Święty Kościół grzesznych chrześcijan

Abstract

Frequent information in the media about offences of the Catholic clergy without mentioning similar misdeeds of laity makes one challenge the Church’s claim of holiness and demand expulsion of a sinner from her. This article shows a theological, i.e. the original understanding of the Church holiness, which consists in the presence of Christ in her and of his grace which sanctifies sinners. The requirement of highly ethical Christian behaviour is only the consequence of baptismal grace – and in its realism – means growth in grace and constant conversion. Fundamentality of this baptismal relationship with the Church lasts despite sins of the baptized but it implies their attitude of constant conversion. The notion “sinful Church” does not exclude her holiness as it expresses the truth that – like Christ – she is indeed burdened and carries the faults of her members. A derivative of the Church historical dimension is a constant and regular need to verify and renew her structures, taking into account pastoral fruitfulness.Pojawiające się w mediach informacje o przewinieniach duchownych katolickich, bez uwzględniania analogicznych czynów świeckich chrześcijan, implikują zakwestionowanie roszczenia Kościoła do świętości oraz domaganie się wykluczenia z niego grzesznika. W artykule ukazano teologiczne, czyli pierwotne rozumienie świętości Kościoła, która polega na obecności w nim Chrystusa i Jego łaski dla uświęcania grzeszników. Wymóg wysokiego etycznego postępowania chrześcijan stanowi dopiero konsekwencję łaski chrztu, i – w swoim realizmie – oznacza wzrost w łasce, ale także i stałe nawracanie się. Fundamentalność tego chrzcielnego związku z Kościołem trwa pomimo grzechu ochrzczonych, implikuje ona jednak postawę ich stałego nawracania się. Określenie „grzeszny Kościół” nie wyklucza jego świętości, gdyż wyraża ono prawdę, że – podobnie jak Chrystus – jest on realnie obciążony i dźwiga winy swoich członków. Pochodną historycznego wymiaru Kościoła jest stała i regularna konieczność weryfikacji i odnowy jego struktur pod kątem ich owocności pastoralnej.