Atlantyda – fantazmat poetów i hochsztaplerów. Modernistyczne wizje literackie na tle fałszerstw epoki

Abstract

W artykule została podjęta kwestia atrakcyjności idei Atlantydy w kulturze. Wybrane utwory wczesnego modernizmu skonfrontowano z publicystycznymi, jako kontekst przyjmując projekty filozoficzne. Analiza tekstów poetyckich i nieliterackich pośrednio doprowadziła do odsłonięcia przez Autorkę sposobów aktualizowania atmosfery tajemnicy (w dziełach i wokół nich), immanentnie obecnej w pierwszej opowieści o „wyspie szczęśliwej”, której zagadkowe oblicze utrwalił Platon w dialogach Timaios i Kritias.

The article concerns the attractiveness of the idea of Atlantis in culture. Selected early modernist works were contrasted with feature articles. Philosophical projects are assumed as a context here. Analyzing poetic and non-literary texts indirectly led to reveling the ways of reviving the atmosphere of mystery (in the works and around them), immanently present in the first tale of „the isle of happiness”, whose mysterious face was saved in Plato’s dialogues Timaios and Kritias.