„Przypomnij sobie…” (Ap 2,5; 3,3). Duch Święty żywą pamięcią Kościoła w świetle Apokalipsy Janowej

Abstract

Duch Święty przypomina Kościołowi wszystko, co Jezus powiedział i uczynił. Dwa teksty z Apokalipsy Janowej wskazują wyraźnie na tę funkcję Parakleta, który mówi do wspólnoty, odwołując się jednocześnie do jej pamięci: w Liście do Kościoła w Efezie (2,5) oraz w Liście do Kościoła w Sardach (3,3). Oba pisma zawierają imperatyw „przypomnij sobie”. W ich świetle staramy się odpowiedzieć na podstawowe pytanie: o czym Duch Święty przypomina Kościołowi? Analizowane teksty, w których Duch Święty wzywa wspólnotę Kościoła do pobudzenia pamięci, wyraźnie wskazują, że chodzi przede wszystkim najpierw o przypomnienie fundamentów chrześcijańskiej wiary (Wcielenie, misterium paschalne) oraz tożsamości chrześcijan, przez chrzest złączonych z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusem i zrodzonych do nowego życia. Wezwanie do pamiętania jest równoznaczne z koniecznością gorliwego strzeżenia depozytu wiary oraz nawracania się, to znaczy przyjmowania mentalności i zamysłu samego Boga, co dalej ma owocować konkretnymi czynami wiary. Motywacją do takiej postawy chrześcijan jest pamięć o dobrodziejstwach i darach Boga. Duch Święty, nazywany przez Katechizm Kościoła Katolickiego „żywą pamięcią Kościoła” (1099), pobudzając i aktywując pamięć wspólnoty, mobilizuje do żywej i owocującej wiary, która wyraża się w prawdziwym chrześcijańskim świadectwie przynależności do Jezusa, braterskiej miłości oraz gorliwym głoszeniu Dobrej Nowiny.

The Holy Spirit reminds the Church about everything that Jesus said and did. Two texts from the Book of Revelation clearly point to this function of the Paraclete, who speaks to the community, at the same time referring to its memory. The texts are from the Letter to the Church in Ephesus (2:5) and the Letter to the Church in Sardis (3:3), both containing an imperative to “remember.” In their light, we attempt to answer the basic question: What does the Holy Spirit remind the Church about? The analyzed texts, in which the Holy Spirit calls upon the Church community to stimulate memory, clearly indicate that the main issue, first and foremost, is remembering the foundations of the Christian faith (Incarnation, paschal mystery) and the identity of Christians united, through baptism, with the crucified and risen Jesus and born into a new life. The call for remembering expresses the fundamental need to eagerly guard the repository of faith and conversion, that is, to accept God’s intention and plan, which ought to lead to concrete acts of faith. The motivation for such an attitude on the part of Christians is the memory of God’s kindness and gifts. The Holy Spirit, called by The Catechism of the Catholic Church “the Church’s living memory” (1099), as it stimulates and activates the memory of the community, will mobilize believers to a living and fruitful faith. This in turn is expressed in a true Christian testimony of belonging to Jesus, brotherly love, and zealous proclamation of the Good News.