Przez oścień i słabość do mocy i łaski. Słowo Pana w 2 Kor 12,9 jako retoryczno-teologiczny klimaks Pawłowej „Mowy głupca”

Abstract

W dzisiejszej biblistyce użycie metody retorycznej do analizy Corpus Paulinum pozwala na zrozumienie nie tylko struktury Pawłowych listów, ale także używanej terminologii i stojącej za nią teologii Apostoła Narodów. „Mowa głupca” zawarta w 2 Kor 11-12 zmierza ku swojemu szczytowemu punktowi, jakim jest rzadkie w listach Pawłowych słowo Pana (Herrenwort): „Wystarczy ci mojej łaski, moc bowiem w słabości się doskonali” (2 Kor 12,9). Artykuł, bazując na założeniach metody retorycznej, podejmuje analizę perykopy 2 Kor 12,7-10 i użytych przez Pawła par terminów σκόλοψ – ἀσθένεια i δύναμις – χάρις, by rzucić światło na jej teologiczną interpretację. Użycie słowa Pana jako sententia okazuje się być kluczem do przeprowadzenia synkrisis zarówno Pawła z Chrystusem, jak i z adresatami listu, a nawet z każdym chrześcijaninem.

In nowadays Bible studies a rhetorical approach towards analysis of Corpus Paulinum allows not only to understand the structure of the Pauline letters, but also the used terminology and – consequently – the Apostle of the Gentiles’ theology. The “Fool’s Speech” present in the 2 Cor 11-12 proceeds to its climax, which is – rare in the Pauline letters – word of the Lord (Herrenwort): “My grace is sufficient for you, for my power is made perfect in weakness” (2 Cor 12:9). This paper, founded on the rhetorical methodology, presents an analysis of the passage 2 Cor 12:7-10 and of the Pauline pairs of terms σκόλοψ – ἀσθένεια and δύναμις – χάρις to shed light on its theological interpretation. Use of the word of the Lord turns out to be the key to carry out a synkrisis of Paul with Christ as well as with the addressees of the letter, and even with every Christian.