycja Rola kierownika duchowego w życiu profesor Anny Świderkówny na podstawie listów ojca Augustyna Jankowskiego OSBWitkowska, Urszula (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Przedmiotem artykułu jest refleksja na temat zaangażowania prof. Anny Świderkówny (papirolożki) w działalność popularyzatorską dotyczącą Biblii. Jego tłem jest wieloletnia relacja z kierownikiem duchowym i przyjacielem – ojcem Augustynem Jankowskim OSB – redaktorem naukowym Biblii Tysiąclecia. Podstawą interpretacji twórczości A. Świderkówny są listy duchownego do penitentki pisane na przestrzeni 30 lat, konfrontowane z jej wypowiedziami zawartymi w wywiadzie-rzece pt. Chodzić po wodzie. Dzięki tym źródłom możemy rekonstruować kierunek, w którym zmierza uznana badaczka, a jednocześnie penitentka. Ta relacja ma istotny wpływ na podejmowane przez nią decyzje, w tym także na kształt jej twórczości.Pozycja Hugona ze św. Wiktora mediewistyczna „arcula memoriae” w świetle klasycznego dyskursu wokół „pamięci”Wierdak, Damian (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Struktura artykułu ma charakter dychotomiczny: w pierwszej części autor wskazuje źródła i odcienie klasycznej sztuki pamięci, zaś w drugiej koncentruje się na pamięciowej wizji Hugona ze św. Wiktora. Podstawowym celem niniejszego artykułu jest przedstawienie koncepcji pamięci Hugona ze św. Wiktora (1096-1141), wybitnego mistrza w Opactwie św. Wiktora pod Paryżem. Hugon, w dziele Didascalicon, opisując pamięć używa określenia «arcula memoriae». Termin ten ma pokazać olbrzymi potencjał pamięci ludzkiej. Średniowieczna koncepcja pamięci Hugona zrodziła się dzięki klasycznym koncepcjom pamięci. Spośród nich, największy wpływ na wykrystalizowanie się Hugona «arcula memoriae» miała teoria pamięci św. Augustyna. Autor wyraża nadzieję, że zaprezentowanie «arcula memoriae» Hugona jeszcze bardziej ukaże, jak wielka siła tkwi w pamięci człowieka.Pozycja Sprawozdanie z działalności Diecezjalnego Studium Organistowskiego w Rzeszowie za rok Szkolny 2021/2022Widak, Andrzej (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Pozycja Ks. Jan Konopka (1874-1944)Walicki, Bartosz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Ks. Jan Konopka urodził się 29 maja 1874 r. w Woli Antoniowskiej. Był absolwentem Gimnazjum w Rzeszowie. Przygotowanie do kapłaństwa odbył w Seminarium Duchownym w Przemyślu. Sakrament święceń przyjął 30 czerwca 1901 r. Pracował jako wikariusz w Tuligłowach (1901-1904), Dydni (1904-1908) i Lubeni (1908-1912). W roku 1912 został zamianowany proboszczem parafii w Leszczawie Dolnej, a w 1916 roku proboszczem parafii w Stobiernej. Prócz zwykłej pracy duszpasterskiej zajął się doposażeniem kościoła. Był zaangażowany w działalność społeczną i organizacyjną. Zmarł 29 lutego 1949 r.Pozycja Teistyczny ewolucjonizm Keitha Warda: rekonstrukcja i krytykaTwardowski, Mirosław (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Na przestrzeni ostatnich dekad pojawiła się nowa forma materializmu, tzw. nowy ateizm, kwestionująca ideę obiektywnego celu we Wszechświecie. Wielu współczesnych myślicieli, nie zgadzając się z takim stanowiskiem, tłumaczy pochodzenie i naturę Wszechświata poprzez odwołanie się do rzeczywistości transcendentnej. Jeden z nich, Keith Ward, przekonuje, że wiara w Boga nie tylko pozostaje w zgodzie ze współczesną nauką, lecz twierdzi również, że odwołanie się do Najdoskonalszej Istoty, która całą istniejącą rzeczywistość stwarza swoim wolnym aktem, jest logicznie spójnym i zarazem najlepszym wyjaśnieniem pochodzenia i natury Wszechświata. Jeśli Wszechświat został stworzony przez Boga, to z pewnością w określonym celu. Początkowe stany fizyczne i prawa rządzące Wszechświatem są takie, a nie inne, ponieważ wydają się dokładnie tym, co jest wymagane, aby umożliwić specyficzne wewnętrzne dobra tego Wszechświata. Wyjaśnienie osobowe, w kategoriach celów i wartości, różni się od wyjaśnienia naukowego w kategoriach początkowych stanów fizycznych i przewidywalnych praw. Jeśli chcemy wyjaśnić nasz Wszechświat, do wyjaśnienia naukowego należy dodać wyjaśnienie osobowe.Pozycja Operational Concepts in the History of Embryology: Methodological StudySzkutnik, Dariusz Adam (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)The aim of the present work is to discuss select concepts called by me “operational concepts.” Despite the fact that they were introduced to biological research from different epistemological perspectives, they have all played an important role in the development of embryology as a science. They have been useful cognitively in planning observations and biological experiments in the area of morphogenesis. They have constituted an essential causal element of theories explaining and describing the course of epigenetic processes.Pozycja Sprawczy charakter Słowa Bożego w liturgii. Zagadnienia wybraneSzczych, Jan (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)The Post-Synodal Apostolic Exhortation Verbum Domini of Pope Benedict XVI (2010) puts forward the issue of the causative power of the Word of God in the liturgy (VD, 53, 56). The document teaches that during the celebration of the liturgical rites we are dealing with the Word of God which accomplishes what it says (cf. VD, 53). The biblical message presents us with God as speaking and acting. In the Bible the Word of God has a creative power, thus its essential attribute is its inseparable connection with action. “But when the fullness of time had come” (Gal 4,4), actualizing itself the Word of God turned into the living Gospel in the person of Jesus Christ. Incorporated in Christ the salvific action was consolidated and entrusted to the Church, which through the liturgy prolongs it in time, so that the faithful can unceasingly experience the Lord’s presence “until he comes” (1 Cor 11,26). The salvific presence of Christ in the celebrations of the Church sets the parameters for the performative character of the Word of God in the liturgy.Pozycja Ojczyzna w świetle twórczości księdza profesora Czesława Stanisława BartnikaStepulak, Marian Zdzisław (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Problematyka ojczyzny zajmuje w twórczości Księdza Profesora Czesława Stanisława Bartnika znaczące miejsce. W tym kontekście należy zwrócić uwagę na biografię Profesora. Tutaj bowiem można odnaleźć genezę zainteresowania się tą problematyką. Istotnym elementem artykułu jest analiza pojęcia „ojczyzna”. Stanowi ono korelat pojęcia naród. Ojczyzna przedstawiona jest w aspekcie historycznym, biblijnym i państwowym. Ojczyzna skupia ludzi poprzez tę samą historię, wspólnotę działania i losów życia materialnego i duchowego. Ważne miejsce w tym artykule zajmuje kwestia chrześcijańskiego rozumienia teologii ojczyzny. Ojczyzna w tym przypadku kojarzy się z pierwszą miłością i całą mistyką życia. Ojczyzna ziemska jest wspaniałym darem Boga. Profesor Bartnik zwraca szczególną uwagę na Polskę jako ojczyznę. Polska jako ojczyzna przechodzi proces tworzenia od ponad tysiąca lat, dojrzewa i równocześnie nie jest do końca definiowalna, jak każde ludzkie misterium. Aktualnie Polska przeżywa wiele negatywnych działań podejmowanych przez decydentów w Unii Europejskiej. Ksiądz Profesor Bartnik opisywał patriotyzm jako postawę. Na tę postawę składają się takie komponenty jak: przekonanie o podstawowej wartości ojczyzny, żywienie do niej stosunku i miłości oraz praca dla niej.Pozycja Systemowy charakter filozofii ArystotelesaSołtys, Andrzej (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Artykuł nawiązuje do żywej dyskusji dotyczącej charakteru filozofii Arystotelesa. Jakkolwiek wielu komentatorów Arystotelesa potwierdza systemowy charakter jego filozofii, to są również i tacy, którzy traktują go jako myśliciela analitycznego, a nawet antysystemowego. W niniejszym studium parcjalnie uzasadnia się twierdzenie, iż Arystoteles w konfrontacji z idealizmem poznawczym Platona tworzy własny system filozoficzny. W uzasadnieniu wyodrębnia się bazowy czynnik systemotwórczy, którym jest realizm poznawczy, a następnie wykazuje się, że czynnik ten jest ogniskową filozoficznego poznawania i wyjaśniania bytu ludzkiego, jego działania oraz sprawności (cnót), jakie nabywa ludzki rozum przez własne działanie. Niniejsze uzasadnienie wysuniętego w pracy twierdzenia opiera się na zasadniczych przesłankach: pluralizm bytowy jest jednością, a zatem sam byt jest systemem; filozofia w myśl arystotelesowskiego pojęcia jest całościowym, przyczynowym i ostatecznym poznaniem bytu; w taki sposób Arystoteles wyjaśnia byt ludzki, jego działanie oraz nabywane przez niego sprawności. Ukierunkowanie filozofii na poznawanie wskazanych obszarów realnego bytu parcjalnie dowodzi systemowego charakteru jego filozofii. Powodem podważania przez komentatorów systemowego charakteru filozofii Arystotelesa jest ich błędna interpretacja metody historyzmu stosowanej przez Stagirytę, sugerująca, że ten uprawia filozofię na poziomie metaprzedmiotowym.Pozycja „…a lasy od Warty do Noteci będą nasze”. Ruch oporu w Puszczy Noteckiej w latach 1939-1945Słabig, Arkadiusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)W wyniku ekspansji terytorialnej III Rzeszy i przegranej przez Polskę kampanii wrześniowej 1939 roku ziemie wielkopolskie, jako Okręg Rzeszy Poznań, a później Kraj Warty, stały się częścią nazistowskich Niemiec. Polacy zamieszkujący rozległe tereny ówczesnych powiatów czarnkowskiego, szamotulskiego i międzychodzkiego, porośnięte lasami Puszczy Noteckiej, podzielili los swoich rodaków żyjących pod twardymi rządami namiestnika Arthura Greisera. Od 1940 r. tworzyli zalążki organizacji konspiracyjnych. W czerwcu 1943 r. zostały one scalone z Armią Krajową. Leżące nad Notecią Drawsko stało się siedzibą Obwodu AK Czarnków o kryptonimach „Czerep” i „Czułkowce”. W głębi puszczy utworzono niewielki oddział partyzancki, który w latach 1943-1944 przeprowadził wiele udanych akcji rekwizycyjnych i dywersyjnych. Kilka z nich miało miejsce na terenie tzw. Starej Rzeszy, tuż za dawną linią graniczną. Oddziałem dowodził podporucznik C.W. Edmund Maron ps. „Mur”/„Marwicz”. Antyniemieckie ogniwa konspiracji w Puszczy Noteckiej zostały rozwiązane w styczniu 1945 r., wraz z wkroczeniem Armii Czerwonej. Jednak już w kwietniu tego roku powstały w lasach między Wartą a Notecią nowe partyzanckie grupy przetrwania. Składały się z dawnych żołnierzy Armii Krajowej oraz dezerterów z „Ludowego” Wojska Polskiego i Milicji Obywatelskiej. Przestały istnieć w lipcu 1945 r. w wyniku obław Wojsk Wewnętrznych NKWD i działań Grupy Operacyjnej Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Poznaniu. Duży wpływ na „wyjście z lasu” miała też zapowiadana amnestia. Członkowie grup partyzanckich z Puszczy Noteckiej za swą minioną działalność byli represjonowani aż do 1956 roku.Pozycja Towarzyszenie małżeństwom mieszanym. Perspektywa pastoralna Kościoła rzymskokatolickiegoSiduniak, Michał (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Artykuł ma na celu ukazanie najważniejszych zadań duszpasterskiego towarzyszenia małżeństwom mieszanym w Kościele rzymskokatolickim. Analizując źródła teologiczne, autor wyodrębnia trzy zasadnicze zadania pastoralne: towarzyszenie narzeczonym w przygotowaniu do małżeństwa, umacnianie miłości i wiary małżonków oraz wsparcie rodziców w dziele wychowania dzieci. Wnioski z badań: 1) W przygotowaniu do małżeństwa mieszanego warto podkreślać potrzebę poznania wspólnego dziedzictwa oraz wykrycia zagrożeń, a także pomagać parom w uporaniu się z nimi. 2) W ramach utrwalania wzajemnej miłości i wiary małżonków kluczowe wydaje się wsparcie w praktykowaniu modlitwy małżeńskiej oraz dialogu. 3) W dziele wychowania dzieci należy wspierać starania małżonka rzymskokatolickiego w jego zobowiązaniach oraz umacniać odpowiedzialność współmałżonka za wychowanie w wierze potomstwa ochrzczonego w Kościele rzymskokatolickim.Pozycja Przeszkoda węzła jako legalne zabezpieczenie przymiotu nierozerwalności małżeństwaSajkowski, Mateusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Głównym problemem niniejszego artykułu jest kwestia określenia wzajemnej relacji pomiędzy przymiotem nierozerwalności małżeństwa i przeszkodą węzła. Aby zrealizować powzięte zamierzenie badawcze, skupiono się na scharakteryzowaniu zakresu obu tych – newralgicznych dla chrześcijańskiej wizji małżeństwa – pojęć. Nierozerwalność bowiem to kategoria teologiczna przynależąca do istoty małżeństwa, czyli rzeczywistości naturalnej, którą Pan Jezus podniósł do godności sakramentu. Natomiast władza kościelna, od stuleci strzegąc takiej właśnie koncepcji małżeństwa, dokonała transpozycji reguły nierozerwalności na grunt prawa kanonicznego. Impedimentum legaminis poprzez zaliczenie w poczet przeszkód zrywających skutecznie chroni instytucję małżeństwa, dzięki zakazowi zawierania nowego węzła przez osobę trwającą w związku małżeńskim, przed rozmaitymi nadużyciami ze strony nieuczciwych nupturientów, zabezpieczając jednocześnie przymioty małżeństwa, a zwłaszcza zaś rzeczoną indissolubilitas.Pozycja Pieśni i inne formy śpiewane ku czci św. Józefa jako wyraz kultuPrzywara, Agnieszka (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Trudno sobie wyobrazić Mszę świętą lub inne nabożeństwo liturgiczne bez stosownie dobranych pieśni. To dzięki tego typu utworom modlitewne spotkania wspólnoty nabierają uroczystego charakteru. Polska pieśń kościelna jest postrzegana jako bardzo ważny element w dziejach polskiej kultury religijnej, gdyż rozwijając się przez wieki, spełniała i spełnia nadal określoną rolę nie tylko na płaszczyźnie wiary, ale i w życiu literackim, muzycznym i społecznym narodu. Dzięki pieśni kościelnej w wielu przypadkach został zachowany język ojczysty, jak również świadomość i tradycja narodowa. Pierwsze pieśni religijne w Polsce zaczęły pojawiać się już w XIII wieku. W tamtym też okresie upatruje się źródeł polskich pieśni nabożnych. Wśród pieśni ku czci świętych pańskich znajdują się także pieśni poświęcone osobie św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Ich popularność wiąże się z rozwijającym się w Polsce kultem św. Józefa i przypada głównie na XVII i XVIII wiek. Najstarsze pieśni poświęcone Cieśli z Nazaretu wywodzą się z Godzinek o św. Józefie, które ukazały się drukiem w roku 1645. Na równi z godzinkami rozwijały się inne formy słowno-muzyczne, takie jak litanie poświęcone osobie tego Wielkiego Patrona. Najliczniejszą grupę stanowią jednak pieśni, których największy rozkwit przypada na wiek XVIII. Do czasów współczesnych zachowało się około stu pieśni z okresu XVII-XIX w. i pewna ich część jest do dziś śpiewana przez wiernych. Pieśni ku czci św. Józefa znalazły swoje miejsce w drukowanych śpiewnikach, wśród których największą popularność zdobył tzw. Śpiewnik Siedleckiego. Pojawiło się również kilka publikacji, w których zamieszono wyłącznie pieśni związane z osobą św. Józefa. Z racji rosnącej popularności kultu Opiekuna Dzieciątka Jezus wciąż powstają nowe pieśni, które pomagają wiernym wielbić Boga poprzez wstawiennictwo tego Wielkiego Patrona.Pozycja Św. Katarzyna ze Sieny i jej wkład w odnowę KościołaNoworol, Anna M. (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Święta Katarzyna ze Sieny była tercjarką dominikańską, dziewicą. Przyczyniła się do reformy Kościoła; uświadomiła papieżowi jego błąd, dzięki czemu powrócił z Awinionu do Rzymu. Napisała setki listów do duchowieństwa, polityków i innych osób, w trosce o pokój i dobro Kościoła. Jej namowa papieża Grzegorza XI do powrotu z Awinionu do Rzymu ma symboliczne, ponadczasowe znaczenie, mianowicie Kościół trwa dzięki swojej niezmienności; tego potrzebował wtedy, by wrócić do wiecznej tradycji, tego Kościół potrzebuje i dziś, by powrócić do swoich korzeni.Pozycja Mocne wołanie o człowieka w przestrzeni popandemicznej, zmediatyzowanej i wojennej – perspektywa koniecznej personalistycznej edukacji społecznejMiąso, Janusz (Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara w Rzeszowie, 2022)Coraz głośniej pada swoistego rodzaju mocne wołanie o człowieka, o człowieczeństwo, szczególnie w klimacie pewnego słabnięcia pierwiastka ludzkiego, jak to trafnie diagnozuje profesor Jan Szmyd. Pandemia, mediatyzacja, a zarazem technokracja, wojna na Ukrainie, ze straszliwym barbarzyństwem rosyjskim i zarazem heroizmem Ukrainy, odsłoniły ogromną skalę problemów ludzkich, społecznych, ekonomicznych. Pokazały dramaty indywidualne ludzkie, rodzinne, społeczne, które rozrywają wprost serce, szczególnie dramaty dzieci. Aby nie pozostać bezradnymi, koniecznością chwili jawi się potrzeba personalistycznej edukacji społecznej, gdzie człowiek jako Osoba, szczególnie w wymiarze właśnie społecznym będzie znów na nowo w centrum, jako bezcenna wartość, którą trzeba koniecznie znów na nowo zobaczyć, promować, pielęgnować i edukować.